| FANTASTİK KİTAPTIR / SERİ ADI: YANSIMA SERİSİ |
| KİTAP HİÇBİR ŞEKİLDE 1919 YILINDA GEÇEN SIRADAN BİR YUNAN VE TÜRK KIZI ARASINDAKİ AŞKI ELE ALMIYOR. |
| OLAYLAR TAMAMEN FARKLIDIR. |
| BU KİTAPTA TANRI VE TANRIÇALAR VARDIR, ONA GÖRE OKUMANIZ TAVS...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1919 | Dönüm Noktası
2. Bölüm: MEZARLIK
"Tarih bazı kahramanları yazmaz."
*Bu kitapta geçen tüm kurum, kuruluşlar ve kişiler tamamen hayal ürünü olup, sadece kurgudan ibarettir.
Not: Bölümde geçen Mustafa Kemal, Cumhuriyetimizin kurucusu Atatürk değildir.
Not²: Yaptığım çeviriler yanlış olabilir, düzenleme söz konusudur.
Keyifli okumalar dilerim. :)
Yıl 1972
Ev... Dönüm noktası ve aile, yaklaşık iki haftadır zihnimi kurcalayan bu garip rüya beni gittikçe korkutmuş, korkuttukça akıl sağlığımı tehlikeye atmıştı. O hülyalı gecenin üzerinden yaklaşık iki hafta geçmişti. Bu iki hafta içerisinde bakımını üstlendiğim yaşlı adamla iyice yakınlaşmış, onun hakkındaki çoğu şeyde bilgi sahibi olmuştum. Çok aksi ve bilmişin tekiydi. Onunla bazen anlaşmakta o kadar zorlanıyordum ki bazı zamanlar acaba bırakıp gitsem mi diye düşündüğüm çok olmuştu. Sonrasında ise... Bu yaşlı adamın son zamanlarında olduğunu anlamam zor olmamıştı. Onu böyle bir dönemde yalnız bırakırsam hem pişmanlık duyardım hem de hayatı boyunca terk edilmiş bu adama son darbeyi de ben vurmuş olurdum. Onlarca kez aynı yerden yarı yolda bırakılmış bu yaşlı adam benim bütün merhametimi suistimal ediyordu. Bunun farkındaydım ama herhangi bir şikayetim yoktu. Ölüme bu kadar yaklaşmış birine merhamet göstermek o kadar da zor değildi.
Şimdi ise bu bakım evindeki bir ilki yaşlı adamla birlikte gerçekleştirecektim. Buraya yaklaşık altmışlı yaşlarının başında gelmişti şimdi ise yetmişlerinin sonundaydı. Bu süre zarfı içinde diğer bakıcılar onu asla dışarı çıkaramamış, asla doğru düzgün sohbet edememiş. Duyduklarım bunlardan ibaret olsa da yaşlı adam bana daha fazlasını anlatmış ve bu işi yapan bazı meslektaşlarımdan nefret etmiştim. Bu iş merhamet ve yürek istiyordu. Bu iki şeye sahip olmayan kimse kesinlikle böyle bir işte çalışmamalıydı.
Ellerimi arkamda birleştirmiş bir şekilde üçüncü kattan aşağı bakarken, arkamı dönmeden yaşlı adama seslendim.
Tek kaşımı kaldırıp, onu arkamı dönmekle tehdit ettiğimde hızlıca kusura bakma demiş, bana ağzının içinde bir bela sunmuştu ve ben de keyifle kabul etmiştim. Derince bir iç çekip gözlerimi gökyüzüne çevirdiğimde şu ana kadar görmezden gelmeye çalıştığım şeyi şimdi daha çok hissediyor, içimin cayır cayır yanmasına müsaade ediyordum. Ensemden kulağıma oradan da yanaklarıma ulaşan ılık nefes, yaklaşık beni iki haftadır rahat bırakmıyordu. Bana ne oluyordu bilmiyorum ama ensemdeki o nefes benim akıl sağlığımı kaybetmeme olanak sağlayacaktı.
