Chapter 54

148 4 0
                                    

Chapter 54

Sacrifice


Author's Note: This is just a point of view of Lucas. I'm just giving a short preview of what happened to Lucas and Cam/Ada.

LUCAS ROBERT UY

10 years ago...

Ang bilis lahat ng pangyayari. Ni hindi pa nga nagsi-sink sa akin lahat nang nangyari sa aming dalawa.

Wala akong maisip na dahilan kung paano nagawa yun ni Cam at ng pamilya niya.

We were so happy and alive before...

Kahit mahal mo ang isang tao, may mga araw na dapat makaramdam ka ng galit o inis sa kanya... pero hindi ibig sabihin nun, kailangan ko na siyang husgahan.

May dahilan ang isang bagay kung bakit at paano nangyayari ito sayo.

Before you could judge into something, know the details first.

Walang mareresolba kung mas pangungunahan natin ang panghuhusga.

Nagalit ako kay Ada dahil sa nagawa niya sa pamilya ko... alam ko na may dahilan siya sa lahat-lahat pero ang di ko lang matanggap, wala akong alam sa nangyari at di ko alam ang dahilan niya.

Pati mga magulang ko, di ko maintindihan kung bakit naisipan pang lumabas ng bansa.

Natatakot ba sila na mas malapit ako kay Ada na agad nilang hinusgahan?

For Pete's sake!! Bata pa lang kami nun at anong alam namin sa mga nangyayari? Di porket may alitan ang mga magulang namin, dapat damay na kami.

"Lucas?" I turn my face at the black door and saw my younger brother.

I feel so much pain right now.

"What is it Luke?" Lumapit ako sa kanya at hinila ko ang wheelchair niya palapit sa kama ko. I sat in my bed and face him.

I can see pain also in my brother's eyes. Kahit na wala siyang alam sa nangyari, kitang-kita niya ang pagbabago sa pamilya namin.

"Kuya, why are we here and where are we going? Are we gonna leave Ada behind?" Di ko alam na kahit ganito na ang sitwasyon ng kapatid ko, he still manage to feel the surroundings around him.

Kahit di sila nagkita o nagkausap man, palagi kong kinukwento ang mga ginawa at pinag-usapan namin.

In my sense, he likes Ada a lot.

"Well, we are leaving for a reason and will Ada understand it."

"Why mommy and daddy are always fighting? Are they tired of me?" Nanlaki ang mata ko sa narinig ko. Nag-aaway sila?

I cupped my brother's face and look him eyes to eyes. "They are not tired of you, don't think of that. We will always love a person like you."

He smiled at me but I can still see pain in his eyes. He is still hiding what he truly feels. It's always been like that.

He is scared of sharing his feelings to anyone.

Matapos kong gawin yun, sinubukan niyang tumayo mag-isa. Di ko alam sa sarili ko kung dapat ko ba siyang pigilan dahil komplikado ang mga kilos niya.

Nung nagawa niyang makatayo, ngumiti siya sa akin na akala mo nakapasa sa exam. Napangiti din ako dahil pinipilit niyang lumaban sa buhay.

Sinubukan naman niya ang maglakad papalapit sa akin. Nung una, pagewang-gewang siya maglakad pero nakaayos din siya.

DowntimeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon