Always Mine [unedited]

SPECIAL CHAPTER

"Mommy, I want chocolates!"

Napapabuntong hiningang tinapunan ko nang tingin ang makulit na anak ko—I mean, anak naming dalawa ni Eira.

Meet our beautiful daughter, Fresya Keil Arallonzhu.

She's five years old now.Limang taon din kaming naghintay ni Eira na magkaroon ng anak dahil nga mahirap magbuntis kapag sa IVF.Naka-ilang takes din kami bago kami magkaroon ng anak.

Need talaga ng mahabang pasensya.Hindi ko nga alam kung saan kumuha si Eira ng ganoon dahil sobrang nipis ba naman ng pasensya ng asawa ko.

"Love, you ate too much sweet na."I softly said as I turned my gaze again sa aking niluluto.Kanina pa kasi niya ako kinukulit at kanina pa rin siya kumakain ng chocolate."Just go back to the living room and play with your dolls. I'm almost finish here."

"But, Mommy—"

"No buts, sweety.Your Mommy Eira will be here any minutes."pinahinaan ko muna 'yung apoy bago tignan ulit siya."She will get mad at us again when she saw that I let you to eat sweets again."

Naalala ko nanaman kung paano nagalit si Eira sa akin dahil hinayaan ko lang naman si Fresya na kumain ng kumain ng sweets hanggang sa sumakit 'yung ngipin niya.

Hindi siya naniwala noong sinabi kong minapulate ako ng anak niya! Sa sobrang ka-cutan ba naman, edi pinagbigyan ko.

She pouted because of that.Natawa ako ng mahina bago kurutin 'yung pisngi niya.

Ang cute niya talaga! She has a white skin, blonde hair na nakuha niya kay Eira, a green eyes na galing sa nag-donate ng sperm sa amin, with long eyelashes, pointed nose, and reddish moist lips.

Nagmana lang yata siya sa akin ng kakulitan.

"How about milk?"she cutely asked again.

I chuckled as I nod."Of course, love but don't too much , huh? Baka hindi ka na makakain ng dinner."

Nakangiting tumango lang siya bago naglakad papunta sa harap ng ref para kumuha ng gatas.Pinagpatuloy ko na rin 'yung pagp-prepare ng pagkain sa lamesa.Ilang minuto na lang kasi ay dadating na si Eira galing work.

Tuwing lunch break din pala ni Eira ay umuuwi siya para makasama kami kumain.Next month pa kasi ako babalik sa work dahil kakapanganak ko pa lang sa aming baby boy last year.

Freize kryp Arallonzhu.

Yes, nag-undergo rin ako and luckily nabiyayaan kami ng baby boy.He's already one year old.

And I assumed na tulog ulit 'yon ngayon sa kwarto namin.We noticed that he likes sleeping. Minsan nga nangangamba na kami dahil maghapon na siyang tulog pero normal lang naman daw 'yon sabi ng mga doctor na pinagtanongan namin.

I stopped from fixing the plate when I heard a loud sound coming from the living room.Umakyat nanaman 'yung kaba sa dibdib ko nang marinig ko si Fresya na umiiyak.

Pinatay ko muna 'yung niluluto bago mabilis na naglakad papunta sa living room.Kaagad kong napansin 'yung mga nagkalat na laruan sa sahig.Nakita ko pa 'yung mga patak ng gatas sa sahig.

Shesh, all in all, it looks chaos.

Kaagad kong dinaluhan si Fresya na umiiyak habang nakaupo at hawak 'yung balakang.

"Hey, baby,"I immediately guided her to stand up because she was sitting on the floor with milk on it."What happened? Anong masakit?"

I worriedly knelt in front of her while checking her knees.Umiiyak pa rin siya kaya mas lalo akong nag-alala.

Kaya ayaw kong iniiwan 'tong batang 'to, kung ano ano kasi ginagawa!

"Baby—"

"Fabiana Arallonzhu! What happened here?!"