Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
wires: 37
John'un bana attığı kısa mesajdan sonra dersi asıp eve gitme kararı almıştım.
Yanımda Jeno da vardı, beni bırakmayacağını söylemişti ve bu ilaç mevzusunda Johnny'yle konuşmak istiyordu. Onu reddetmedim, ikimiz de arabaya bindiğimizde saat on ikiyi geçiyordu.
Johnny'nin mesajı netti.
john: maya, acilen buraya gelmen lazım.
john: mümkünse son test sonuçlarını da getir.
Testleri çantamdan çıkarmadığım için rahattım ama aklımdaki tek şey diyeceği şeylerdi. Jeno da en az benim kadar stresliydi, araba kullanmasına rağmen bacağını sallayıp duruyor ve dudaklarını ısırıyordu. Öyle ki eve geldiğimizde benden önce içeri giren o olmuştu.
Elimdeki kağıtları John'un laboratuvarının masasına bırakırken Johnny elindeki eldivenleri çıkardı ve Jeno'ya baktı. Gözleri bana döndüğünde omuz silkmekle yetindim.
''Maya, artık ilaçları sende test edemem, biliyorsun. Bu noktadan sonrası çok zararlı ve senin güçlenmen lazım.''
Jeno'nun başı bana döndüğünde ona bakmadım, diyeceği şeyin beni üzmesinden korkuyordum. Ne diyeceğini kestiremiyordum ve tek yapabildiğim dediği her şeye başımı sallamaktı.
''Test sonuçların olumlu, ilaçların etkisi de gözle görülür bir şekilde belli oluyor. Özellikle Dae için kullandığımız ilaç aralarındaki en etkilisi.''
''Artık lafı uzatmaz mısın?'' diye mırıldanan Jeno olmuştu. Benden daha stresliydi.
''Dae okula başlayacak Maya, ve bu senin sayende.''
Dae burada iki aydan fazla süredir vardı. Jaemin'i ve en çok da beni seviyordu. Diğerlerinden biraz küçük olması onu daha da sevimli kılıyordu ve onun okula gittiğini görmek duygularımı karmakarışık yapmıştı. Diğerlerine yardım edememiştim belki ama Dae okula gidecekti, iyileşecek ve belki de istediği gibi doktor olacaktı.
Gülümsedim, Johnny uzanıp bana sarıldığında bedenimin titrediğini fark etmiştim. Jeno biraz arkamda kaldığı için yüzünü tam göremiyordum ama ne derse desin çocuklar için bunu yapmaya devam ederdim.
''Maya, bir sorunumuz var ama. Daha doğrusu çözüm.'' Johnny benden ayrıldığında kaşlarımı çattım. ''Ne?'' diye sordum istemsizce Jeno'ya dönerek.
Jeno yutkundu ve bana baktı. ''Şey, ilaçlar için bir tanıdığımdan yardım istedim. Başarılı bir doktor ve Johnny'ye yardım edecek.''
''Benim niye bundan yeni haberim oluyor?'' Sinirlenmek istemiyordum ama elimde değildi işte. Ya ilaçları Jeno'nun üstünde denerlerse? Ya vücudu kaldıramazsa?
''Elindeki belgeleri benimle paylaşacak, bu sayede ilaçları kimsede test etmek zorunda olmayacağız Maya. Daha fazla çocuğu daha kolay yoldan iyileştirebileceğiz ve sen de artık hastalanmayacaksın. Bunun için Jeno'ya ne kadar teşekkür etsem az.''
Jeno'nun bakışları yumuşadı, hafifçe gülümsedi ve bana baktı. ''Lütfen,'' dedi yutkunarak. ''Artık kendine zarar verme Maya.''
Lee Jeno'nun benim için yaptığı ilk şey değildi ama son şey de olmayacaktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
