Professor, I Can Take Care Of Myself [COMPLETE]

CHAPTER 14 - Hurt

Blankong mata akong nakatitig sa harap, hindi ako makagalaw at hindi rin ako makapag salita. Ilang beses na ako tinawag ni miss ngunit hindi ko siya pinapansin.

Ayoko, ayoko muna.

Nagtataka nga ako kung bakit hindi pa rin nasakit ang ulo ko sa mga gulong nangyayari. Usually kasi, every week ko nararamdaman yung headache na lagi kong nararanasan pero simula nang dumating si miss Cypress ay hindi pa ito nangyayari ulit.

Pagod na ako...

Forget

I look like a zombie right now. Buhaghag ang buhok ko at makalat ang aking eyeliner kakaiyak. Why am I so weak?

Yung mga mata ko, parang tinabunan ng makalat na ink sa sobrang dilim at pugtong pugto na tilay wala nang malalabas na luha.

Yun na yun eh, patay na sana ako ngayon. I'm already at peace na sana kung hindi lang nakisali ang propesor na tahimik lang nag-dridrive ngayon.

"Khione..."

"Stop it please, please stop annoying me for a moment." Malamig at mahina kong tugon.

"You're mad at me again... huh?" She whispered in a cold tone. Wala akong emosyon na tumingin dito at bumuntong hininga.

"You shouldn't have done that Miss Cypress." I uttered while clenching my fist.

"Done what?" Tanong niya, her eyes screams like she knows what I am trying to say but she doesn't want to assume.

"Dapat hindi niyo po ako hinarangan kanina." Matapang kong sambit, kumunot naman ang noo ng kausap ko.

"You might have died then."

"That's what I want!!! ba't ba lagi kang hadlang sa mga desisyon ko? Miss Cypress, you're just my caretaker and my professor, you have no right to decide for me!" Napasigaw ako ng di oras.

She gulped. "I'm just your caretaker?"

"Oh yes miss Cypress! Matagal ko nang pinapahiwatig po sa inyo ito, nilagtas niyo po ba ako dahil mahal niyo ako?"
She nodded as I sighed heavily.

"Goodness Gracious!" I slammed my phone sa lagayan ng water bottles sa kotse at hinawakan ang ulo ko. "Ang selfish niyo po ma'am!"

"Too bad, you're just my caretaker and will never be my lover..." Dagdag ko. Nangangatal ako sa mga sinasabi ko, hindi ko dapat sinasabi ang mga ito.

Gusto kong sabihin ito kay Miss Cypress upang itigil na niya ang mga pag mamahal niya para sa'kin, upang hindi na siya madamay sa gulo ng aming pamilya.

Ngunit hindi ko alam kung tama ba ang sinasabi ko.

Malabong hindi siya madamay dahil mainit ang hininga ng aking ama sa kanya ngayon dahil sa ginawa niya kanina.

"What do you mean by that?" Despite all my shoutings, mahinahon pa rin niya akong kinakausap.

"You're so selfish! Hindi niyo ba naisip na chance ko na yun para mag-pahinga? Hirap na hirap na po ako miss, ayoko na dito, gulong gulo na ako...."

"I can't afford to lose you—"

"Ayun nga po yung problema eh! Mas iniisip niyo po yung feelings niyo po kaysa sa'kin. Sinabihan na po kita na umalis ka sa harap ko ngunit ayaw niyo pong umalis."

"I care for you—"

"Why do you even care? I don't even care about you." I cut her off.

Silence.

I pursued my lips when I realized what I said.

I felt guilty... bakit umabot sa ganito ang usapan?

Hindi ito sumagot at nag pokus na lamang sa pag-dridrive, mahigpit ang hawak niya sa manibela habang naka sara ang kanyang mga bibig.