Always Mine [unedited]

CHAPTER 15 - UPSET OR JEALOUS

"Hindi dadami 'yan kapag tinignan mo lang."

I blinked several times when I heard his voice. Only then did I realize that I had been staring at the food in front of me for a long time.

I was spacing out again.

"Do you have a problem, Fabiana?" I looked at the side where my brother was.

Oo, si Kuya. Pinapunta kasi ako ni mama kahapon sa bahay kasi matagal na raw akong hindi nakakadalaw sa kanila. Grabe nga si mama sa makatagal, halos mahigit isang buwan pa lang naman.

"Ang lalim ng iniisip mo. Akala ko malulunod na ako, e."

"Ang oa, Kuya." he chuckled bago ginulo 'yung buhok ko."Kuya!"

Ayaw ko talagang may gumugulo sa buhok ko kasi ba naman, hindi naman ako aso kaya bakit kailangan gawin 'yon? Alam kong cute ako pero deym! Hindi ako hayop. Medyo may ipagmamalaki rin naman.

'Yung tangkad ko nga lang.

Awts pain lodicakes!

"Ano ba kasing problema? Kahapon kapa ganiyan, pati sina papa ay nakakahalata na."Nagulat ako sa sinabi niya.

Pati sina papa!? Sheyt, ganoon na ba talaga ako ka-lutang para hindi mahalata 'yon?

Wala naman akong problema...may iniisip lang.

"Medyo nakaka-haggard kasi 'yung subjects...kaya ganoon."

True rin 'to.Medyo pabigat siya ng pabigat dahil nga na graduating na kaya hassle.

Pero keri ko pa naman. Sa sobrang keri napabili tuloy ako ng maraming instant coffee kasi feeling ko wala na akong karapatang matulog sa gabi!

Mas grabe lang talaga ngayon lalo na sa second sem 'yan.

"Hindi ko alam na ang galing mo...palang magsinungaling."Halos masamid ako sa narinig.

Kumakain na kasi ako ngayon tapos sasabihin niya 'yan! Tumawa lang siya sa reaction ko, hindi man lang binigyan ng tubig!

"Kilala kita, Fabiana simula pagkabata.Alam ko kung nagsasabi ka ba ng totoo o hindi."

Napatingin ako sa kaniya na ngayon ay seryoso na ang mukha.Pasalamat na lang talaga ako dahil wala sina papa at mama kaya siya lang ang makakausisa sa akin ngayon.

Baka kapag nandito silang lahat ay ewan ko na lang at baka gamitin ko 'yung acting na hihimatayin.

"Fine..Just thinking about something," I looked away and focused on the unfinished food. "There is one person, specifically."

"Why?"

I took a deep breath. Kahit ako ay hindi ko alam.

After that night, she never spoke to me. And it's been a fucking four weeks, a month to be exact. During that one month, she did nothing but avoid me.

I did everything so that we could just talk like after class, I would go to her to talk but all she would say to me was "if that has no connection to the lesson then, don't talk to me" and immediately walk away.

Even when our paths cross, she doesn't even look at me.

I know it was my fault and that's because I kissed her everything's changed. But why does it have to take a month? She doesn't seem to have any intention of talking to me at all.

"I did something terrible on that person...no, I think it's disgusting for 'its' point of view."

Sa tingin ko, nandiri siya roon. Pero sa mukha niya noong gabing 'yon, I think no kasi parang hindi niya lang ineexpect pero sa mga ginagawa niya these weeks sa tingin ko nandiri talaga siya.