Downtime

Chapter 8

Chapter 8

It's a Trap!

LOIS ENDER

Yawn.

Ang aga ko magising. Sino ba naman kasi ang hindi magigising sa ingay ng ringtone ng phone ni Bobbi.

Nandito ako ulit sa condo niya natulog. Bwisit kasi ang parents ko, kinukulit ako na wag na umalis kasi gabi na daw baka kung mapano daw ako, as if they care talaga.

Lumapit ako sa phone ni Bobbi na kasalukuyang tulog na tulog pa rin sa nangyari sa bar kagabi. Well, it's a night to remember ika nga. Birthday kasi ni Sadie at ang nakakatuwa, may fashion show ng mga lalaki. Tiba-tiba silang magkakaibigan.

"Hello?" Sinagot ko na kasi naistorbo niya talaga tulog ko. Baka importante din sa kanya eh.

"Oh my goodness Bobbi!" Teka? Si Halle 'to uh. Aga aga nambububwisit. Nung magsasalita na ako tsaka ulit siya nagsalita, "Nakakainis naman yan si Lois." Dagdag niya. Ako nakakainis? Why oh why?

"Oh tapos?"

"As usual, may pinahiya na naman siya sa party ni Sadie kagabi. Kawawa naman yung cousin ko. Heartbroken sa kanya." Nakakainis ako kasi heartbroken yung cousin niya dahil sa akin? Ang babaw niya uh.

"You should tell to that bitch, piliin niya yung papahiyain niya. What a brat?!" sabi niya pa. Aba?!

"Okay, I will tell it to myself." Napa-Oh siya ng di oras. "And this is Lois by the way, thanks for the friendly reminder. I'll keep that in mind..." dagdag ko pa sa kanya and then I hung up. Wala nang sense kung ano pa ang sasabihin niya.

She talking to my back now but whatever.

Nag-ayos na ako ng sarili ko at naabutan ko pa si Bobbi na nagising habang hawak yung phone niya. Napatingin siya sa akin at nag-peace sign.

Whatever! It's okay lang naman sa akin pero nakakainis lang, kailangan idaan muna sa kanila bago sa akin?

And hindi pa ba sila nasanay? Ganito na ako from the start. They should get use to me.

Thank God it's Friday! I'm so happy talaga. Sana may magandang eksenang mangyari.

Nakarating ako ng school as usual with my red Ferrari. As usual ulit, nakatingin sila sa akin at kilabot ang sumunod na naramdaman nila nung lumabas ako na nakangiti na parang papatay.

I walk down the hallway while flipping my hair and straight to tito's office.

"What's up, tito?" bati ko sa kanya habang nagkakape siya.

"Hi pamangkin! What brings you here?" inalok niya akong umupo pero tumanggi ako. Di rin naman ako magtatagal eh.

"I was wondering... can you tell to my parents na lubayan ako? Di ko kasi makayanan na mag-stay ng matagal sa bahay because of them." Alam ko mababaw pero di ko talaga kaya na nandoon sila. Masyadong masikip ang isang bahay para sa amin.

"Hanggang ngayon ba? Bumalik na sila, di ka pa ba masaya na nandito na sila for you?" Nagpapatawa talaga 'tong tito ko. Di ko nga alam kung kakampi ko pa siya eh.

"Kung titingnan mo ako tito, ano sa tingin mo nararamdaman ko?" Pinipilosopo ba ako nito at talagang tinitigan ko. Bastos 'to uh.

"Well, base sa itsura mo... you're not that happy."

"Not that happy? Tito, I'm not happy?! And I'll never will as long as they are here to ruin my life. Alam kong may kailangan sila kaya sila umuwi dito and di na ako papayag na magpagamit."