Aldığımız haberden sonra apar topar dönmeye karar verdik . Bulduğumuz ilk uçağa bilet aldık ama uçak sabahtı. Şuan salonda oturuyoduk baran hiç konuşmuyordu. Bu sessizlik beni çok korkutuyordu...
Elini tuttum. Başını çevirip bana baktı.
"iyim merak etme" dedi
"değilsin baran neler hissettiğini saklama herzaman güçlü olmak zorunda değilsin" dedim derin bir nefes verdi
"oysa hep dik durmam güçlü olmam öğretildi bana" dedi
"benim yanımdayken böyle olmak zorunda değilsin baran'ım sende insansın etten kemiktensin duyguların var"
"yoruldum be kurban olduğum çok yoruldum bir yeri toparlıyorum diğer taraf dağılıyor tam herşey düzeldi diyorum yok olmuyor. Herkes arkamdan iş çeviriyor" dedi sustum bişey diyemedim.
"ikimizde bunu kimin yaptığını biliyoruz. Vazgeçmiyor vazgeçmiycek ve ben düşman gibi annemle savaşmaktan çok yoruldum" gözünden yaş geldi ben baranı ilk defa böyle gördüm.
Böyle çaresiz bir çocuğun annesi ile savaşması çok zordu annesi düşman bilmesi
"ben hep burdayım yanındayım" dedim
"biliyorum güzel gözlüm iyiki iyiki yanımdasın hadi sen çık yukarı uyu biraz yarın zor bir gün olucak"
"sen" diye sordum
"bende gelirim birazdan"
"çık bende gitmiyorum ozaman" dedim
"Hicran hadi yavrum"
"ya banane sensiz girmek istemiyorum yatağa burada uyurum" dedim dizlerine uzandım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HİCRAN +18 (töre) (düzenleniyor)
Romance"korkma bişey yapmam sana" "böyle olmasını ben istemedim hicran benden sana koca olmaz ama elimden de bişey gelmez benim bir hayatım var bu hayatta sana yer yok" "bilirim ağam benim senden bir beklentim yok beş sene öncede yoktu şuanda yok merak...