EP4:ខ្ញុំកញ្ជះដាច់ថ្លៃតែមាយាទខ្ញុំល្អជាងនាង

4K 234 2
                                        

‹មិនពិតមែ៉ដោះកុហក...ហ្ហឹកៗ..ប៉ាៗមិនបានទៅក្រុមហ៊ុន..ច្បាស់ជាទៅជួបមីងមុខសេះនោះហើយមើលទៅ›

‹អ្នកប្រុសតូច កុំចឹងអីណាម៉ែដោះពិតជាមិនបានកុហកមែន ប៉ាៗរបស់អ្នកប្រុសគឺទៅក្រុមហ៊ុនមិនបានទៅជួបស្រីអីនោះទេ›

‹វ៉ុនយូ នេះកូនយំរឿងអីនឹង?›ជុងហ្គុកចូលមកដល់បានឮសម្លេងកូនប្រុសរបស់ខ្លួនយំគេនេះភ័យណាស់ទើបប្រញាប់រត់ចូលមកមើល(គេជិះតាក់សុីមកភូមិគ្រឹះវិញព្រោះឡានមិនទាន់ជួសជុលហើយ)

‹ហុឺៗ....ប៉ាៗ...ប៉ាៗទុកអូនចោល...ហ្ហឹកៗ..អូនស្អប់ប៉ាៗ...›ដៃតូចៗលើកគក់ទ្រូងអ្នកជាប៉ាឮសូរឌឹបៗព្រោះតែអារម្មណ៍អន់ចិត្តដែលប៉ារបស់គេទុកខ្លួនចោលបែបនេះ

‹អូ! ប៉ាៗសុំទោសណាកូនសម្លាញ់កុំយំអីមកពីប៉ាឃើញកូនគេងទើបប៉ាមិនចង់ដាស់កូន›ជុងហ្គុកចាប់ដៃកូនជាប់នឹងលើកគេពរដើរទៅអង្គុយនៅសាឡុង។ក្រោយអង្គុយស្រួលបួលហើយទើបគេរហ័សនិយាយលួងលោមចិត្តរបស់វ៉ុនយូ

‹ហ្ហឹស...ប៉ាគិតថាសុំទោសអូនហើយអូនបាត់ខឹងប៉ាៗមែនទេ?កុំសង្ឃឹមនោះ›ពេបមាត់និយាយទាំងសម្លក់រួចក៏បែមុខចេញព្រោះមិនចង់ឃើញមុខប៉ាកំហូចដូចជាជុងហ្គុកដែលហ៊ានទុកកូនចោលនៅផ្ទះតែឯង

‹ចឹងកូនប្រាប់មកមើលតើប៉ាគួរធ្វើបែបណាទើបកូនប៉ាបាត់ខឹងទៅ›គេខិតខ្លួនបន្តិចមកជិតកូនសំណព្វប៉ុន្តែអាល្អិតវ៉ុនយូនេះបានដៃណាស់អាងតែប៉ាៗស្រលាញ់ធ្វើបាបប៉ាៗនោះ ។ជុងហ្គុកកាន់តែខិតចូល
វ៉ុនយូកាន់ខិតចេញ

‹ទេ..កុំមកនិយាយជាមួយអូន..អូនខឹងហើយ›

‹ហ្ហឹស~បានតើចឹងប៉ាឡើងទៅបន្ទប់មុនហើយអោយឯងនៅអង្គុយខឹងបន្តចុះ›

‹នេះប៉ាអត់លួងអូនទេហ្ហ៎?›កែវភ្នែកមូលក្រឡង់តាមសម្លក់ផែនខ្នងក្រាសមាំដែលងើបចេញទៅមិនខ្វល់ពីគេទាំងកំហឹង

‹អៅ..ក្រែងកូនប្រាប់ប៉ាថាមិនអោយប៉ានិយាយជាមួយ ហើយប៉ាលួងធ្វើអី?›នាយមិនដឹងថាគួរនិយាយបែបណាជាមួយនឹងវ៉ុនយូទេ មុននេះស្រែកញ៉ែតៗមិនអោយគេនិយាយជាមួយសោះ ដល់គេអត់និយាយជាមួយមែនខឹងទៀត

🌿ថ្នមស្នេហ៍កម្លោះកូនមួយ🌿 ( Competent✓)Место, где живут истории. Откройте их для себя