KÖTÜLER AŞKA DÜŞTÜĞÜ ZAMAN

31 | DAMARLARINI DOLDURAN KAN BENİMKİNE AKIYOR*

Bölüm ismi: Shawn James, Love Will Find a Way isimli şarkıdan alınmıştır. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen!

-

"Hazır mısın?"

"Ne kadar olabilirsem..."

Sevgili kocamın uyanmaya niyeti yoktu ve her ne kadar bunun benim suçum olmadığını, elimde olmadığına kendimi ikna etmeye çalışsam da artık bir ay olmuştu ve suçluluk omuzlarıma asılı yüklere dönüşmüştü. ağlanıp sızlanmayı reddederek bir ay geçirmiştim, geceleri birine zarar veririm endişesiyle kendimi yiyip bitirmiştim, ya bu planda işe yaramazsa ne yaparım diye çok düşünmüştüm. Felix'in uyanacağı sanrısı beni hiç terk etmemişti, uyanır sanıyordum demiştim bir gece yanı aşında ağlarken. Umut etmenin, güzel bir şey olacak sanmanın ne aşağılayıcı bir his olduğunu burada geçirdiğim mutlu gnler bana unutturmuştu. Ama pes etmemeyi, sevdiklerim için sonuna kadar gitmeyi de doğu bana öğretmişti. Bunu geri ödeyecektim.

Büyüyü ışık ve ateş olarak ele almış -ki peri tanrılar bunun saçmalık olduğunu söylemişti ama her neyse- ve iki farklı alan olarak çalışmıştım. Işığı çok daha iyi yönetiyordum ama ateşle de iyi iş çıkarmaya başlamıştım. İyi iş çıkardığımı biliyordum çünkü Helen hiçbir şeyi beğenmeyen ve yaptığım her şeyi eleştiren biriydi. O iyi olduğumu söylüyorsa iyi olduğuma gerçekten inandığından söylemişti. Ancak çoktan neyi masaya koyacağıma karar verdiğimden aksi olsaydı da yolumdan şaşmyacağımı biliyordum. Işık ikinci kalbim, damarlarım üzerindeki damarlarım gibiydi, bana doğumumda içimden giydirilmiş bir zırh, ikinci bir beden, yaşayan ve benimle nefes alan bir parçam gibiydi. Ateşse daha yabancı, ulaştığım, kullandığım bir araç gibiydi. Belki aptallık yapıyordum, belki yanlış yapıyordum ama Felix'i ışık büyüm bu hale getirmişti. Ateş ondan olanı yakmazdı.

Felix bir büyü battaniyesinin altında yatıyordu ve her duruma karşılık üç şifa büyücüsü de odadaydı. Tataina Felix'in büyüsünü taklit edebiliyordu ancak içinde büyü yapılacak bir rüya boyutu yaratmak taklitten çok daha fazlasını istiyordu.

Bu bir ayda tek ders çalışan ben değildim. Tataina da benimle birlikte çalışmış ve büyülü taşlar olmadan bile rüya boyutunu yirmi dakika kadar bozulmadan tutabilecek hale gelmişti. Büyülü taşlarla birlikte bu süreyi iki katına çıkarabileceğine inanıyorduk. Değişkenlikler ve sürprizlere karşı hazırlıklı olmanın bir yolu yoktu ama bunları düşünmek yalnızca yapacağımızı erteleyecekti, düşünmüyordum. Düşünmediğim sürece hissetmiyordum da. Tek hedefim Felix'e yaptığım şeyi geri almaktı ve bunu ne pahasına olursa olsun yapacaktım. O da beni ne pahasına olursa olsun kurtarmıştı. Eriphil'in söylediğine göre eğet mana havuzum taşmaya devam etseydi bu ruhumun kırılıp parçalanmasıyla son bulacaktı. Bir şelaleyi bi bardağa kimse sığdıramazdı. Felix benim ruhumu kurtarmıştı. Eğer ben onun için bir şey yapamazsam böylesine bir fedakarlıkla yaşayamazdım. Kimse de yaşamamalıydı.

Herkes hazır olduğunda iç dengemi sağlamak için derin bir nefes aldım. Taze, nemli havayı burnumdan ciğerlerime davet ettim. Havanın ciğerlerime ulaştığını ve bir balon gibi şiştiklerini aklımda canlandırana kadar hayal etmeyi sürdürdüm. Bedenimi gevşetirken omuzlarımdaki ve omurumdaki yüklerin kalkıp gittiğini, hücrelerimin taşıdığı ve dolaşım sistemimle birlikte damarlarımda gezinen büyüyü hayal etmeyi sürdürdüm. Felix'in yaptığı yalnızca bir rüya boyutu yaratmak değildi, aynı zamanda o rüya boyutuna bizi de peşinden götürebiliyordu. Tataina Felix'in büyüsünü taklit ederken bunu yalnızca birkaç kişiyle yapabilecek durumdaydı. Ancak riske atmak istemediğimiz için sadece beni, kendisini ve Felix'i götürecekti. Ama ruhumun ve bedenimin farklı bir boyuta taşınması için gerekli hazırlıkları yapmayı durdurmadım.