Mr. Nice Guy's Obsession

MNGO-4.2

The kiss lasted for five seconds. Ewan ko kung bakit nag-abala pa akong bilangin ang mga sandali na hinahalikan ako ni Trivy. When the realization struck me like lightning that Trivy-my rival is kissing me I immediately pushed him away. Agad dumapo ang palad ko sa pisngi niya. Nagmarka ang palad ko sa pisngi niya. Namumula iyon pero di man lang ako nakadama ng konsensya. Galit at inis ang namamayani ngayon sa loob ko.

"How dare you!", sigaw ko sa kanya. Di pa ako nakontento at pinagsususuntok ko pa ang dibdib niya. "How dare you kiss me! I hate you! I hate you!", sabi ko sa kanya habang pinagsususuntok pa rin siya. Him on the other hand, he's just letting me. "I hate you, Trivy! I hate you!", then I felt my tears falling. Napagod ako sa pagsigaw at pananakit sa kanya kaya huminto ako. I wiped my tears and looked at him in the eye. His face is unreadable and I didn't see any regret that angered me more. I took a very, very deep breath before I spoke. "I don't want to see you again.", matigas na pagkakabigkas ko bago ko siya iniwan.

Dumeritso kaagad ako sa pinakamalapit na banyo para maghilamos. I even rubbed my lips in a harsh way para man lang maibsan ang pandidiring nararamdaman ko ngayon. The thought of my rival kissed me sickens the shit out of me. Pakiramdam ko nanayo lahat ng balahibo ko sa pandidiri.

Pandidiri nga ba?

Muli akong naghilamos ng marinig ko ang mumunting boses sa utak ko. Yes. I'm disgusted. I'm disgusted. Paulit-ulit na sabi ko sa aking sarili habang nakatitig sa aking repliksyon. My thick rimmed glass was gone for a moment. My one sided bangs was wet and dripping. I can see my bare face right now. Napahawak ako sa aking kanang pisngi. Hindi ko napaigilan ang aking sarili na ngumiti ng mapait.

"Ang pangit niya talaga pero okay lang matalino naman siya."

-

Buong araw na iyon hindi ko nakita si Trivy na ikituwa ko naman. I'm happy-no. I'm ecstatic of not seeing him. I'm so mad at him to the point na gusto ko siyang gilitan sa leeg. Ang kapal ng mukha niyang halikan ako pagkatapos kong sabihin sa kanya na isa lang syang karibal para sa akin. Napabuntong hininga ako ng malalim habang naglalakad sa gilid ng kalsada. I'm on my way to my boarding house. Wala na kasi akong klase kahit pasado alas tres pa lang ng hapon. Feeling ko drain na drain ako dahil sa mga nangyari.

Napahinto ako sa paglalakad ng maramdaman ko ang pagpatak ng tubig mula sa kalangitan. Napaangat ako ng tingin. Ngayon ko lang napansin na madilim pala ang kalangitan. Inis na napabuntong hininga ulit ako. Wala pa naman akong dalang payong! Minadali ko na lang ang aking paglalakad. May nakita akong isang waiting shed sa di kalayuan kaya tumakbo kaagad ako papunta doon para sumilong. Nang makasilong ako ay agad kong pinunasan ang aking braso na basa gamit ang aking panyo. Hinubad ko rin ang aking salamin para punsana iyon. Abala ako sa pagpupunas ng maramdaman kong may nakisilong rin. Tumingin ako sa taong iyon at kahit medyo malabo ang paningin ko nakilala ko parin kung sino iyon. Nanlaki ang mga mata ko ng bumaling siya sa akin kaya nagtagpo ang aming mga mata. Kumabog na parang tambol ang puso ko ng sumilay ang malungkot na ngiti sa labi niya.

"H-Hi, Andrea.", bati niya sa akin gamit ang kanyang malamyos ngunit malamig na boses.

Umihip ang malamig na hangin at kasunod non ang pagbuhos ng malakas na ulan. Napalunok ako at nanayo ang balahibo ko sa batok.

Trivy.

**

Kalma lang.