ΑΛΕΚΑΤΡΙΔΕΣ / Η ΑΡΧΗ

~2~

 
Με κινήσεις απαλές και προσεχτικές λες και κρατούσε νυστέρι προσπαθούσε να αφαιρέσει την οξείδωση υλικού που είχε υποστεί ο φορητός πίνακας που βρίσκονταν τοποθετημένος πάνω στην επιφάνεια εργασίας του εργαστηρίου της. Είχε επιβαρυνθεί, εκτός από τους επικαθήμενους ρύπους, και με την καταστροφική επέμβαση να τον διακοσμήσουν με ένα εντελώς φθαρτό υλικό όπως αυτό του σιδήρου. Αυτό με τα χρόνια όπως ήταν φυσικό είχε οξειδωθεί και είχε παρασύρει σε οξείδωση το στρώμα του βερνικιού και κινδύνευε να αλλοιώσει και τα χρώματα τριγύρω. Με λεπτό χειρισμό και μονάχα την ανάσα της να ακούγεται εντελώς προσηλωμένη αφαιρούσε προσεχτικά το μέταλλο που είχε διαβρωθεί.

Αν της άρεσε αυτό που έκανε; Φυσικά και ναι. Με τις ατελείωτες ώρες να απομονώνεται φαντασιωνόταν τον καλλιτέχνη και δημιουργό του εκάστοτε έργου να βρίσκεται εκεί μαζί της, στο πλάι της, να σκύβει το κεφάλι του πάνω από το έργο όπως έκανε και η ίδια . Μερικές φορές νόμιζε ότι ένοιωθε την αγωνία του. Την κέντριζε η αδρεναλίνη να τα καταφέρει. Να επαναφέρει το έργο στην αρχική του κατάσταση. Και όταν το κατάφερνε η ικανοποίηση της ήταν τέτοια που ίσως έφτανε και αυτή του δημιουργού την στιγμή που ολοκλήρωνε την δημιουργία του.

Ήταν όμορφα και ήσυχα στο Μεξικό τους δύο μήνες τη παραμονής της. Ο δήμος είχε τρέξει ένα πρόγραμμα συντήρησης του μοναστηριού του Santo Domingo de Guzman, ένα μπαρόκ εκκλησιαστικό συγκρότημα με πληθώρα έργων που χρειαζόντουσαν αποκατάσταση και συντήρηση. Ήταν όμορφη πόλη η Οαχάκα. Γραφική με πολύχρωμα παλιά κτίρια όμορφα διατηρημένη στο χρόνο. Στην αρχή φυσικά την ξένισε το έντονο ταπεραμέντο των κατοίκων. Φώναζαν για το παραμικρό !Ακόμα και για αγοράσουν μια φρατζόλα ψωμί το έκαναν ηχηρά, γεμάτοι ενθουσιασμό, με απίστευτη ενέργεια και ζωντάνια. Στην αρχή δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να εγκλιματιστεί αλλά πιθανόν αυτή η ενέργεια του τόπου και των κατοίκων γέμισε και την ίδια και κάποια βράδια είχε φανταστεί να μένει μόνιμα στο μέρος. Ήταν βράδυ όταν της περνούσε αυτό από το μυαλό. Την ώρα που θα έπρεπε κανονικά να κοιμάται και να βλέπει όνειρα. Απλώς εκείνη τα έβλεπε ξύπνια. Χαμογέλασε στη σκέψη κυνικά. Τα όνειρα είναι για τους χαζούς. Για αυτούς που ονειροβατούν . Η ζωή δεν είναι όνειρο. Δεν έχει παραμύθια, πρίγκιπες και άσπρα άλογα. Δεν έχει καν πριγκίπισσες.

«Πως τα κατάφερες τόσο σύντομα , μου λες;»

Η τσιμπίδα πετάχτηκε από το γαντοφορεμένο χέρι της καθώς ολόκληρη τινάζονταν από την έκπληξη της απότομης παρουσίας του Μαρσέλλου. Το χαρτί που ανέμιζε μπρος στο πρόσωπο της ήταν σημάδι ότι του κοινοποιήθηκε η αποχώρηση της και η απόσπαση της σε άλλο εργαστήριο, σε άλλη χώρα, σε άλλη ήπειρο.