Ilang Araw na Ang lumipas walang Mon na nag paramdam Kay Freen miss na miss na niya Ang babaeng mahal niya Wala siyang ginawa kundi umiyak na lang ng umiyak Wala din naman siyang magagawa dahil Hindi naman siya nakaka kita.
Ngayon Ang Araw Ng pag labas niya Ng hospital Hindi siya umiimik sa kahit na sino kahit pa man Ang Lolo dad niya.
Dahan dahan lang po lady Freen sambit Ng guard na umaalalay Kay Freen habang Ang Lolo dad nito ay kausap pa Ang doctor na kakilala.
Sandali lang po lady Freen kukunin lang po namin Ang Gamit niyo sambit Ng mga guard tumango lamang si Freen bilang sagot.
Nakaraan lamang Ang ilang minuto Ng maramdaman niyang Wala Ng bantay sa paligid niya agad niyang binuksan Ang sasakyan upang tumakas.
Blind stick lamang Ang kanyang gamit upang alalayan siya.
Laking gulat niya Ng makarinig siya Ng sunod sunod na busina Freen....... Baby....... Rinig niyang sigaw ni Mon ramdam niya Ang pag bagsak Ng katawan niya sa kalsada dahil tinulak siya ni Mon.
Baby....? bukambibig niya ngunit walang sumagot narinig na lamang niya Ang ingay Ng mga tao pati na din Sina Reese Maisie Mira Ash at Audrey.
Ash?...... Tawag nito sa kanyang kaibigan habang tinututulangan siya nitong tumayo.
Where's Mon? Alalang tanong ni Freen rinig niya Ang pag hagulgol Ng mga kaibigan niya dahilan upang bumilis Ang tibok Ng kanyang puso.
Mon....... Muling tawag niya sa babaeng mahal niya.
Freen nabangga si Mon wika ni ash h-hindi, h-hindi totoo yan nag bibiro ka lang diba ash? Sabihin mo!! Galit nitong tanong ngunit kusa Ng tumulo Ang kanyang mga luha.
H-hindi totoo yang sinasabi mo humahagulgol niyang wika Hanggang sa mawalan na ito Ng Malay.
ASH POV's
Ngayon Ang labas ni Freen diba? Malungkot na tanong ni Mon.
Oo Ngayon nga sagot naman ni Reese.
Hindi ko manlang siya nabantayan at nadalaw - Mon
Anong magagawa natin eh ayaw Kang papasukin Ng Lolo dad niya sa hospital kahit nga itong si ash ayaw papasukin eh ilang beses mo Ng sinubukang dalawin si Freen pero lagi na lang siyang may bantay diba? - Audrey said.
Grabe naman kc Yung Lolo dad ni Freen walang awa sa apo niya Anong klasing Lolo ba siya bakit Wala siyang pakialam sa nararamdaman ni Freen sarili niyang apo - Maisie.
Pwede ba natin siyang puntahan ash please kahit saglit lang pakiusap ni Mon.
Pwede naman sambit ni ash pero sumingit si Reese pupuntahan mo na naman siya tapos pag dating sa entrance Ng hospital Hindi ka naman papasukin Ng Lolo dad ni Freen sayang lang Yung pag effort mo na puntahan si Freen dun - Reese
Hindi naman Ako papasok ehh gusto ko lang makita kung ok na siya Yun lang, and after this Hindi ko na pipilitin pang Makita siya malungkot nitong wika.
Dahil mahal na mahal nila si Mon bilang barkada nila pinag bigyan nila ito sa kanyang hiling, Ng asa parking lot na sila d kalayuan sa pinag park-an Ng sasakyan nila Freen.
Tanaw nila Ang mga guard na inaalalayan si Freen pa punta sa sasakyan.
Oh San ka pupunta akala ko ba Hindi ka lalapit sa kanya sambit na saway nila ash.
Hindi ko naman siya lalapitan eh Dito lang Ako sambit niya Ng lingunin niya ulit si Freen nakita niyang malapit na ito sa highway.
Oh my goodness mag papakamatay ba siya? Alalang wika ni Maisie dahil malapit na si Freen timawid dahil bulag ito Hindi nito alam na may paparating na sasakyan at mabilis Ang takbo nito.
Kaya walang choice si Mon na pigilan si Freen ngunit Ng malapit na siya Kay Freen walang na siyang time para iligtas Ang sarili niya kaya't itinulak na lamang niya si Freen at siya Ang nabangga.
Hindi namin matanggap lahat Ang pangyayaring iyon masakit man ngunit kailangan naming tanggapin.
Ilang Araw na din Ang nakalipas Ng maoperahan na si Freen nakakakita na siyang muli.
Si Mon Ang naging donor niya ibinilin kc ni Mon sa akin Bago siya malagutan Ng hininga na ibigay Kay Freen Ang kanyang mga mata.
Para kahit Hindi na siya Kasama ni Freen ay may natitira pa siyang ala ala para Dito.
THE END.
BINABASA MO ANG
MY BROTHER EX GIRLFRIEND ( freenbecky) Filipino Version
Fanfiction"I need you like a heart needs a beat." Freen Sarocha As Freen Leigh Sophia Isabella A. Sarocha Becky Armstrong As Vivianne Mon Armstrong