Ravaged (CHURCH SIBLINGS 3)

CHAPTER 8

I brought Cayenne to Casa Peligro. I had few second thoughts while we were on our way, I wouldn't deny even to myself that I was worried I might scare her away to what she will about to see.

"Tie your hair."

She obliged without asking me for a reason. Matapos niyang matali ng nakapusod ang buhok niya ay hinawi ko ang mukha niya paharap sa akin. She has the genes of her parents and it's almost upsetting. She's almost nineteen but here she is, looking like a thirteen years old girl, she seems illegal to even stare at. Kung hindi lang kami magkakilala at kung hindi lang sa katangkaran at hinog na niyang dibdib ay hindi mo aakalain na nasa tamang edad na siya.

"Kuya—

" Hold still, Cayenne—" with my free hand I reach for the mask behind my steering wheel. I put it on her innocent, fragile face. It covers half of her face and I can only see her red lips.

People in Casa Peligro are dangerous; notorious as what she calls me. Politicians, higher military and police officials, even members of high profiled syndicate are inside watching and puttin a bet for an underground battle. Kung ako lang ay walang problema na makilala but Cayenne is different, I don't want them to see her and put interest on her.

Pinagbuksan ko siya ng pinto ng kotse. She's wearing a floaty red dress that makes her look like a grown woman, lalo pa ngayon at hindi na kita ang mukha niya. Nagdalawang isip na naman ako kung tama ba na dinala ko siya pero nandito na kami, wala ng panahon para pag-isipan pa ng mabuti.

Magkahawak kamay kaming pumasok sa whore club. Sinulyapan ko pa siya bago kami tuluyang makahakbang, napangiti ako ng mapanganga siya sabat ngiti ng malawak. Oddly weird, but I know she like what she saw— or feel. Masyado siyang mabait at masunurin sa magulang kaya siguro nakaramdam siya ng biglang laya.

Panay ang linga niya hanggang sa makalagpas kami sa stage na parang nilalakaran ng mga modelo na may nagsasayaw na mga babae para magbigay aliw sa mga uhaw na parokyano.

Sinalubong kami ng mahabang pasilyo na may pulang ilaw. Tumigil ako sa paglalakad sa bukana ng mahabang daan pababa kaya natigilan din siya. Humarap siyang nakatingala sa akin. Bumuka ang labi niya pero walang salita na lumabas.

"Press my hand if you feel uncomfortable. I will get you out of here in a blink," I told her before guiding her the way down to Casa Peligro underground battle stadium.

I can see eyes on our way as we walk near the octagon cage to have a closer look to the on-going fight. I am fully aware neither one of those gaze is intended to me. Lumandas ang kamay ko na nakahawak sa kamay niya papulupot sa bewang niya. "See how stunning you are, Capsaicin? Ganyan ka daming lalaki ang papasok kung mababa ang pader na ilalagay mo sa palibot ng sarili mo. Make them crawl and climb, don't make it easy for any of them."

Malalim ang paghugot niya ng kanyang paghinga. Muli kong pinasadahan ng tingin ang kabuohan niya. She's like an innocent little puppy, many will pet her if she doesn't know how to bite.

Kakaupo pa lang naming dalawa nang lumapit sa akin si Edward. He is one of the organizer of the battles. Membro rin siya ng Lambda Zeta kaya magkakilala kaming dalawa.

"Saide, you're here—" ako ang kausap niya pero sa binti ni Cayenne na lumitaw mula sa slit ng damit niya siya nakatingin. I subconsciously put a hand on Cayenne's exposed thigh.

"I'm not fighting, Edward. Manunuod lang ako ngayon."

Tumawa siya pero nasapawan ng sigaw ng mga manunuod. Wala akong problema sa kanya noon pero nang hagurin niya ng tingin si Cayenne at matagal napatigil ang mga mata niya sa dibdib nito ay may sumiklab na gustong kumawala sa loob ko.

"This is new, Saide. Dati rati ay kapag pumupunta ka rito doon ang deretso mo—" tinuro niya ang cage kung saan may dalawang lalaki na nagpapatayan.

