Askerin Tek Zaafı

4.6

1 Hafta Sonra

O gün binadan ayrıldıktan sonra biraz daha kendimde gibi hissetmiştim ve kendime 1 haftalık bir süre tanımıştım.

İstanbuldan beni aramışlar ve geri gelip gelmeyeceğimi sormuşlardı. Ben de küçük beyaz bir yalan söyleyerek işimin uzadığını söylemiştim.

Vatan için olduğunu bildiklerinden pek ses etmemişlerdi. Ancak davaların biriktiğini ve bir an önce devam etmem gerektiğini biliyordum.

Ama Evren'i bekliyordum onu sağ salim görüp geri gidecektim en azından niyetim bu yöndeydi.

Bu bir hafta boyunca Aştan'ın dediği gibi dinlenmiş ve tamamen kendime odaklanmıştım.

Yıldız ve Okan'la takılmıştık. Elif geri dönmüş işlerine yoğunlaşmıştı.

Yiğit'in askeriyede kafası başka işlerle doluydu ama en kısa zamanda görüşme ayarlayacaktık. Zehra da Batıyı görüp geri dönecekti.

Nazik Teyze aramış ve işlerin aksadığını söylemişti. Ulubay ise sevgilisiyle köşe kolluyordu başka yapacak işi yoktu sanırsam. Ne Sezgiyle ne de onunla konuşmuştum.

Aslında içten içe abimi affetmek istiyordum ama yaptıkları sineye çekilir değildi. Belki haftalar belki aylar belki de yıllar geçmeliydi.

Kalbimdeki kırık kolay iyileşecek gibi değildi. Bilmiyorum belki fazla abartıyor diyebilirsiniz benim için ancak abimin sözleri gücüme gidiyordu.

Kaç yıllık kardeşini suçladığı şeyler basit şeyler değildi. Annemin aklını bulandırdığını biliyordum ama bunu bana yansıtmak zorunda değildi.

Ah anne demişken babam bu süreçte benimle görüşmek istemiş ben kaçmıştım. Diyeceklerimi demiştim. Hala zorluyor olması manasızdı. Ben küçükken gelmek yerine ben büyüdükten sonra gelmesi de ayrı bir bombaydı zaten.

Şu sıralar beni anlayan pek kişi kalmamıştı. Aştana biraz daha açmaya başlamıştım kendimi ancak seanslar dışında yüzüne bakamaz olmuştum.

Utanmak değilde daha çok bilemiyorum.

Evren'in ablası Ela abla ile de konuşmuştuk. Nasıl konuştuğumuza gelirsek onun çalıştığı markete gitmiş aramızda biraz sohbet geçmiş ve kaynaşmıştık.

Onun abimin arkadaşı olan Musa'nın kız arkadaşı olduğunu öğrenmiştim. Sevgili olmasalarda kesinlikle yakıştırırdım.

İlk başlarda ilişkilerinin onları zorladığını ama daha sonra alıştıklarından bahsetmişti. Bunları bana neden anlattığını sorduğumda göz kırpmıştı.

Evren bir askerdi sonuçta. Bana deneyimlerini anlattığını biliyordum bu aşırı hoşuma gitmişti. Bazıları gerçekten kardeş bakımından çok şanslıydı.

Olsun.

Telefonumun başından hiç bir şekilde ayrılmamıştım. Henüz affedemesemde ne bileyim ondan haber alsam fena olmazdı.

Sende o olmasın şu olsun diyorsun!

Olabilir.

Olamaz!

Paşama bak ya sen.

Somurtarak masaya oturdum. Acıkmıştım be ya.

Yemek yapmadan ne yiyeceksin mal?

Derimi.

WTF?

Şaka şaka. Cebimden çıkardığım telefonla hemen yemek söyledim. Maşallah ben de para sıçıyorum. Dönerciye mi gitseydim acaba?