Professor, I Can Take Care Of Myself [COMPLETE]

EPILOGUE

PROFESSOR, I CAN TAKE CARE OF MYSELF
—EPILOGUE —

"The end of the beginning and the beginning of the end. Fates will continue to twist. Move as if you were pursuing the sky. And chase a chronicle as if you were chasing galaxies."

The repetition of our love is a proof that every encounters will always be repeated.

CYPRESS VARSHA ZENEBE
(P.O.V)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Ma, si Cypress, namba-babae." Nandito ako sa gilid habang nakaiwas ng tingin sa aking tinotopak na asawa na ngayon ay nag-susumbong kay 'Ma dahil namba-babae raw ako. Jusko.

"Ma, kapag nam-babae ulit si Varsha, sabihin mo sa ating Ama na kunin na rin siya, ha...." laking-mata ko s'yang binalingan ng tingin. Bahagya pa s'yang humihikbi habang may luhang tumutulo sa kaniyang pinsgi habang hinahaplos ang puntod.

Gago, 'wag po.

Dear Ate Charo, kailan kaya mawawala ang topak ng asawa ko?
Kapag po ba nanganak na siya? Pwes, kailan po kaya siya manganganak?

Hindi naman kasi ako namba-babae. Ganito kasi 'yon, kanina habang naglalakad mula sa park hanggang dito sa sementeryo ay may nakasalubong kaming nagtitinda ng sampaguita tapos inalukan ako.

Eh, naawa naman ako kaya binili ko 'yung sampaguita niya tapos nung nakaalis na 'yung nagtitinda ay ang sama sama na ng tingin ni Khione sa'kin! Bakit raw tinanggap ko 'yung bulaklak na bigay niya! Siguro may gusto rin daw ako sa nagtitinda. Suskopo!

"Tara na, Zenebe." Her cold voice sent shivers down my spine. Oh someone, please, help me. "Oh ano? Bakit hindi ka pa rin nagalaw? Bakit titig na titig ka lang sa akin? Is there something wrong with my face? Pangit na ba ako?" sunod sunod niyang tanong.

"Baby—"

"Kung ayaw mo na sa'kin ay sabihin mo para makapag-sign na ako ng annulment papers!" She pouted, her eyes beginning to show some tears. She turned around and grumpily walked to the car. Padabog siyang naglalakad at agad ko rin naman siyang sinundan.

Ngunit hindi ako agad nakahabol nang pumasok na siya sa kotse. Agad na nanlaki ang mga mata ko nang buksan niya ang makina at walang pag-dadalawang isip na umalis at iniwan ako mag-isa.

Lumunok ako at napakamot sa ulo. Now... do I need to take the taxi again? Haha... Oh God, please help me...

Two months na siyang ganiyan. Lagi niya akong tinatarayan, inuutusan, pinapalabas ng kuwarto, at higit sa lahat; pinapalayas niya rin ako ng bahay. Ang lakas ng trip ng asawa ko 'no?

Alam niyo ba nung isang araw ay nagdadabog si baby kasi gusto raw niya ng sakura tree sa harap mismo ng bahay namin. Pinaliwanag ko naman na imposible 'yon kaya bumili nalang ako ng bagong bahay sa Japan na ang kaharap ay 'yung sinasabi niyang sakura tree.

Aba, eh 'etong si misis, tinopak! Ayaw na raw niya, huhuhu! Ipamigay ko nalang daw!

When we first tried the IVF process, we failed not once but twice! I don't want to remember my wife's reaction because it hurts my heart. She's been depressed for days, but not until I motivated her to try again.