1919 | DÖNÜM NOKTASI

5. YANSIMALAR VE NORMALLER

1919 | Dönüm Noktası

5. Bölüm: Yansımalar ve Normaller

*Bu kitapta geçen tüm kurum, kuruluşlar ve kişiler tamamen hayal ürünü olup, sadece kurgudan ibarettir.

*Bu kitap tarihi olayları konu almamaktır. Sadece 1919 - 1922 yılları arasında İzmir, Yunanistan tarafından işgal edilmiştir ve kitabımda kullandığım tek durum bu. Onun dışında her şey sadece kurgu ve hayal ürünüdür.

*Karakterler Firuze'nin anlatımına kadar Yunanca konuşuyor gibi düşünün lütfen.

*Bölüme başlamadan önce lütfen oy ve yorum yapmayı unutmayın. Siz etkileşim verdikçe benim yazma hevesim geliyor ve ben daha da çok yazmak istiyorum. Bir de bölüm daha erken gelecekti ama vizelerim vardı. O yüzden geciktim. Bu gecikme için gerçekten çok üzgünüm. Sınavlarım bitti. Artık bölümler daha sık gelecek. Bundan şüpheniz olmasın. Sizden istediğim tek şey; benim elimi tutmanız. Gelin beraber büyük bir aile olalım. 🧚‍♀️

Hadi daha fazla uzatmadan sizi bölüme alayım. ಥ⌣ಥ

***

1919 Dönüm Noktası

İnsan çoğu zaman yaptığı şeylerden pişmanlık duyar, diğerleri ise bu pişmanlığın üzerine giderek insanı  daha da çıkmaza iterlerdi. Pişmanlık, herkes tarafından kabul görülen, ibret alınan bir duyguydu ve kolay kolay da peşimizi bırakmazdı. Özellikle büyük, herkes tarafindan saygı gören biri iseniz bu duygu sizin peşinizi bıraksa bile size karşı büyük bağlılık duyan insanlar bunu bırakmazdı.

Baskı.

İnsanlara istedikleri şeyi vermediğiniz takdirde size ilk uygulayacakları şey kesinlikle baskı olacaktı ve bu baskı ruhen kendini iyi hissetmeyen herkesin çıkmaza sürüklenmesine neden olacaktı. Üzerindeki baskıyı karanlığın gündüze hakim olması gibi yoğun hisseden Andreas, karşılaştığı bu durum karşısında yüzlerce insanın ismini bağırmaya başlaması üzerine derin bir nefes alıp, elini boynuna attı. Gözlerini kapatıp, birkaç saniye kendine zaman tanıdığı esnada nefesinin düzensizleştiğini fark etti. Birkaç defadır böyle oluyordu ve bu durum gittikçe canını sıkmaya başlamıştı. Önce nefesi düzensizleşiyor, ardından ise kalbi yoğun bir şekilde atmaya başlıyordu.

Sinirli bir şekilde elini boynundan çekip, gözlerini açtığında sert bir şekilde masasının üzerindeki bardağa uzanıp, kafasına diktiğinde kapısı birkaç kez tıklatıldı. Andreas hızlıca kendisini toparlarken, Tanrı'dan istediği tek şey; kesinlikle gelen kişinin vaftiz babası olmaması idi. Kim bilir belki de o an dua kapıları sonuna kadar açıktı ve Tanrı onun duasına anında karşılık vermişti.

Gelen kişiler Leonardo ve Alexis'ti.

Kardeşleri.

Birlikte büyüdüğü o iki kişi.

Onları gördüğü an yüzünde samimi bir gülümseme oluşan Andreas, yüzündeki rahat ifadeyi bozmadan, ikiliye masanın diğer ucundaki iki koltuğu gösterdi. Alexis, fazlasıyla hızlı bir şekilde ağabeyi gibi gördüğü kişinin gösterdiği yere otururken, Leonardo ona arkasından gözlerini devirerek bakıyor, küçük bir çocuk gibi heyecanlı ve bir o kadar da endişeli olan kıza hayret ediyordu. Alexis, onun üzerindeki bakışlarını fark ettiğinde gözlerini ona dikip, "Ne var?" diye kaba bir şekilde çıkışmış ve Andreas'ı güldürmüştü.