1.0

4.4K 143 37
                                    

17 Aralık  | 22.00 Perşembe.

Gazel : Nasıl yani?

0541 *** ** ** : Oflaz, bu hastalığa sahip nadir insanlardan biri. Terleyemez, bu nedenle vücudu hep soğuk olur. Soğuk ve sıcağı hissedemez, bu nedenle üzerine kaynar su bile dökülse normal karşılar.

0541 *** ** ** : Kalbinin ortasına kurşun geçirsen bile, ağrısını algılayamaz. Kısacası, onu yaralaman hiçbir işe yaramaz.

Gazel : Sen bütün bunları nereden biliyorsun?

Gazel : Böyle bir hastalığın var olduğuna bile inanmıyorum şahsen. Ne kadar saçma!

0541 *** ** ** : Dediğim gibi, o bu hastalığa sahip "nadir" insanlardan biri.

0541 *** ** ** : Ha bu arada, Google diye bir şey var istersen bu hastalığı oradan da araştırabilirsin.

Gazel : Araştıracağıma emin olabilirsin.

0541 *** ** ** : Peki madem, iyi geceler.

0541 *** ** ** : Çok acil bir konu olmadıkça yazmazsan, sevinirim.

Gazel : Yazacağımı biliyorsun, iyi geceler.

Görüldü.

Kafamı ekrandan kaldırdığımda, dehşet içerisindeydim. Böyle bir hastalığın, gerçekten de var olduğunu asla tahmin edemezdim.
Oflaz korkunçtu, sandığımdan daha da korkunçtu.

Kalp ritimlerim yeniden bozulduğu zaman, istemsiz bir şekilde ağlamaya başlamıştım yeniden. Bütün bu olanlara bir türlü aklım ermiyordu. Benimle tanıştığı ilk günü anımsıyordum ve şimdi her şey o kadar tuhaf, o kadar sahte gelmeye başlıyordu ki...

Oflaz ile tanışmadan önce özel bir hastanede, hemşirelik yapıyordum. Amcam; her ne kadar çalışmamam gerektiğini, buna ihtiyacımız olmadığını dile getirse bile onu dinlemeyip çalışmaya devam ediyordum.
Çalışmaya başladıktan, altı ay on sekiz gün sonra Oflaz girdi hayatıma. Bir buçuk hafta boyunca her gün sadece bana gelip iğneler, serumlar vurdurdu kendine ve birdenbire flörtleşmeye başladık. Onu tanıyamadan sevgilisi oldum, onu tanıyamadan yaptığı bütün jestleri gözlerimden kalp çıkartarak izledim. Öyle mükemmel günler geçirdim ki onunla, bunların sahte olabilme olasılığı doğal olarak ağrıma gidiyordu.

Bir seri katil olması neden beni korkutmuyordu peki? On iki kişinin ruhunu alan, o kirli elleri öpmemden mi kaynaklanıyordu?
Hayatımda ilk kez ona aşık oldum, sevgiyi ve ilgiyi ilk kez ondan gördüm... Ben sevgiye açtım ve sahte sevgisiyle beni doyurmayı başaran ilk insan oydu. Ondan korkmama, ona kıyamama nedenim bu yüzdendi belki de.

Ellerimi saçlarıma geçirip, oluk oluk akan yaşlarım eşliğinde kafamı yastığa gömdüm ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.
Canım öyle çok acıyordu ki, zihnim öyle büyük bir savaş açmıştı ki benliğime, kaybediyordum ve ayağa kalkmaya mecalim yoktu.

Bölüm sonu.

KATAKULLİ / +18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin