Mr. Nice Guy's Obsession

MNGO-13

MNGO-13

I stopped from my track when I saw a familiar figure leaning on the wall beside the school's main entrance. His hands were on his pocket while his head was bowed down. His feet were busy kicking some stones on the ground. At habang pinagmamasadan ko siya mas lalo kung naiintindihan kung bakit halos lahat ng babae sa university kilala siya at may gusto sa kanya.

Trivy really is very good looking man.

I shrugged that idea instantly and continued my pace. Balak ko sana siyang lampas an siya pero nahuli ko na lang ang sarili kong nasa harapan niya. I murmured a curse. Para siyang mag magnetic field na hinihila ako palapit sa kanya. I cleared my throat kaya napaangat siya ng tingin. Agad bumakas ang galak sa kanyang mukha. His eyes were even dancing in delight. Tumaas ng bahagya ang isa kong kilay. Ganon ba siya kasaya na makita ako?

"Uhm...A-anong ginagawa mo dito?", tanong ko sa kanya. iginala ko naman ang aking paningin sa buong paligid. Tahimik pa at wala pang studyanteng dumadating. Bumaling ulit ako sa aking kaharap. "Ang aga mo naman yatang pumasok.", natatawang sabi ko.

Nag-iwas siya ng tingin at tumayo ng maayos. While doing those gestures I was just looking at him. Bawat pag-ayos niya ng kanyang damit ay gumagalaw ang kanyang mga muscles. I felt my throat went dry kaya lumunok ako. Bigla yata akong nauhaw sa nakikita ko. I gasped upon my realization. Agad kong sinampal ang aking sarili sa aking isipan. What was I thinking?!

"Alam ko kasing maaga kang pumapasok kaya inagahan ko na rin.", simpleng sagot niya na nagpahinto sa akin sa paghinga. A-Ano? Tumawa siya bigla at nagkamot ng ulo. "Matagal ko na kasing pingarap na makasabay kang pumasok sa school.", mahinang sabi niya. Hindi ko napigilan ang pagsilay ng totoong ngiti sa aking labi. Alam kong mali pero ang sarap lang kasi sa pakiramdam at sa pandinig. Hindi ko kasi akalain na may isang tao pa palang gustong makasabay ako sa pagpasok. Simpleng bagay nga para sa iba pero malaking bagay na ito para sa isang taong tulad ko na iniiwasan at kinaiinisan ng karamihan.

"Tara?", sabi niya na naglahad ng kamay na ikinapagtaka ko.

"Huh?"

He chuckled before he held my hand and drags me towards the school's entrance. At habang hawak-hawak niya ang aking kamay habang naglalakad papasok kami ng gate ay nakatuon lang ang mga mata ko sa magkahugpong naming mga kamay. I can feel the roughness and the warmth on his hand that sent some strange electricity through my whole system. I tried getting my hand away pero mas lalo lang humihigpit ang pagkakahawak niya. It's the right time for me to get mad, right, because he's not letting my hand go. But it's the opposite what I'm feeling right now. Hindi ako naiirita o naiinis. Instead, I'm smiling and enjoying the light feeling inside my stomach. Kinikilig ako. Oo. Kinikilig ako AT mali iyon! It's so fvcking wrong but damn it! It feels so fvcking right!

Pumikit ako at bumuntong hininga. Okay. Sabi ko nga sa sarili ko kanina...susulitin ko na lang.

I'll just savor this wonderful feeling right now.

**

"Class, dismiss. But! You, Ms. Aviles and Mr. Fuentes, maiiwan kayong dalawa.", turo sa aming dalawa ni Trivy ni Mr. Debuya. Trivy and I looked at each other and smiled. Di nakaligtas sa akin ang pag-angat ng isang kilay ni Mr. Debuya. Umiling na lang ako. It's shocking, really. I know that, sir.

"Bakit po?", ako ang unang nagtanong ng makalapit kami sa harapan.

Mr. Debuya looked at me. "I just want to check your classmates' thesis? How is it?", tanong niya. Napalabi naman ako. Nawala kasi sa isipan ko ang thesis na iyon. Sa rami ng naganap nitong mga nakaraang araw nawala na iyon sa utak ko.

"It's doing okay, sir. They are doing okay.", sagot ni Trivy na nasa aking tabi na ikinagulat ko. Malaki ang mga mata ko na bumaling sa kanya na may pagtataka. How is it 'It's doing okay'? Bakit niya iyon nasabi? Bakit alam niya? Wait...

"Really, Mr. Fuentes?", kunot ang noo na bumaling sa kanya si Sir.

Tumango naman si Trivy. "Yes, sir. I checked their thesis last week and they are doing great. ", nakangiting sabi niya. Nakunot naman ang noo ko. Na-check niya? Nagpa-check na sa kanya? Pero bakit sa akin ni isa walang nagpapa-check. Hindi ko maiwasang makaramdam ng yamot. I secretly balled my hands.

"Sayo, Ms. Aviles, may nagpa-check na ba sayo?", baling sa akin ni sir. Matigas naman akong umiling. Tumango naman si sir Debuya. "Well...bakit hindi ikaw ang lumapit sa mga classmates mo to check their work. Trivy already did his part. Why don't you do your part by asking your classmates?"

I pressed my lips together. "Opo...sir.", matigas kong sabi. Tumango lang si sir Debuya sa akin at pagkatapos non ay nagpaalam na siya. Trivy and I left alone inside the classroom. Silence filled between us before Trivy decided to break the ice by asking if I'm already hungry. Di ako sumagot. I know I am not emotionally stable at the moment. Ayokong magsalita baka kasi masinghalan ko lang siya. I don't know if I'm mas at him or sa mga classmates namin. I'm just...upset.

"Andrea...are you hungry?", he asked again. Huminga ako ng malalim at pumikit ng mariin bago bumaling sa kanya. I shook my head. "Are you sure?", panigurado niya. Tumango naman ako. He stared at me for seconds before nodding his head.

"You go, Fuentes. I'm not hungry. At kung gugutomin man ako susunod na lang ako sayo sa canteen.", kalmado kong tugon sa kanya. Tumango naman ulit siya pero hindi parin umaalis sa kanyang kinatatayuan. I know. He can sense it that I am not okay. At mas lalo akong hindi magigin okay if he will stay here longer. I need him to go away before I will lose my composure. Ayokong masinghalan siya ng walang solidong dahilan.

"Kumain ka na, Fuentes. Mauna ka na. Susunod ako.", sabi ko na lang para lumabas na siya. He nodded and this time he did what I told him. He walked away and I was left alone.

Alone with my jealous and envious heart.

**

Nakapag-update na rin sa wakas. Huhuhu.