"korkma bişey yapmam sana"
"böyle olmasını ben istemedim hicran benden sana koca olmaz ama elimden de bişey gelmez benim bir hayatım var bu hayatta sana yer yok"
"bilirim ağam benim senden bir beklentim yok beş sene öncede yoktu şuanda yok merak...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adım adım ilerledim yanına "bak oğlum anneye geldik sen onun herşeyisin kimse için olmasa bile senin için uyanır" dedim gözlerimi oğlumdan geçtim hicran'a çevirdim "uyanırsın dimi sevgilim oğlumuz için"
Yavaşça ali miran'ı yanına yatırdım başındaki bereyi çıkardım burnuna doğru götürdüm "bak oğlumuz ne güzel kokuyor aynı senin gibi"
Hicran'nın parmağını ali miran'nın avucuna bıraktım oğlum sıkı sıkı tutu annesinin parmağını gülümsedim "bak ali miran'da gitmene izin vermiyor izin yok dimi babacım anne bizi bırakıp gidemez" bir elimle oğlumu tutuyor diyer elimle hicran'nın yüzünü okşuyordum. Saniyeler geçti dakikalar geçti ali miran annesinin yanında uyuya kaldı.
Sonra hicran'a bağlı cihazlardan sesler gelmeye başladı korku ile cihazlara baktım "Hicran noluyor" diye bağırdım ali miran'ı kucağıma aldım doktor ve hemşireler odaya girdi
"Baran bey çıkmanız lazım" dedi hemşire "noluyor karıma" dedim
"Baran bey lütfen" dedi beni kapıya doğru sürükledi "Hicran sakın sakın bırakma bizi olmaz sensiz olmaz" dedim sesimize ali miran uyandı ağlamaya başladı.
"hayır oğlum geçiçek geçicek aslanım anne gelicek" dedim ablam ve tarık abi koşarak yanıma geldi ali miran'ı aldı kucağından hızla cama gittim perdeler örtülmüştü "bişey söyleyin" diye cama vurmaya başladım
"Baran sakin ol bak ali korkuyor" dedi ablam
"abla bişey oluyor karıma bişey oluyor" dedim sırtımı duvara verdim yere çöktüm başımı ellerimin arasına aldım vurmaya başladım "bişey oldu hicran'a bişey oldu" diye sayıkladım
"hayır gitmez o bizden senden oğlundan gitmez" dakikalar sonra kapı açıldı korku bedenimi Okadar sarmıştı ki ne çöktüğüm yerden kalka bildim ne soru sorabildim korkuyordum alacağım cevaptan doktor'un yüzüne bakmaktan korkuyordum.
Onu kaybettiğimi duyma ihtimalinden korkuyordum "bırakma beni" diye sayıklamaya başladım.
"doktor bey hicran nasıl" diye sordu ablam
"uyandı" bu kelime ardı ardına yankılandı kulaklarımda "uyandı uyandı" düşünsenize hergün yapılan bir şey uyanmak altı harf tek kelime gibi ama benim için bu kelime herşeydi.
Bu kelime uyandı, beni bizi bırakmadı demekti sevdiğim kadın demekti yaşamak demekti ailem demekti hayat demekti oğlum annesiz kalmuycak demekti.
Hızla kalktım göz yaşlarımı sildim yanlış duymamış olayım diye tekrar sordum "uyandı mı"
"evet baran bey eşiniz çok şükür uyandı" dedi ali miran'nın dakikalardır süren ağlaması durdu anlamışmıydı oda.
"iki dakika doktor kulun kölen olayım iki dakika müsaade et göreyim" diye yalvardım acıdı halime başı ile onayladı açtığı kapıdan girdim.
Hasret kaldığım gözler gözlerimle kesişti. İşte o an anladım meğer ben yaşamıyormuşum ki nefesim geri geldi kalbim atmaya başladı güneş doğdu.
Hızlı adımlarla yanına gittim "kurban olduğum"
"o oğlum" dedi zor çıkan sesi ile şükrettim duyduğum sesine
"iyi oğlumuz iyi ikimizde günlerdir senin hasretinle yanıp tutuştuk kurban olduğum çok şükür bin şükür bizi bırakmadın"
"ağladın mı sen" diye sordu
"ağladım sensizlik çok zormuş be kızım napim" dedim kapı açıldı hemşire girdi odaya "Baran bey artık çıkmanız gerekiyor. Birazdan odasına alıcaz ozaman istediğiniz kadar görürsünüz" dedi başımı salladı
Anlından öptüm "oğlumuzla seni bekliyoruz kapının önünde"
"seni seviyorum" dedi
"ben senin için ölüyorum be kadın"
...
Hicran'nı normal odaya aldılar şuan kapıda doktorun çıkmasını bekliyoruz kucağımda oğlumla günlerdir ağlayan bebek şuan etrafa gülücükler saçıyordu. "sende anladın dimi annenin bize döndüğünü oyüzden bu mutluluk" dedim
Doktor çıktı gereken şeyleri söyleyip gitti hicran ali miran'ı ilk kez görücekti titreyen bacaklarıma inat içeri girdim odaya girmemle hicran'nın bakışları önce bana soran kucağımdaki oğlumuza döndü.
Gözünden akan yaşı gördüm yanına gittim ali miran'ı ona zarar vermiycek şekilde kucağına bıraktım burnunu boynuna soktu kokusu çekti içine.
"oğlum ali miran'ım" dedi hani klasik bir soru varya sorarlar mutluluğun resmini yapabilir misin diye
Ben yaptım benim için mutluluğun resmi buydu işte
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dünya'daki herşeye bedel bu görüntüydü. Ne para ne pul ne ağalık ne güç hiçbir şey istemem sizden başka...
