ΑΛΕΚΑΤΡΙΔΕΣ / Η ΑΡΧΗ

~23~

Είχε ξυπνήσει. Άνοιξε τα μάτια της και τα ξανά έκλεισε. Είχε ξημερώσει για τα καλά. Ακόμα και τα παντζούρια να ήταν κλειστά που δεν ήταν, τα ξεφωνητά από τα κοκόρια που δεν μπορούσες να μην αγνοήσεις, σήμαιναν το ξεκίνημα της νέας μέρας. Τεντώθηκε σαν γάτα και οι γυμνές πατούσες της ήρθαν σε επαφή με αυτές του Ιωσήφ. Χαμογέλασε. Χάιδεψε με τα άκρο δάχτυλα του ποδιού της τα πέλματα του. Δεν είχε ξανακοιμηθεί με άντρα. Ήταν η πρώτη της φορά και σίγουρα όχι η τελευταία αν πρόκειται να είναι συνοδός της ο συγκεκριμένος στις επόμενες νύχτες. Όπως το είχε σκοπο. Είχε δεχθεί τους όρους της. Όπως όλοι. Στην επόμενη ανάθεση έργου θα έκανε αποχή από το σεξ. Όχι σε αυτήν. Χαμογέλασε ακόμα πιο πλατιά. Μια απίστευτη ευδαιμονία είχε κατακλίσει κάθε ίντσα του κορμιού της. Και αυτό γιατί είχε περάσει ένα απίστευτο βράδυ -και ένα αρκετά μεγάλο μέρος της νύχτας- να απολαμβάνει τα χάδια και το ερωτικό σμίξιμο της με τον Ιωσήφ. Χαμογέλασε πονηρά αναριγώντας στις διάφορες αποσπασματικές σκηνές των επαφών τους. Δεν ήξερε πόσες φορές είχε ακουμπήσει την τελειότητα από το χθεσινό απόγευμα που είχε ρίξει τις άμυνες της. Τώρα γυμνή με το γυμνό κορμί του Ιωσήφ καρφωμένο πάνω της αισθάνθηκε ακόλαστη δίψα να τον γευτεί ξανά. Πάλι. Τρόμαξε στην σκέψη ότι δεν είχε κορεσθεί η δίψα της αλλά την έδιωξε με ένα σαρδόνιο χαμόγελο να στολίζει το πρόσωπο της. Θα ήταν για λίγο άρα καλά θα έκανε να το απολάμβανε στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Πίεσε ελαφριά την λεκάνη της πάνω του για να νοιώσει τον πόθο του ξύπνιο να την χαιρετάει.

«Αχόρταγη.»

Το γρύλισμα του καθόλου δεν την πτόησε και ένα γελάκι πνιχτό ξέφυγε από τα χείλη της όσο μετακινούσε το κορμί της ώστε να το βολέψει καλύτερα δίπλα στο δικό του με εκείνον να καλοδέχεται την πρόκληση της και να ανεβάζει το χέρι του από την γυμνή κοιλιά στο στήθος της. Τέντωσε το λαιμό της προς τα πίσω και αμέσως το στόμα του επιτέθηκε σε αυτόν χαρίζοντας της την απόλαυση που ζήταγε.

"Τώρα μάλιστα."  σχολίασε με φωνή ακόμα βραχνή από τον ύπνο όταν μια σκέψη που ταυτίστηκε με το σχόλιο της την έκανε να ανοίξει τα μάτια και να ρωτήσει επιφυλακτικά " Δεν περιμένεις κανένα παπά πάλι έτσι;" ρώτησε απότομα και ο Ιωσήφ δίχως να σταματήσει να φιλάει το λαιμό της μουρμούρισε κάτι ακατάληπτο κάνοντας την να εκνευριστεί, να τον σπρώξει και να κερδίσει επιτέλους την προσοχή του. Όχι ότι δεν την είχε, απλά με διαφορετικό τρόπο. 

"Τι ξεφυσάς πάλι θρυψαλάκι;"

"Ο παπάς. Ο παπά Μηνάς. Αυτός ο παπάς που μου φαίνεται πετάγεται από το πουθενά μονάχα για να μου κάνει την ζωή δύσκολη υπάρχει περίπτωση να έρθει πάλι; Τελειώσατε τις εκκρεμότητες που είχατε μεταξύ σας; Δεν θα ξεκινήσουμε το παραμικρό αν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να τον δω στο κατώφλι."