Steve Harrington x Reader 005

7. Chapter

Y/H/L- Długość twoich włosów

Y/H/C- Kolor twoich włosów

Y/E/C- Kolor twoich oczu

Y/F/C- Twój ulubiony kolor

Lab- Laboratorium

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~
POV EMILY

Kolejny dzień pracy. Jestem już zmęczona, chciała bym odpocząć ale trzeba pracować od tego się nie wywinie. Myśląc o wolnym od pracy odpłynęłam od rzeczywistości.

-Halo, słuchasz mnie- mówi Erica który jakiś setny raz jest u nas z swoją bandą i testują próbki.

Otrząsnęłam się i wróciłam do rzeczywistości -Przepraszam- przepraszam.

-Hm, poproszę do spróbowania lodów orzechowo-czekoladowych- mówi z uśmiechem Erica.

-Nie. Starczy jak na dziś lub tydzień- mówię również z uśmiechem.

-Dlaczego?- pyta z zdziwieniem.

-Bo naruszasz politykę firmy- robię wielkie oczy.

-Jesteśmy w lodziarni i muszę spróbować smaku by zobaczyć jaki mam zamówić a jak mi nie dasz to nie kupię tych lodów bo nie będę wiedzieć które mi bardziej smakują- kontynuuje swój dialog Erica.

-Ale robisz to pięćset razy dziennie, koniec próbek na ten dzień rozumiesz?- 

-Gdzie marynarz?- pyta.

-Jest zajęty- mówię.

-Czym?- znów pyta.

-Szpiegostwem- mówię.

~POV STEVE~    

Ja wraz z Dustin'em chowamy się po krzakach by znaleźć "złych rosjan".

-Widzisz coś?- pyta.

-Nie. Nie do końca wiem kogo szukamy- przyznaję.

-Złych rosjan- odpowiada.

-A jak oni wyglądają?- dopytuję.

-Blondyni, wysocy- opisuje -szukaj słuchawek, moro i toreb podróżnych 

Szukam tych złych rosjan ale dostrzegam na piętrze nad nami.

-No bez jaj- jestem w szoku.

-Masz coś- pyta.

-Anna Jacoby gady z tym durniem Lewinskim- mówię.

-skup się albo odaj lornetkę- gada Dustin.

-Trzeba się szanować. Lewinski nie schodził z ławki- nie mogłem oderwać oczu.

-Jesteś najgorszym szpiegiem w chistori. Dawaj to- mówi Dustin i bieże ode mnie lornetkę- nie wiem czemu oglondasz za innymi dziewczynami jak masz idealną dziewczynę koło siebię-.

-jeśli znów powiesz "Emily"-

-Emily-

-Emily-

-Emily-