CHAPTER 37 - The Gift

28.5K 782 975
                                    

Continuation from the last chapter... please be advised about the slight trigger warnings ahead.


I bit my lips, my weak eyes are full of fear and rage when the man is staring to come towards me while licking his lips.

"Bilisan niyo, hubaran niyo na."

Yumuko ako habang nanginginig ang aking buong katawan. Please, can someone help me here?"

"We're not wasting anymore time. Bilisan mo!"

God... help me.

"TULONG- hmphh." Pinilit ko sanang sumigaw ngunit ito ay mahina at napigilan ako ng lalaki nang takpan nito ang aking bibig gamit ang kanyang mabahong kamay.

"Tangina, ang ingay." Reklamo niya.

"Diba gusto mo yun sa babae?" Komento ng lalaking nasa gilid na mahigpit akong hinahawakan sa aking mga braso. "Haha, joke lang pre—"

"Kung binibilisan niyo kasi! Ang babagal niyo! Baka mamaya ay may maka-kita sa atin!" Singhal ni Kaycee.

I shut my eyes and bit my lips. My tears are now threatening to fall from my eyes when he's starting to unbutton my uniform.

I fought and tried to remove myself from their grip but I was too weak and their grasp is too tight. "P-Please s-stop." I'm begging, please, let me go.

"Please stop. Stop hurting him, please."

Hindi ko alam kung bakit lalo lamang akong naiyak nang maalala ko ang memoryang iyon ngunit hindi ko alam kung kailan at saang sitwasyon. Who am I begging to that time? Sino yung sinasaktan?

"Please stop, please." I pleaded again but he didn't give a damn about it and he's now proceeding on unbuttoning the second one.

Pinikit ko ang aking mga mata at naglabas ng luha. G-Gusto ko nang makaalis sa sitwasyon ko ngayon... I want to go home.

"Who's begging now— fuck!" I heard several cars honking and clutching toward us. "Fuck! We're cornered, shit!" Kaycee exclaimed with uttered fear. Tumigil na rin sa pag-uunbutton ang lalaking nasa harap ko kanina.

Tumingin ako sa gilid para makita kung sino ang mga dumating. Mga pitong kotse ang sumipot at lumabas dito ang mga bodyguards at naka-tutok ang kanilang mga baril sa aming lahat.

My eyes slowly widened.

It also sparkled with joy and relief when I saw the woman I'm longing for. The time is moving fast but it seems like she's walking in slow motion.

She walks with those vibrant lights from the car, like a hero having her moment. She's shining while walking towards me.

A knight-shining-armor, indeed.

"V-Varsha." I called weakly.

She pulled me away from the two men holding me and brought me closer to her. The smell of hers suddenly removed all the terror surrounding my whole body.

"What did they do?" She questioned softly, gently stroking my hair. Hindi ko na alam kung ano ang mga nangyayari at ang tanging gusto ko lamang ay manatili sa kanyang piling.

Takot na takot ako.

"S-Sinaktan nila a-ako." Humikbi ako at sinubsob ang aking ulo sa kanyang balikat. "S-Sinuntok, sinipa, sinampal, a-at kamuntikan p-pa akong—"

Hindi ko na nai-tuloy ang aking sasabihin nang bigla ako nitong buhatin. She lift my legs and gently placed my head on her arms, carrying me bridal style.

Professor, I Can Take Care Of Myself [COMPLETE] Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon