Binili Ako ng CEO (ON-GOING)

Chapter 25

"Stop it, Veron."

"What? I just saved your ass, Shein." Napailing ako nang makita ang pag-ikot ng mata niya bago niya inumin ang cocktail sa baso.

She's putting my life at risk. My wife ignored me for whole fvcking day yesterday kahit kanina no'ng hinatid ko siya sa school dahil sa kagagawan niya. And now she's telling me she saved my ass? She's awful.

"Sir," nag-angat ako nang tingin and I saw Vicente, fixing his necktie, handling me the documents that I need to sign. "Good morning, ma'am Veronica."

"Hello, Vicente. You look good. How are you?"

"Thank you. I'm fine."

"You know what, I'm offering you double. Iwan mo na si Shein. Work for me." Nginisihan ko si Veronica. Try him Veron. You won't succeed. She's tripping me but I'm confident with Vicente's loyalty to me.

"I'm sorry ma'am but I need to take down your offer." Inikutan ako ng mata ni Veron nang marinig ang pagtanngi ni Vicente sa knaiya. Hindi ko maiwasang ngisihan siya.

"Here. Thank you for your hardwork, Vicente. And.. can you go to TG? Tell him na ipapabigay ko ito sa kanila." Tumango siya at nagpaalam umalis. He knows what I meant.

"Wow! So you're now their main provider?"

"They are my wife's family. So they are my responsibility." Pinagsingkitan niya 'ko ng mata.

"Stop it Veronica. Wala kayong pakialam sa desisyon ko sa buhay." Walang buhay na sabi ko sa kaniya. I really hate it when they interfere my decisions about my wife.

"We did not, Shein. But we care for you. You don't love her-"

"STOP!" sinamaan ko siya nang tingin. Pagtatalunan na naman ba namin ito? Can they shut their mouth and just support me? Mahirap bang gawin 'yon?

"Shein, wake up! You're guilty for what happened. Kaya lagi kang nakasunod sa kaniya dahil hindi ka pinapatulog ng konsensya mo. It's just your guilt and... pity. Your brain made me you think you have feelings for her-"

That's it. I'm out of it. Iniwan ko siya sa loob at nagdesisyon na pumunta ng school.

I can't understand them even TG. I'm a monster for keeping my mouth shut after that incident but I feared myself more when I develop my feelings towards her kahit ang bata pa niya.

She was fourteen when I decided to followed her wherever she goes. She was fourteen when I decided to help and protect her. She was young when I develop my feelings for her and I know how bad it is.

She was seventeen when I decided to leave her. She was seventeen no'ng tanggapin ko ang nararamdaman ko sa kaniya. She was seventeen no'ng umalis ako para maprotektahan siya laban sa sarili ko.

'Cause that time, muntik ko nang ibunyag ang sarili ko sa kaniya. That time, naiinis na 'ko sa mga lalaking naka aligid sa kaniya. That time, gusto ko ng akin lang siya.

Kaya I chose to go abroad and joined the military training. Natatakot akong makagawa pa ng kasalanan sa kaniya. Natatakot akong may gawing masama sa kaniya dahil lang sa pesteng nararamdaman ko sa kaniya in her young age.

I'm in 20's that time but mas matanda ako at nasa tamang edad na. So I let her enjoy her life. While I was away, I keep myself busy habang patuloy pa ring nakasuporta sa pamilya niya. I tried to find a girl, someone I can court to and someone I can marry.

I let her interact with boys in her age pero sa tuwing nakikita ko ang mga larawan niyang nakangiti na nakikipag-usap sa ibang lalaki, nagngingitngit lang ang kalooban ko doon sa kampo. Mas lalo lang akong nanabik sa kaniya. Mas lalo lang nawala sa isipan ko ang plano na humanap ng iba.

Bumalik ako, starting from scratch and building our future. Instead of personally following her, I hired men to do that. I am preparing for our family. I want to secure her future 'cause I am certain that she's for me. She's mine. I'm sick? No. I just love her. Period.

She's nineteen but I didn't show myself to her. She's nineteen and she's ready in relationship but I chose to build my company, buy properties from my pocket and work my ass hard 24/7. So how dare them para sabihing what I felt for her is pure pity and guilt?

Lumayo ako, pumasok ng militar para lang maprotektahan siya sa 'kin. Hindi ko pinatayo ang mga ari-arian ko para sa future namin kung tanging awa at konsensya lang ang nararamdaman ko sa kaniya, at mas lalong hindi ko sinayang ang sampung taon ko para ignorahin ang ibang babae dahil lang sa tang.inang pity at guilt na 'yan para sa kaniya.

What I felt for her is beyond that. Ginawa ko ang lahat maging akin lang siya kaya hindi ko hahayaan ang sinuman na siraan ang pagsasama namin ng asawa ko. Pumasok ako sa karayom, makuha lang siya. Makakapatay ako sa sinumang magtangka.

"Kuya-"

Agad akong napatingin sa likuran nang marinig ang boses ni Dave. Nakaayos siya dala ang cellphone na ibinigay ko sa kaniya. Pinagkrus ko ang kamay sa dibdib ko at sumandal sa sasakyan.

"Bakit nandito ka?" agad siyang ngumuso at tumingin sa malaking paaralan na pinapasukan ng ate niya.

"Bumili ako ng gamot kasi pinatawag ang inay sa munisipyo. Tapos napadaan lang ako dito kasi nakita ko ang sasakyan mo na papunta dito." Aniya. "Nga pala, bakit nandito ka?"

Natahimik ako at nangangapa ng sagot. Kahit kailan, sobrang bilis niyang makapansin sa bagay-bagay.

"Siguro may kikitain ka dito noh? Lagot ka. Sasabihin ko kay ate." Ngumisi ako sa pananakot niya.

"Your ate enrolled here that's why I'm here."

Biglang nanlaki ang mga mata niya. I know my wife told me na hindi alam ng pamilya niya ang tungkol sa pagpapakasal niya sa akin. But her brother is different. Masiyadong matalino para paglihiman.

"A-Ano?"

"Yes. Our boss enrolled her here. Isa iyon sa benefits ng trabaho niya. Pwede siya mag-aral sa umaga habang magta-trabaho siya pag-uwi." Okay, I lied.

"Mahal ba ang tuition dito kuya?" pinagsingkitan ko siya ng mata. Bakit? Gusto niya mag-aral dito?

"Gusto mo mag-aral dito?" natahimik siya at tumingin sa school.

"Mahal ang tuition kuya. Gusto ko sana malaman kung may offer ba ng scholarship dito. Gusto ko mag take ng exam nila." What a great child. Kapatid nga siya ng asawa ko.

"I can help you with that. I can ask my boss to give you a scholarship." Ngumiti ako sa harapan niya. I own a fvcking company. It's no sweat to me. Nakita ko ang gulat sa mukha niya ngunit naagaw ang attention ko sa pigura ng asawa ko na may kasamang lalaki.

Nawala ang ngiti sa labi ko. Now, who's that kid? Gusto niya sigurong mawalan ng paa.