PERA'YA MEKTUPLAR • Yarı Texting

35

Gitme demem sana ben,
Ben giderim, sen kalırsın.
Kalan olmayacağım dersin ama hep
kalansındır sol yanımda.

"İyi misin?" Diyerek önüme latte kahvemi koyan doktorum Yaren'e baktım. Bok gibiyim Yaren.

"Hastaneye gelebilirdin," dediğinde kahveyi kendime çekip bir yudum aldım ve kaşlarımı çattım.

"Aren hastanededir," dediğimde şaşıran Yaren'di. Sabah uyandığımda daha doğrusu iki saatlik uykuyla tekrar sıcak bir suyun altına girip duş almıştım. Ardından Yaren'e mesaj atıp görüşmek istediğimi söylemiştim o da yıllar sonra onunla buluşma isteğimi geri çevirmemişti. Aren'in yazdığı hiçbir mesajı bakmadan silmiştim ve telefonumu sessize almıştım.

"Sorun ne?" Dediğinde bunu sormasına ihtiyacım var gibi nefes verdim ve kahveden bir yudum daha aldım, Yaren yeşil çay içmeyi tercih etmişti.

"Aren'le ayrıldık," dediğim sırada Yaren içtiği çaydan yudum alırken boğazında kaldı ve öksürmeye başladı. Şaşkınlıkla bana bakarken ona peçete verdim. Masanın üzerinde duran telefonuma da bildirim gelmişti ama bakmadım.

"Dün gece ayrıldık."

"Bu yüzden bu haldesin yani," dedi Yaren üzerindeki şaşkınlığı atarak. "Hiç uyumamış gibi duruyorsun ve bu senin kalbine zararlı biliyorsun değil mi Pera?"

"Konu benim kalbim değil şu an," tamamen kalbimle alakalıydı.

"Neyle ilgili o zaman?"

"Yaren," dedim dudaklarımı yalayıp masaya yaklaşarak. "Bana dün ne mesajı attığının farkında mısın sen? Ayrıca doktorum olarak değil arkadaşım olarak bu konumdasın, karıştırma."

"Benim konumum sürekli değişiyor ama senin kalbinle ilgili sorunu bir türlü çözüme kavuşturamıyoruz ve o yüzden bir adım ilerleyemiyoruz." Dediğinde gözlerimi devirdim ve bana güldü alayla. Her zamanki gibiydik onla, her zamanki gibi birbirimize diş biliyormuş gibi.

"Aren'le konuştum," dediğimde başını sallayıp itiraz etti.

"Kaçmışsındır, genel olarak senin problemin bu. Konuştuğunu sanıyorsun ama oysa konuşmuyorsun sadece kendi isteklerini söylüyorsun ve karşındaki kişiyi duymuyorsun."

"Böyle konuşmaya devam edersen kahvemi suratına yiyeceksin," dedim sinirli bir şekilde gülümseyerek, Yaren'de aynı şekilde bana baktığında gözlerimi tekrar devirdim.

"Seni dinleyecek birine ihtiyacın var, seni anlayabilecek birine ve uzun zaman sonra da olsa arkana baktığında görebileceğin tek kişi bendim. Bu yüzden sana laf söylemelerimi biraz görmezden geleceksin çünkü iki yıldır en uzun yüzüme baktığın ve dışarıda benimle konuşmak istediğin bir andayız. Ben buna hiçbir zaman doktor olarak kırılmadım hatta sana saygı bile duydum ama eğer şu an arkadaşın olarak yüzüne bakıyorsam bana biraz sabredeceksin çünkü arkadaşın Yaren sana bu konuda kırgın ve hiçbir zaman sana bunu hissettirmedi."

Yaren böyle konuştukça sadece yüzüne baktım, haklı olabilirdi. Başkalarının bana kırıldığını söylemişti ama hiçbir şekilde kendini koymamıştı ortaya ve bana sabretmişti. Yaren bana sürekli sabır eden kişiydi zaten, diğerleri hiçbir zaman öyle olmamıştı.