Ravaged (CHURCH SIBLINGS 3)

CHAPTER 38

I put my legs together when Abraham started ravishing my lips. It's almost impossible for me to follow his moves— he isn't harsh but he isn't gentle either.

Nababaliw na talaga ako. Bakit ko siya hinahayaan na halikan ako?

Mula sa baba ko napunta ang kamay niya sa bewang ko. Napaungol ako nang bigla niyang itulak papasok sa bibig ko ang dila niya. I can feel him smirk through my lips.

Kanina lang ay nilalamig ako dahil sa nabasa na ang katawan ko sa paglalaba pero ngayon biglang uminit ang buong katawan ko.

Napakapit ako sa braso niya nang lalo niya akong idiin sa pader. Napanganga ako nang iwanan niya ang labi ko at napunta sa leeg ko ang labi niya. Dikit na dikit ang katawan niya sa akin na ramdam ko ang katigasan niya sa puson ko.

"Choose one, Sweet Pepper. Send me to jail or welcome me to your life—" he nib my neck and lick it. Hindi ako makasagot parang tinakpan ng ulap ang utak ko. I couldn't think straight and reasonably. "I love you, baby. So, so much."

My eyes opened. His words was like a switch to my sanity— my anger snaps and I push him away. I slapped him twice before he could even mutter a word again.

"What the fuck. Para saan 'yon?"

"Napakasinungaling mo talaga kahit kailan!" may gigil na sambit ko pero pigil lang ako na hindi sumigaw ng malakas. I will not gamble that Stefano will hear us— ako ang sasamain sa anak namin at iisipin na pinapalayo ko ang tatay niyang walang kwenta.

Nagsalubong ang kilay niya. Napahilamos siya sa mukha niya.

"When did I lie? Mula ng magkaalaman kahit isang beses hindi ako nagsinungaling sa 'yo. Mahal kita, it should be very obvious by now."

I gesture like shredding him in half. Pinapakulo niya talaga ang dugo ko. Ayaw niya talaga tigilan kakasabi na mahal niya ako. Wala ng kwenta 'yon ngayon, huli na siya.

"Tinuturoan mo talaga akong magalit sa 'yo lalo. Alisin mo 'yang pagmumukha mo sa pamamahay ko nabibwisit ako sa 'yo!"

"Teka nga—" hinarang niya ang daan ko. "Alam ko marami akong kasalanan sa 'yo but that kiss—" tinuro niya ang pader. "Ginusto mo 'yon. You responded, Cayenne. Kumapit ka sa braso ko, you pull me closer. You were like asking for more."

Literal ko na tinakpan ang tenga ko. Tama na siya, hindi na niya kailangan isiksik pa sa akin.

For the past seven years I've been very guilty with no reason, I thought I stabbed Milan, I believe that I am a home wrecker, a considered mistress kaya nang malaman ko na wala talagang nangyari sa amin ni Kuya Adi naging masaya ako. Atleast I regained myself.

But now, what have I done? Why did I kiss a man who ruined me? Gusto kong tumakbo sa loob at magmumog ng muriatic acid.

"Ulitin natin. Tignan natin kung mali ba ako o hindi."

Napakuyom ang kamay ko. He is teasing me— he is implying I am thristy of him.

"Oo na, nagustohan ko na. Masaya ka?"

He could no longer restraint his grin. He play with his lower lip using his knuckles. "Yes, I'm happy. Let's do it again."

I laugh mockingly. I will not gonna let him make fun of me. "Halik lang 'yon, Abraham. But it doesn't mean anything to me. Babae ako, lalaki ka. You were a good kisser. Nadala lang ako. Wala kang kwenta sa akin tsaka buti sana kung ikaw lang nahalikan ko, malala pa nga ginawa ko sa iba," walang katakot-takot na salita ko.