Downtime

Chapter 20

Chapter 20

Best friend from the Past

LOIS ENDER

"I miss you guys!!!" bigla na lang sumulpot si Bobbi habang kaming iba dito ay nakaupo lang habang nanonood ng movie.

Nakaka-bored na kasama mo ang mga friends mo habang nanonood ng movie na walang ginawa kundi mag-iyakan. Pambihira naman 'tong movie na 'to, kay drama nung lalaki at babae.

"Wala man lang bang group hug dyan?" apila ni Bobbi. Bakit namin gagawin yun? Tss.

"Noisy." Sabi ni Halle. Napatahimik tuloy si Bobbi.

Tumayo muna ako para iwasan ang ingay ni Bobbi. Dumiretso ako sa may veranda ng condo ni Sadie.

Napatingin ako sa may baba at nakita ko ang isang pigura ng isang babae na nakatingin dito. Parang familiar sa akin yung babae. Parang nakita ko na siya dati. Sa itsura pa lang niya, alam kong nakaramdam ako ng kaba.

Kaba na posibleng magpabagsak sa akin.

Tss. I'm imagining things again.

May biglang lumapit sa kanyang mga babae at nagulat ako nung ituro niya ako bigla. Ako ba talaga tinuturo niya o imaginiation ko lang yun? Madaming nakatira dito sa building na 'to at imposible na ako tinuturo niya.

"Hoy!" napatalon tuloy ng di oras sa gulat. Tiningnan ko siya ng masama at nag-peace sign lang siya.

"Sino tinitingnan mo?" usisa niya kaya tumingin din siya sa baba.

"Nothing. Tss..." sabi ko sabay irap. Bumalik na lang ako sa kinaroroonan ng barkada. Sino ba kasing may sabing sumunod siya sa akin?

Lumipas ang mga araw na hindi mapakali ang utak ko. Parang may mali eh.

Palagi na lang akong naspe-space out kapag kausap ko ang barkada. I don't even change myself as Cam Sola dahil gustong-gusto na akong makasama ng best friend ko. Si Luke naman, nagbago na siya.

He is not the arrogant, not gentleman, maniac and selfish which is a good thing but there is something wrong sa paligid.

Ako lang ba o sadyang madami lang akong iniisip? Stress lang siguro 'to.

Nandito ako sa rooftop, kasama ko si Aldrin na walang tigil sa pagdaldal. Ni hindi ko nga naiintindihan ang kunikwento niya. But I can assure, he is talking about a new girl in school. Sino naman kaya yun?

"You're spacing out again." Bigla akong natauhan sa pagpitik ni Aldrin ng noo ko. Sumusobra 'to uh.

"Hey! Remember, I'm Lois Ender, pwede kitang i-bully anytime I want." Pagbabanata ko pero hindi man lang natakot. Natatawa pa nga eh.

"Kung kaya mo." Natawa pa siya lalo nung inirapan ko siya. Nakakainis naman, di ko siya kayang saktan physically.

"Kaya ko, this time... basted ka na talaga! It's a no for me." Asar ko sa kanya. Alam kong alam na niya ang ibig kong sabihin. I'm talking about his feelings for me. Akala niya uh.

"Lois naman eh... joke lang. Love you!!!" bigla niya akong ninakawan ng halik sa pisngi. Bwisit 'to uh!

"Aldrin!!!!" tumakbo siya palayo sa akin kasi alam niyang hahabulin ko siya pero di ko ginawa kaya tumigil siya. Ewan ko, feeling ko, may iniisip na naman ako. Di ko maiwasan ang mag-isip ng kung ano. Di ko alam kung ano iniisip ko.

I sighed.

Ano o sino ba ang iniisip ko? Nakakaasar naman.

"Ano bang nangyayari sayo?" napatigil ako sa pag-iisip nung bigla akong niyakap ni Aldrin mula sa likod. At least, gumagaan ng onti yung loob ko.