Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
wires: 19
Kısa bir sohbetten sonra Dae Jaemin'le beraber yukarı çıkarken Jeno hâlâ şaşkındı, Johnny onun bu haline gülmekle yetindi. Arkama yaslandım ve kollarımı göğsümde birleştirdim.
''Dae gibi onlarca çocuk var burada.'' dedim lafa başlarken. Jeno şaşkınlığını üzerinden atabildiğinde dikkatini bana vermişti. Gözleri ara sıra üst kata çıkan merdivenlere kayıyordu. ''Çocukları sokakta dilencilik yaparken bulduk, yani en azından çoğunu. Yüzde doksanı hasta ve hastaneler anne babası olmayan çocukları tedavi etmiyor. Çocuk tacirlerinin eline geri veremezdik.''
''Ne hastası?'' Jeno dikkatini tamamen bana verdiğinde Johnny lafa atladı. ''Aklına ne gelirse. İlaç vermiyorlar, resmen ölüme terk ettiler şuncacık çocukları. İlaç da vermedikleri için biz uğraşıyoruz. Gerçi ben uğraşıyorum, tıp terkim.'' dedi iç çekerek. ''Çocukları iyileştirmek için yüzlerce reçete hazırladım, bir tanesi bile iyileşirse okula yazdırmayı düşünüyoruz ama sadece en son yaptığım ilacın yan etkisi yok, yani test ettiğimizde yoktu. ''
''Yaptığımız ilaçların çocuklara uygun olup olmadığını önce yetişkin bireylerde test etmek zorundayız.'' Söylediğim şeyle Jeno yutkundu. ''Kimde?''
''Arkadaşlarımda test ettim ben birkaç kere, Johnny ve Jaemin buna gönüllü ancak artık vücutları alıştığı için etkisini tespit edemiyoruz. Hâlâ benim üzerimde test ediyorlar.''
''Neden sen?'' dedi Jeno, konuya ilgisi bir anda artmıştı. Soracağı yüzlerce soru olduğunu anlamak zor değildi. İstemsizce dudaklarımı büzdüm. ''Bilmem. Benim vücudum ilaçlara tepki veriyor ve en iyi seçenek benim bu durumda.''
''İlaçların yan etkisi oluyor mu?''
Jeno bu sefer Johnny'ye döndü. Johnny sorunun kendisine olduğunu anlayarak rahat bir tavırla konuşmaya devam etti. ''Uykusuzluk, ani kilo kaybı, saç dökülmesi, vücudun bazı yerlerinde morarmalar ve dahası. Etkilerini azaltmaya çalışıyorum ki çocuklar etkilenmesin.''
Saydığı yan etkilerin çoğu bende vardı, kendime gülmek istedim ama sessiz kaldım. Jeno gözlerini bana çevirdi, gözlerinde halihazırda duran bir boşluk hissetmek beni şaşırttı. Boş bakıyordu, üzgün müydü bilmiyordum.
''Yani ilaç test ettiğim insanlara bir zararım yok, nereden ne duydun bilmiyorum. Bir kere denemiştim ve daha da yapmadım. Kendim gönüllüyüm bu işe. Sadece ana maddeleri tedarik edip Johnny'ye getirmekle sorumluyum.''
''Jaemin de genelde çocuklarla ilgileniyor. Onları gün boyu odaya kapatamayız, değil mi? Ben laboratuvarda çalışırken Maya ve Jaemin onları oyalıyor.''
Jeno sadece başını salladı. Bakışları aklıma takılmıştı. Bana ettiği laflar yüzünden pişman mı olmuştu yoksa kafasında bir şeyleri mi anlamaya çalışıyordu? Artık sessizdi ve gözleri bir noktaya dalmıştı. Yavaşça ayağa kalktım ve öksürdüm. ''Jeno, gidelim mi? Burada bir işimiz kalmadı artık.''
Jeno daldığı yerden ayrılıp hızla ayağa kalktığında gözlerimiz kesişti. Koyu gözleri parıldıyordu ancak yüzündeki ani değişimi görmek zor değildi. Ona gülümsemeye çalıştım ve kabanımı giyindim. Sanırım bana soracağı şeyler hâlâ bitmiş değildi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
