Mr. Nice Guy's Obsession

MGNO-23.2

MGNO-23.2

Nagising ako at agad kong narinig ang ingay ng aircon. Marahan kong nilibot ang aking paningin. All I can see is white. I breathe and I smelled the familiar scent. I'm in a hospital. I'm in a hospital!

Napabalikwas ako ay agad na nagsisi ng maramdaman ang pagsakit ng aking kanang kamay. Tumingin ako doon at nakita kong may naka-connect na swero doon.

What happened?

Confused, I roamed my eyes again around me. I saw no one but myself sitting on the hospital bed. Mabilis ang pagtaas baba ng aking dibdib. I'm so nervous and confused at the same time. What am I doing here?

Biglang bumukas ang pinto at pumasok doon si Tia. Umawang ang labi ko pero agad din namang nagsara ng maalala ko ng huling nangyari.

"W-What happened to m-me?", paos ang aking boses.

Tia didn't answer me. Nanatili siyang nakatayo sa may pintuan. She still looks mad but not that mad like before. I can see regret in her eyes. And even though I didn't see it I can feel that she's scared of something. At ang kanyang takot na nararamdaman ay dumapo rin sa akin.

Lumunok ako. "Tia...what happened?", pilit kong nilinaw ang aking boses.

Tia took a step towards but she stopped when her eyes landed on my stomach. Napatingin rin ako sa aking tiyan. My hand slowly crawled to my stomach. I can remember the unbearable pain I felt before I passed out.

I can remember my heavy breathing...

I can remember my cold sweats...

I can remember the blood...

Blood...

I gasped. Marahas akong tumingin ulit kay Tia. "B-Blood...", tanging naiusal ko.

Nag-iwas ng tingin sa akin si Tia.

"Tia...", tawag ko sa kanya. I want to know why I bled. I want to know!

"Tia...", I called her again but she only shook her head before sitting on the only sofa inside the room. "Tia...please..."

Umiling ulit si Tia. "I—I'm sorry...", mahina niyang sabi pero narinig ko parin. Nakita ko ang pagpatak ng luha sa kanyang mata na siyang mas lalong nagpagulo sa isipan ko.

"Why are you crying? Tia, answer me! Why are you crying?!", di ko na maiwasang magtaas ng boses. Shit. I need her to tell me about what happened. I need her answer. I need to know why she's crying.

"I'm sorry, Andrea...", she covered her face using her two hands. "Di ko naman kasi alam na...di ko alam na..."

"Na ano? Na ano, Tia? Sabihin mo!", sigaw ko. I wanted to jump off from the bed kung wala lang talagang swero na nakakabit sa akin. Gusto kong yugyugin ang balikat ni Tia at pilitin siyang tapusin niya ang kanyang sinasabi. She's killing me!

Tia wiped her tears before she looks up to me. Kita ko ang hilam na luha sa kanyang mga mata. Her nose is red and her lips is quivering.

Huminga ako ng malalim at kinalma ang aking sarili. "Tia...please, tell me. What's wrong?"

Matagal akong tinitigan ni Tia bago siya nagsalita. "You didn't know?", may bahid na gulat sa kanyang boses.

Nakunot ang aking noo.

Tumayo siya at lumapit sa akin. She stopped right in front of me. Tinitigan niya ang aking mukha bago bumaba ang kanyang mga mata sa aking tiyan. "You...bled.", paunang salita niya. Isang malalim na hininga ang pinakawalan niya bago siya nagpatuloy. "Do you know why?", tanong niya sa akin.

Umiling ako bilang sagot.

Suminghap si Tia at kasabay non ay ang pagtulo ng kanyang luha. Marahas niya itong pinahid at umiling. There's a ghost smile on her face that gave me creeps. "You didn't know that you're pregnant?"

Dumagundong ang buong mundo ko sa huling salitang sinabi niya.

Bumalik si Tia sa sofa pero hindi pa rin bumabalik ang katinuan ng isipan ko. The last word she said is kept on repeating on my mind. The word pregnant blurred all my thoughts and blew all my sanity I have left.

Tama ba ang narinig ko mula sa kanya? I'm pregnant? I'm preganant!

Kusang lumipad ang kamay ko sa aking bibig at kasunod non ay ang pagpatak ng sunod-sunod na luha. Oh my God! Oh my God! Oh my God!

Papaano—and then I remember.

That night. Si Trivy. Ako.

Napahagulhol ako.

"Si Trivy ba?"

Narinig ko ang tanong ni Tia but I chose not to answer her. Wala akong lakas para kumpirmahin siya. Just the thought of it makes me want to hang myself, what more if I answer her.

"I know it's Trivy's. You're two weeks pregnant and my brother arrived two weeks ago. Imposibleng may nangyari kaagad sa inyo. It's Trivy's.", kumpirma niya. Marahan ngunit ramdam ko ang bawat tigas ng mga letra na pagkakabigkas ni Tia.

"Andrea...how could you. How could you!", biglang siyang napatayo. "My brother loved you so much and he still very much in love with you despite the fact that you betrayed him! Mahal na mahal ka ng kakambal ko pero nagpabuntis ka sa iba! Ang kapal-kapal ng mukha mo!"

I cried. Tia cried. I want to say something but I couldn't. di ko magawang makapagsalita dahil sa nalaman ko. My thoughts left me and the only word I have in mind is that I am pregnant. I am pregnant and...and I don't know what to do about it.

Narinig ko ang mabibigat na hakbang ni Tia palapit sa akin. Hinawakan niya ang magkabila kong balikat at niyugyog iyon. "Tell me Andrea, what will you do after this? What?", galit siya at palakas ng palakas ang bawat yugyog niya sa akin.

Umiling ako at di inalintana ang pagsakit ng aking balikat. "Di ko alam! Di ko alam! Di ko alam!"

Isang malakas na sampal ang ginawad ni Tia sa akin. Mas lalo akong napahagulgol. "You don't know? You entered this mess without the knowing the consequences? Fuck you, Andrea Aviles!"

We fell into silence for a moment. Tanging ang pagsinok ko lang ang gumagawa ng ingay at ang marahas na paghinga ni Tia. Then after a while, Tia breaks the silence.

"Are you going to tell him?", alam ko kung sino ang tinutukoy niya.

Di ako sumagot agad. "Is my baby safe?", pabalik kong tanong.

"Yes. Malakas ang kapit niya."

Ewan ko pero nakahinga ako ng maluwag sa narinig ako. Thank you.

"Now answer me, bitch. Are you going to tell him?"

NAtigilan ako. Sasabihin ko ba sa kanya?

"If you're going to tell him I just want you to know na masasaktan si Yuo. He will know, Andrea and it will break him into pieces na sa sobrang pino ay di mo makikita."

Napapikit ako ng mariin. What should I do then? I don't want to hurt Yuo. Nasasaktan na siya at ayokong dagdagan ko pa ang pasakit na nararamdaman niya.

Napahawak ako sa aking tiyan. "Ikaw Tia...anong gusto mong gawin ko?", wala sa sarili ay napatanong ako sa kanya.

"Go away, Andrea. Get lost. Gawin mo ang sana ay noon mo pa ginawa. Ang mawala."

**