10. ŞEYTANIN TA KENDİSİ / PART 2

1.6K 188 308
                                    

1919 | Dönüm Noktası

10. Bölüm: Şeytanın Ta Kendisi / Part²

*Bu kitapta geçen tüm kurum, kuruluşlar ve kişiler tamamen hayal ürünü olup, sadece kurgudan ibarettir.

*Bu kitap tarihi olayları konu almamaktır. Sadece 1919 - 1922 yılları arasında İzmir, Yunanistan tarafından işgal edilmiştir ve kitabımda kullandığım tek durum bu. Onun dışında her şey sadece kurgu ve hayal ürünüdür.

*İsterseniz bu bölümden önceki bölüme göz atabilirsiniz. Sağlıklı olabilir.

*Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

*Bu bölüm önceki bölümün devamı olduğu için bazı karakterler yok. Sadece Firuze ve Şadiye var.

*Kurguyu okuma listelerine eklemeyi, kurguyu önermeyi ve o yıldıza basmayı unutmayın bakim, yoksa üzülüyorum... :")

*Yine uzun bir bölüm oldu.

*Yorum bekliyorummmmm.

*Umarım seversiniz. :)

****

Firuze'den...

Andreas yanından ayrıldıktan hemen sonra.

Bir insan kendinden ne kadar kaçmaya çalışırsa çalışsın, yolu yine bir şekilde kendine çıkardı. Herkesten her şeyden kaçabilirdiniz ama kendinizden kaçamazdınız. Orada bir yerde daima olurdunuz ve bu sizin kendi içinizdeki gerçeklerden kaçmanızı zorlaştırırdı. Gerçekler acı bir o kadar da etkili bir durumdu. Can yakar, can alırlardı. Kendi gerçeğinizi bilen sadece yine sizler olurdunuz. İçinizde neyden kaçtığınızı yine en iyi siz bilirdiniz. Bu yüzden kendimizi en iyi yine kendimiz anlardık. Fark etmesek bile en büyük sırdaşımız yine bizdik. Ben hayatım boyunca içimdeki bazı şeylerden bile isteye kaçmıştım. İçimde beni anlayan elimi tutmak isteyen bir yanım hiç olmamıştı. Ben zorla onun elini tutmuştum. Çünkü başka çarem hiç olmamıştı. O yanım hiçbir zaman benim elimden isteyerek tutmamıştı. Hatırlamıyordum ama bunun tam tersi bir yanım olmuş olsa bir kez bile elimi bile isteye tutmuş olsa tam şu an benim yanımda olurdu. Benim hayatım boyunca elimi tutan kimsem olmamıştı.

Bunu hissediyordum.

Bazı hisleri dile getiremezdiniz ama onları rahatlıkla hissedebilirdiniz.

Bazı yaralarınızın izleri bedeninizden geçse bile ruhunuzda kalırdı.

Siz onlardan da kaçardınız.

Ben de kaçıyordum.

Bu yüzden yaşadığım bu kısa hafıza kaybını olabildiğince devam ettirmeye çalışıyordum.

İçimde bir yerlerde karanlık bulut misali ruhuma çöken bir şey vardı.

Onu ne hatırlamak istiyordum ne de dillendirip, kendimi iyice kötü hissetmek...

1919 | DÖNÜM NOKTASI Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin