Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
wires: 27
Lee Jeno aklımı karıştıran ama kendisiyle ilgili bir şey düşünmemi istemeyen biriydi. Ortalıkta dolaşır ama kimseye görünmek istemezdi. Her şeyi yapar ama suçlu olmak istemezdi. Lee Jeno tamamen karmaşık biriydi ve ben onda aradığım cevapları bulamayacaktım.
Okula girerken sessizdim, kimseyle konuşmak istemiyordum. Kimseyle göz göze bile gelmek istemiyordum, kulağımdaki müzik son sesti ve bu beni rahatsız etmiyordu. Kendime sıcak bir kahve alıp sınıfa çıkmak istiyordum, Jiseul'ü ya da Jeno'yu görme düşüncesi moralimi bozuyordu. Ona hiçbir şey sormak istemiyor, cevabını duymak istemiyordum.
Elimi kabanımın sağ cebine atıp ekranı kırık olan telefonumu çıkarırken ekranı aşağı kaydırdım ve müziği durdurdum, aynı anda mesaj geldi. İstemediğim ne varsa yanımda bitiyordu.
jiseul: konuşabilir miyiz?
chae maya: müsait değilim.
jiseul: okulda mısın?
chae maya: hayır.
Onunla konuşmayacaktım. Bu aptallığı yapmayacaktım, hayır. Onun sözlerine inanmayacaktım. Her şeyden ve herkesten bağımsız olarak yaşamak istiyordum, o istediği kişiyle istediği şeyi yapabilirdi. Söylediklerinden pişman olsa bile bu zamanı geriye sarmıyor ve kalbimi kırdığı gerçeğini değiştirmiyordu.
Merdivenleri çıkarken yavaştım, önümdekini görmemiştim. Kafam birine çarptığında ve ben geriye doğru sendelediğimde belime sarılan el düşmemi engelledi. Elimdeki telefon düşüp de birkaç basamak aşağı indi ve yüksek ihtimalle tamamen kırıldı.
"Önüne baksana." Homurdanarak onu ittim ve yüzüne bile bakmadan aşağı inip telefonumu aldım, ekranı hâlâ aynıydı ancak renkler gidip geliyordu. Sanırım şu andan itibaren yeni bir telefona ihtiyacım vardı.
"Görmedim." Lee Jeno benim yanıma gelip telefonuma bakarak konuştuğunda başımı kaldırdım, gözleri parlıyordu. Uzun siyah saçları her zamanki gibi özenliydi ve mavi kazağı tenini ortaya çıkarmıştı. Onu beş saniye de olsa süzerken kalbim küt küt atmaya başladı, Jeno bunu görmezden geldi ve bana bakmaya devam etti. Dejavu mu deniyordu buna?
"Önemli değil." dedim iğneleyici bir biçimde. Yanından geçerken sesini çıkarmadı, dönüp bakmadı bile. Ben merdivenleri çıkarken elimdeki telefon zorlukla titreşti.
wires: kim olduğumu öğrenmek istiyor musun?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
