Downtime

Chapter 51

Chapter 51

One of a kind

Author's Note: This is just a point of view of Lucas. I'm just giving a short preview of what happened to Lucas and Cam/Ada.

LUCAS ROBERT UY

10 years ago...

"Mom, why I can't I just go to a normal public school?" Inis akong nagdabog sa kanya habang nandito kami sa isang pribadong eskwelahan para sa mga lalaki lang.

She gave me a dagger look, "Look, it's better if you go here so you can focus on your studies. What's with the attitude?" As if I can focus here.

Kahit na mayaman kami, mas okay pa rin sa akin ang mga bagay na simple lang.

I realized that money can change personality of a person.

I don't need money that much so I'm more of discovering something I could do as a simple person.

There's this girl who teach me how to enjoy and value life without so much money.

Sinamahan ako ng driver ko na bumili ng mga gamit ko sa darating na pasukan.

Kaso paano ako makakabili ng mga gamit kung halos lahat lapit ng lapit sa akin at nagpapa-picture?

"Lucas, pa-picture naman sayo! Pwede ba? Yieee!!" Agad akong kinalong nung babae na may dalang camera na inabot niya sa isa.

Di naman sa pagmamayabang, isa na akong commercial actor kasama ko ang kaibigan kong si Adrian Heusso.

"Can you give us now time to buy my things for school?" I just rolled my eyes to the lady and turn my back to scan some books.

Narinig ko ang gasp at usapan nilang bigla. Tss. Bahala na sila kung ano man ang sabihin nila.

Habang naghahanap ako ng mga pwedeng basahin na book, nakuha ng atensyon ang boses ng batang babae na kinakausap ang mommy niya.

"Mama, bakit ang daming tao? At tsaka nandito daw yung Lucas Uy? Tss.. pangit naman niya." Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya sa akin. Alo pangit? Excuse me lang uh.

"Ada, wag kang magsalita ng masama sa kapwa mo." Napatingin sa akin yung mommy niya at nanlaki mata niya nung makita ako. I just smirk at her.

"Di ko naman kasalanan na di bagay sa kanya ang mga magagandang salita." Inis na sabi nung babae. Nanlaki lalo mata nung mommy niya at pilit na hinihila-hila ang bata.

She really has the guts to say something like that in front of me? Tss.

"Sorry miss, di ako maganda... gwapo ako at di tugma sa akin ang salitang pangit." Sabi ko sa kanya ng dirediretso habang nakatingin ng masama sa kanya. Napalingon siya sa akin at binigyan lang ako ng poker face.

"And so? Walang humihingi ng opinyon mo! Wag ka nga sumasabat sa usapang pamilya." Wow! Siya pa nagsusungit ngayon. Di mo ako madadaan sa ganyan.

"So may karapatan ka nang pagsalitaan ng ganyan?" Inis kong sabi sa kanya.

"Oo naman! Malaya tayong magbigay o humingi ng opinyon. Ano bang pinaglalaban mo?" Tinaasan niya ako ng kilay bago ibaling ang atensyon sa mga libro.

Ano nga bang pinaglalaban ko?

Wala na akong masabi sa kanya. Masyado niyang sinugardo na hindi na ako makakasagot sa kanya. Tinapos na kaagad niya ang usapan namin.