ΑΛΕΚΑΤΡΙΔΕΣ / Η ΑΡΧΗ

~18~

Το συνεχόμενο σφυροκόπημα την έκανε να βογκήξει. Μα ποιος στα κομμάτια έκοβε ξύλα εκεί κοντά τόσο πρωί και δεν την άφηνε να κοιμηθεί αναρωτήθηκε για να νοιώσει την πρώτη σουβλιά πόνου στο κρανίο της που την έκανε να βογκήξει ξανά.  Έφερε το ένα χέρι στο μέτωπο της με σκοπό να το ανακουφίσει τρίβοντας το αλλά το άφησε να πέσει βαριά πάνω του ανήμπορη να σηκώσει έστω το βάρος του προκαλώντας η ίδια στον εαυτό της ένα ακόμη βογκητό πόνου. Τι στο κόρακα της είχε συμβεί; Και γιατί δεν μπορούσε να σκεφτεί; Προσπάθησε να γυρίσει πλευρό μπας και βολευόταν καλύτερα και ίσως μαλάκωνε ο πόνος αλλά... βρήκε αντίσταση;  Κάτι την κράταγε σε αυτή τη θέση θαρρείς και ήταν δεμένη! Έσμιξε τα φρύδια της δίχως να έχει καταφέρει να ανοίξει τα μάτια της. Προσπάθησε να σκεφτεί. Εκνευρίστηκε και αυτό επιδείνωσε το σφυροκόπημα στο κρανίο της. Τα παράτησε. Δεν χρειαζόταν να σκεφτεί αλλά να δει. Προσπάθησε να ανοίξει τα μάτια της αλλά το φως που έλουζε το δωμάτιο την έκανε να τα ξανακλείσει ταχύτατα βογκώντας πάλι. Θα πέθαινε από τον πονοκέφαλο. Αν κατάφερνε να μην πεθάνει, ορκίστηκε να σκοτώσει αυτόν που με το τσεκούρι έκοβε ξύλα κάπου εκεί κοντά και ενέτεινε τον πονοκέφαλο της.

Ένα ξένο βογκητό κατάφερε ότι εκείνη δεν μπορούσε και τα μάτια της άνοιξαν απότομα! Ένα αντρικό βογκητό!  Ότι και να την είχε φέρει σε αυτή την άθλια κατάσταση είχε και συνέπειες! Με τρόμο, δίχως να έχει ακόμα ξεπεράσει το σοκ, αντίκρισε ένα ανδρικό χέρι να έχει τυλιχτεί γύρω από την γυμνή κοιλιά της. Το παρατήρησε με μάτια ορθάνοικτα και αναρίθμητα βογκητά ανακατεμένα με βρισιές που έπνιγε στα χείλη της ενώ το βλέμμα της, όταν κατάφερε να το διατάξει, ακολούθησε το μυώδη και ηλιοκαμένο χέρι για να βρεθεί στο εξίσου γυμνό και ηλιοκαμένο στέρνο , να ανέβει στο αυστηρό, ελαφριά αξύριστο πιγούνι και από εκεί να σταματήσει στα χείλη. Και αυτό το στόμα το γνώριζε. Ξεροκατάπιε και το σάλιο της έγδαρε το λαιμό της. Αποσβολωμένη έσυρε το βλέμμα αργά ακόμα ψηλότερα μονάχα για να επιβεβαιώσει τον χειρότερο πιθανό σενάριο που είχε γίνει ο χειρότερος ζωντανός εφιάλτης της! Η ωμή επιβεβαίωση της πρώτης και μοναδικής σκέψης της, της προκάλεσε ένα δυνατό επιφώνημα! Έκλεισε τα μάτια ερμητικά λες και αυτό θα έσβηνε την πραγματικότητα και αρνούμενη να την δεχτεί κούνησε το κεφάλι της δεξιά αριστερά.  Δεν έπρεπε να είχε κοιμηθεί με τον Ιωσήφ! Το είχε ορκιστεί! Ούτε με αυτόν ούτε με κανέναν! Πως σκατά το είχε καταφέρει;! Έβρισε σιγανά δίχως να μπορεί να συγκρατήσει την οργή της. Της ερχόταν να τον σπάσει στο ξύλο!