Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
wires: 39
Jeno'nun evine gelmemin üzerinden henüz iki saat geçmişti.
Açıkçası bu yaptığına anlam verememiştim, John'u arayıp sorduğumda bunu kendisinin istediğini ve ısrar ettiği söylemişti. Jeno'nun bu teklifi kabul etmesi bir yana, hâlâ aramızdaki şeye isim bulamamız daha garipti.
''Havalar soğuk, misafir odasında kalabilirsin ya da üst kattaki odada.''
''Fark etmez.'' diye mırıldanarak telefonumu masanın üzerine bıraktım. Jeno sessizdi, çok bir şey dememişti geldiğimden beri. Benim sormak istediğim ve merak ettiğim tek şey ise duygularıydı. Bir anda mevzuya giremezdim, bu yüzden biraz daha oyalanmak istiyordum. Bir haftalık dönem tatilimi Jeno'nun evinde geçirme düşüncesi açıkçası çok etik gelmiyordu.
''Jeno, bir şey soracağım.''
Koltukta kayarak ona döndüğümde başını bana çevirdi. Üzerine ona fazlaca bol gelen mavi bir sweatshirt vardı. Saçları dağınıktı ve alnına dökülüyordu. ''Hm,'' diye mırıldandı.
''Neden burada kalacağım? Yani neden bunu kabul ettin? Sonuçta başka arkadaşlarımla da kalabilirdim ya da John'un yanında, kendi evim de var yani bunu kabul etmek zorunda değildin.''
Ben konuşurken Jeno gülümsüyordu, yüzündeki ifadeye anlam veremedim ama gülüşü büyüdüğünde kaşlarımı çattım. ''Ne?''
''Maya, bunu bizzat ben istedim çünkü yanında olmak istiyorum. Kafandaki soruları biliyorum ve eğer oturup yemek yersek hepsine daha düzgün bir şekilde cevap verebilirim.''
Jeno ayağa kalktı, üzerini düzeltip elini bana uzattığında kaşları çatılmıştı. Tanrım, neden yüz ifadesi bu kadar hızlı değişiyordu?
''Ve çantandaki sigara paketini de ver.''
''Yok artık.''
''Ver, Maya. Oyalama beni.''
''İçeceksen veririm.''
''İlla zor mu kullanayım istiyorsun?'' Jeno'nun kaşları daha da çatıldı, dediği şeyle beraber istemsizce sırıttığımda gözlerini devirmişti bile. Bu çocuğun sigara takıntısını aşması gerekiyordu. Bir hafta boyunca sigarasız ne yapacaktım?
''İyi, al. Haftaya alırım ama.''
''Haftaya kadar alışsan iyi edersin o zaman, bundan sonra sana sigara yok.''
Paketimi alıp mutfağa ilerlediğinde tek yaptığım arkasından koşmaktı, en azından nereye sakladığını görebilirdim. Neyse, zor kullanacaksa da sesim çıkmazdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
