ΑΛΕΚΑΤΡΙΔΕΣ / Η ΑΡΧΗ

~21~

Στην αυλή του κυρ Μανόλη κατέληξε για να την βρει ο Ιωσήφ προς ανακούφιση του. Πρώτα την είχε ψάξει στο ναό και έπειτα είχε πάρει την κατέυθυνση προς το πατρικό του κυρ Μανώλη αποκλείοντας εντελώς να περάσει από το κατάλυμα της στην Αργυρώ. Είχε αντιληφθεί το δεσμό που είχε ξεκινήσει να αναπτύσσεται μεταξύ της οικογένειας Δρακάκη και της σέξι συντηρήτριας τους κάτι που τον ευχαριστούσε μιας και η Ελβίνα με αυτή την κίνηση έδειχνε να διαθέτει και να αναπτύσσει ανθρώπινα συναισθήματα. Και έλπιζε και σε περισσότερα προς δικό του όφελος.

 Ο Ιωσήφ έβρισε για πολλοστή φορά από χτες το πρωί που είχαν χωρίσει οι δρόμοι τους. Για πρώτη φορά από την μέρα που είχε έρθει και είχε αναλάβει τόσα μεγαλεπήβολα έργα θύμωσε που δεν είχε ελεύθερο χρόνο να τον περάσει όπως εκείνος ήθελε. Ναι, γιατί να το κρύψει; Όλο του το χρόνο θα τον σπατάλαγε μες στην αγκαλιά της. Μήπως όμως η ευκαιρία του είχε χαθεί; Έδιωξε την απαισιόδοξη σκέψη του μακριά. Υπήρχε ελπίδα ακόμα. Το είχε νοιώσει στα χείλη της.

Από την στιγμή που είχε γευτεί τα χείλη της, η γεύση της του είχε γίνει έμμονη ιδέα. Εθιστική ουσία έμοιαζε και αυτός εξαρτήθηκε με την πρώτη του χρήση. Από αυτήν. Δεν ήταν σαν τις άλλες γυναίκες που είχε γνωρίσει. Αυτή ήταν διαφορετική. Ήταν σαν ένα μουτρωμένο παιδί και ταυτόχρονα  ατίθασο. Και αξιολάτρευτο. Μια πανέμορφη γυναίκα και συνάμα ένα μοιραίο θηλυκό. Μια πανέξυπνη ύπαρξη και μια άρτια καταρτισμένη επαγγελματίας. Μια γυναίκα με μια προσωπικότητα και πολλές ιδιότητες. Ήταν τέλεια σε όλα της. Τόσο στα μάτια του όσο και των άλλων ήταν απόλυτα σίγουρος. Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα σκεφτόταν από την στιγμή που ο πάτερ Μηνάς τους είχε διακόψει. Ήξερε ότι αν δεν ήταν αυτή η θεία παρέμβαση ίσως να είχαν προχωρήσει το φιλί που του είχε μείνει αλησμόνητο. Ευχόταν και έλπιζε να συνέβαινε το ίδιο και με την Ελβίνα. Να μην το είχε ξεχάσει. Να είχε γράψει μέσα της. Πάνω της. Παντού της. Όπως είχε συμβεί σε εκείνον.

Και ο πάτερ Μηνάς μονοπώλησε όλο το πρωινό του χρόνο. Και μόλις κατάφερε να ξεγλιστρήσει από αυτόν ήρθε το συνεργείο της ηλεκτροδότησης να τον κυνηγάει για συμβουλές και παρατηρήσεις και δεν έφτανε αυτό αλλά ο αδερφός του απαίτησε κατεπείγουσα τηλεδιάσκεψη και μέχρι αργά το βράδυ δεν είχε βρει ούτε ελάχιστο χρόνο να τσιμπήσει κάτι. Όχι άδικα έδειχνε να τον έχει εγκαταλείψει μέχρι και το αδέσποτο σκυλί του. Κατέληξε αργά το βράδυ να τηγανίζει δυο αυγά μάτια και να κοντεύει να βάλει φωτιά στην κουζίνα του πριν καταλήξει κουρασμένος να αποκοιμιέται με την μορφή της στη σκέψη του.