Her taraf karanlık olacak. Aydınlık bir alan bulmak için çaba sarf edeceksin.
O ellerin çok üşüyecek. Isınmak için ufacık bir mumun izini süreceksin.
Kaçacaksın, belki de kurtulmuş olacaksın. Ama başından beri hata, sen olacaksın.
Korkacaksın. Yeri...
Dünya bir acı çektiğinde herkes onun acısını yaşarken, bir insan acı çektiğinde sadece kendi derdini kendi düşünür.
Dilimde kıyametin senaryosu, ellerimde bana verilen hayat. Sırtımda yüklediğim acılarım, gözlerimde hatırladığım anılar.
Kulaklarıma bana eskiden okunan ninni şimdi tekrar okunsa bana, uyuyamazdım. Çünkü uyuyacak zamanım yoktu. Benim daha çok işim vardı. Daha sırtımda taşıdığım yüklerimi hayatıma teslim edecektim.
Odada kendi kendime başıma duruyordum. YKS sınavımım sonuçlarına bakacaktım. Sonuçlar açıklanmıştı. Hangi okula tahinim çıkmıştı, çok merak ediyordum. Sınav gerçekten çok zordu.
Umarım kazanmışımdır.
Umarım kazanmışımdır.
Hemen sonuçlara baktım. Ana sayfaya girdim. Sonra sonuçlar tuşuna tıkladım ve sayfanın açılmasını bekledim.
Bekledim.
Bekliyorum.
En sonunda ekran açılıverdi ve hemen YKS sonucuma baktım.
Geçti.
Odamda mutlulukla çığlık atıp oradan buraya koşturdum. Yatakta zıpladım. Zıplarken yere atladım ve sonra dans etmeye başladım deli gibi.
O sessizlikte.
Ama o anda, oturma odasından bir cam kırılma sesi geldi. Dansımı yarım bıraktım ve hızlı adımlarla odamın kapısını araladım. Sesler geliyordu. Bu, annem ile babamın bağrışma sesleriydi.
"Ben sana bunu kaç kere söyledim?" diyordu annem. "Şu lanet içkiyi içme artık. Ah! Hâlâ içiyor! Kes şunu!"
Ve tekrardan gelen cam kırılma sesi.
Aşağıda kıyamet kopuyordu. Yine annem ile babam, aynı konudan kavga ediyorlardı. Babamın sürekli içki içme konusundan.
"Sus be kadın!" diye bağırdı babam. "Tek bunu içiyorum. Zevkim bu!"
"Senin zevkin batsın! Nasıl bir adamsın sen? Kızımız yakında üniversiteye gidecek. Tahini başka bir şehire çıkabilir. O yüzden yeni bir eve taşınmak lazım olacak. Para biriktirelim diyorum ama sen, bütün parayı şu zıkkımlara harcıyorsun! Yazıklar olsun!"