"I'll fight kung ikaw ang kalaban ko," kasa ko. Matagal na natigilan si Edward, paniguradong nag-iisip ng mabuti.

Ngumisi siya sabay sulyap kay Cayenne. "Gusto ko pang mabuhay ng matagal. Siguro sa susunod, Saide." Kinindatan niya si Cayenne sabay lakad palayo.

He sit on the other side of the stadium. Kahit na may octagon cage sa pagitan namin nababasa ko ang mga tingin niya sa gawi namin ni Cayenne. His sex deprived ass is wanting the lady beside me.

Cayenne is enjoying what is happening in front of her. Kahit na halos may nag-aagaw buhay sa harap niya hindi ko siya nakitaan ng pagkataranta at takot. May pagtutol sa kanya na umuwi na kami kaagad pero may tatapusin ako kaya kailangan ko na siyang ihatid.

"Babalik pa ba tayo doon ulit next time Kuya? Makikita ba kita doon sa loob ng cage na 'yon?" sunod-sunod niyang tanong nang marating na namin ang pinto nila.

"No, I'm not bringing you there again. Delekado," I honestly said. I expected eyes to be on her but upon seeing how Edward was swoon over her I know it isn't a good idea anymore.

"Bakit naman? I want to see you fight inside of the octagon cage," nakanguso niyang sambit.

Napabuga ako ng hangin. "Not there, Cayenne." I put my hand on her head, ruffling her hair. "Matulog ka na. It's already late. Next week I'll bring you somewhere else."

Nagpakita lang ako sa bahay para hindi mag-alala sina mommy at daddy na baka hindi ako nakauwi pagkatapos ay tumakas lang din ako para bumalik sa Casa Peligro. I didn't went inside, hinintay ko na makalabas si Edward, nang makita ko siyang naglalakad mag-isa papunta sa kotse niya ay napangisi ako. He is making everything easy for me.

I tail behind him. Before he could even open his car I reached for his back collar, akmang lilingon siya nang malakas ko siyang hinambalos sa kotse niya. I slam him countless times until his car window was smashed, crystals breaking. Nang bitawan ko siya ay kaagad siyang napaluhod. I sit on a squatting position behind him. "I hope next time you will know where to direct your gaze, asshole."

I wasn't satisfied enough. I kick him and punch him until he fall unconscious.

I wasn't shock when the following week Mick call me to go to the frat house. Kasama ang dalawa pang frat heads at si Edward ay hinarap nila ako. Aside from the feeling of satisfaction with the wrecked face of Edward wala na akong ibang nararamdaman. Ni takot ay hindi sumagi sa akin. Matagal ko na rin namang gustong kumawala sa fraternity lalo na ngayon na may balak na rin akong humiwalay sa lahat ng illegal na pumapasok sa katawan ko.

"Ikaw ba may gawa niyan kay Edward?" si Mick ang nagtanong, ang dalawang frat head ay nakikinig lang.

"Yes," walang pagsisinungaling na sagot ko.

"Alam mong bawal sa batas ng fraternity —

"Lalabas na ako," putol ko sa kung ano pang litanya ni Mick. "I sign up because I only want to bed Moira. Five years is enough."

"Do you think we will make it easy for you to go out?"

The side of my lips raise up. "It is, for me." Tumayo ako pero hindi pa ako umalis ng tuluyan. "I don't regret kicking your ass. The next time I'll see your face in Casa Peligro I'll make sure you will die inside the octagon cage," banta ko kay Edward. Inisa-isa ko silang tinignan ng pailalim. I want them to remember my face and not fuck with me.

"Makakaalis ka ngayon pero hindi ka makakatakas, Saide," makahulogang pahabol ni Mick sa akin pero hindi ko kinatakotan kahit kaonti. Tuloy-tuloy lang ako sa pagtalikod sa buhay na matagal ko ring pinaglaan ng oras at panahon. I am still me, hard-headed dumb Abraham, but atleast I am ready to change even just a little.