Downtime

Chapter 70

Chapter 70

Begin again

CAM SOLA

Nakahiga lang ako sa hospital bed. Kakaalis lang kasi ni Halle para kausapin si Bobbi. Okay na kaya sila?

Ang sarap ng feeling... di ko alam pero parang gumaan ang loob ko ngayon. Siguro tapos na ang lahat, wala nang mangyayari ganito ulit.

I was thinking out of the box when I remembered my parents. What happened to them? Where are they? Kilala pa kaya nila ako?

Tss. Cam don't expect, ni hindi nga nila alam kung ano nang nangyayari sa buhay mo e.

Naisipan ko na lang dalawin si Luke sa kabilang kwarto. Gising kaya siya? Okay na kaya siya? Sana naman.

Paglabas ko ng kwarto ko, napansin ko ang mga nurses at doctors na nagtatakbuhan. Ano kayang meron?

Dun ko na nakita sila kuya Michael, Halle, Abril at Cam na tumatakbo. Papalapit sila sa akin.

"What happened?" Bungad na tanong ko sa kanila. Kung mga huminga naman 'to akala mo ang layo ng mga tinakbo.

"Tito Gary went missing." Seryosong saad ni kuya Michael. A-Ano daw? Paanong nangyari yun kung comatose si tito Gary?

"Alam na ba ni Luke 'to?" Tanong kong muli. Umiling lang sila. Di dapat malaman ni Luke 'to kaso paano kung hanapin niya tatay niya?

---

We went to Luke's room. He's sleeping as hell like a baby. At talaga sinusulit ang paghiga sa kama uh?

Lumapit ako and poke his left cheek. Mabilis naman siyang nagising pero I can see he's irritated cause someone is disturbing his nap.

He opened his eyes and look at me dangerously. Yung akala mo kakain ng tao?

"Wake up." I started. He just shrugged. "Your father is missing." In with that, napabalikwas siya ng tao. Actually napaupo lang siya sa hospital bed.

"What? How come?" Di niya makapaniwalang tanong. Kita kong naging problemado mukha niya. Di ko naman siya masisisi na gusto niya pa rin ipakulong tatay niya sa kabila ng ginawa nito.

"I don't know. Iche-check dapat siya ng nurse when they found out he's gone." He just sighed and look at his phone. What's bothering him? "Hey..." I started and he look at me. "Everything's fine, the police is looking for him now."

"I can't calm. He's my father, doing extraordinary things. Yet he's injured, ayokong may masamang mangyari sa kanya." He really love his father. But I were him, I would act, feel and do the same thing... but it never happens dahil wala sila.

"Don't stress yourself too much, hayaan na natin pulis at secure naman tayo dito sa hospital e." Paliwanag ko. Tumango-tango na lang siya.

Aalis na sana ako nang maramdaman ko ang kamay niyang humawak sa kamay ko. It's warm... it feels good.

I look at him and saw him look at me. May sinasabi ang mga mata niya na di ko naman alam kung anong gusto niyang sabihin.

"Stay with me." Only three words and I got stiffened for a bit. Nag-iba ang pakiramdam ko, parang kami na lang nandito sa kwarto.

I felt my heart race really fast.

Umupo ako sa hospital bed niya at doon na niya inumpisahang i-lock ang kamay niya sa kamay ko.

I feel electrified. Ang sarap sa pakiramdam na ligtas ka sa mga kamay na yun. Na hindi ka iiwan kahit anong mangyari.

"Bakit mo ginagawa 'to?" Yeah, stupid question indeed. Nagtatanong ka pa e obvious naman yung ibig niyang sabihin.