| FANTASTİK KİTAPTIR / SERİ ADI: YANSIMA SERİSİ |
| KİTAP HİÇBİR ŞEKİLDE 1919 YILINDA GEÇEN SIRADAN BİR YUNAN VE TÜRK KIZI ARASINDAKİ AŞKI ELE ALMIYOR. |
| OLAYLAR TAMAMEN FARKLIDIR. |
| BU KİTAPTA TANRI VE TANRIÇALAR VARDIR, ONA GÖRE OKUMANIZ TAVS...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1919 | Dönüm Noktası
7. Bölüm: Zaman Yanılsıması
*Bu kitapta geçen tüm kurum, kuruluşlar ve kişiler tamamen hayal ürünü olup, sadece kurgudan ibarettir.
*Bu kitap tarihi olayları konu almamaktır. Sadece 1919 - 1922 yılları arasında İzmir, Yunanistan tarafından işgal edilmiştir ve kitabımda kullandığım tek durum bu. Onun dışında her şey sadece kurgu ve hayal ürünüdür.
***
Firuze'den...
Çoğu zaman yaptığım eylemler ve söylediğim sözlerle insanları şaşırtmayı, onların yüzünde tarafımca herhangi bir iz bırakmayı severdim. Hayatımın bir kısmını yaklaşık bir gündür hatırlamıyordum. Bildiğim bir şey vardı ki bu hatırlayamama mevzusu uzun sürmeyecekti. Çünkü burada uyandığım andan beri çoğu şey zihnimde silik silik belirmeye başlıyordu. Ve zaman geçtikçe bu sis perdesi aralanıyordu. Zihnim anılarımın anahtarlarını bana vermişti ve istediğim an her şeyi hatırlayabilecektim.
Yavaş yavaş her şey yerine oturuyordu.
Evim yakılmıştı.
Ellerimdeki yanık izlerinin nedeni buydu.
Ahmet Bey'i hatırlıyordum.
Beraber kimsesizler mezarlığına gitmiştik.
Lakin bundan sonra ne olmuştu, hatırlayamıyordum.
Mezarlığın bana bazı gerçekleri verdiğini de çok net hatırlıyordum ama bu gerçekler her neydi, işte bunu bilmiyordum. Zihnim burada berrak bir suya çamur atılmışcasına bulanıyordu. Annemi ve babamı hatırlamaya başlamıştım. Bana neler hissettirdiklerini...
Aynı zamanda neler yaptıklarını da.
Bazı anılarım vardı ki ben onların kapısını gidip açamıyordum. Korkmamı ve tükenmemi sağlayacak şeyler vardı. Bundan emindim. Çünkü zihnimin bir köşesindeki o büyük kapıdan, kulaklarıma dolan acı çığlıklar beni rahatsız ediyor, bedenimi yay misali geriyordu. Halil'e "Elimi bırakma!" derken her neyden bahsetmiştim her neyden böylesine korkmuştum bilmiyorum. Bunun nedeni, bu şekilde küçük sarsıntılar yaşamam... O büyük kapının arkasında gizliydi. Hazır olana kadar o kapıyı açmayacaktım. Bir şeyden daha emindim: O kapının arkasında Ahmet Bey ile mezarlıkta yaşadığımız her şey kayıtlıydı. Ne şanssızlık ki korkularım ve travmalarım ile birlikte o kapıya sığınmıştı ve ben şu an kapıyı açacak cesarete sahip değildim.
