ΑΛΕΚΑΤΡΙΔΕΣ / Η ΑΡΧΗ

~9~

Χτύπαγε συλλογισμένος ρυθμικά τα δάχτυλα του στην σκονισμένη ξύλινη επιφάνεια του τραπεζιού κοιτώντας την οθόνη του λάπτοπ του. Ο Σκουλάς, ένας τραγουδοποιός της Κρήτης τον συντρόφευε από το μικρό ραδιόφωνο που έπαιξε τελικά μετά από κάμποση ώρα που είχε ασχοληθεί μαζί του. Όλα εκεί μέσα ήταν πολυκαιρισμένα και η πολυετής αχρηστία έχει πάντα αυτά τα αποτελέσματα... Αφουγκράστηκε τα λόγια του τραγουδοποιού και χαμογέλασε πικρά. Ήταν λες και είχε γραφτεί γι αυτόν.

Γίνομαι ήλιος και σε καίω
μέρα νύχτα κλαίω,
μέρα νύχτα φταίω.

Γίνεσαι άπιαστη σελήνη
τι σ' απομακρύνει;
την ζωή μου σβήνει...

Πως θα γενεί να ενωθούμε
ήλιος και φεγγάρι,
μέρα και σκοτάδι;

Πως θα γενεί ν' αγαπηθούμε
φλόγα και ποτάμι,
γόμα και μελάνι;

Θέλω να μπω στον έρωτά σου
και στη μοναξιά σου
να γενώ η σκιά σου.

Θέλω να μάθω απ' το κορμί σου
κάθε σπιθαμή σου
κάθε δύναμή σου.

Γίνομαι άστρο να σε φτάσω
να σε πλησιάσω
να μη σε τρομάξω

Γίνεσαι αγκάθι και πληγώνεις
κι όλο με μαλώνεις
πάντα με ματώνεις...

Το λιγοστό φως στο δωμάτιο που κάποτε ήταν κουζίνα αν έκρινε από το μαρμαρένιο νεροχύτη στη γωνία προερχόταν από ένα μικρό αραχνιασμένο φωτιστικό που υπήρχε στο ταβάνι και γλύκαινε το άδειο χώρο του δωματίου. Οι τοίχοι στο δωμάτιο ήταν χτισμένοι με πέτρα προερχόμενη από την γύρω περιοχή και ευτυχώς γι αυτό γιατί όπου υπήρχε σοβάς είχε ξεφλουδίσει. Ο Ιωσήφ με γυμνό το πάνω μέρος του κορμού του στριφογύρισε το πλαστικό ποτήρι με το χρυσό υγρό επιδέξια στο αριστερό του χέρι ενώ με το δεξί κατέβαζε το κέρσορα. Το μόνο σε καλή κατάσταση εκεί μέσα ήταν το μπουκάλι με το ποτό που υπήρχε ακουμπισμένο στο τραπέζι και ο μικρός του φορητός υπολογιστής.

Τίποτα. Δεν υπήρχε τίποτα δημοσιευμένο σε ολόκληρο παγκόσμιο ιστό όσο και να έψαχνε με το όνομα της συντηρήτριας τους. Η όμορφη Ελβίνα Σέλινγκ ήταν απούσα παρά το σπουδαίο έργο της ανά την υφήλιο και τις διθυραμβικές περγαμηνές που έφερε από την εταιρεία της. Δεν υπήρχε πουθενά και για κανέναν. Και ήταν σίγουρος αν έκρινε από την ζέστη που ανάβλυζε το σώμα της όταν την είχε κλείσει στην αγκαλιά του στο αεροδρόμιο ότι δεν ήταν φάντασμα. Ήταν μια εντυπωσιακή γυναίκα με καμία φωτογραφία. Όλες οι γυναίκες διέθεταν ένα βαθμό φιλαρέσκειας που δικαιολογούσε τις αναρίθμητες φωτογραφίες τους στα σόσιαλ. Όλες οι γυναίκες εκτός από την συγκεκριμένη.