ΑΛΕΚΑΤΡΙΔΕΣ / Η ΑΡΧΗ

~ 31~

«Σε δύο βδομάδες, καλώς εχόντων των πραγμάτων πάντα, σε περιμένω στο ιατρείο μου στο νοσοκομείο. Θα κάνουμε μια ακτινογραφία και αν όλα έχουν πάει όπως νομίζω θα σου βγάλω τον γύψο και από το πόδι και από το χέρι. Πιστεύω ότι δεν θα χρειαστείς καν φυσικοθεραπεία μιας και η κατάσταση της υγείας σου είναι περίφημη. Ήμουν σίγουρος ότι το αγόρι σου από εδώ θα σε περιποιόταν άψογα.» ολοκλήρωσε ο γιατρός την εξέταση του και ευχαριστημένος από την πορεία της ασθενούς του, τοποθέτησε τα σύνεργα του στη καφετιά δερμάτινη τσάντα του.

Ο Ιωσήφ, χωρίς να γίνει αντιληπτός απο το γιατρό, έσκυψε και άφησε ένα πεταχτό φιλί στα χείλη της Ελβίνας η οποία τον κοίταξε ικετευτικά. Δυο εβδομάδες ακόμα; Αυτές οι πρώτες δύο βδομάδες ήταν σκέτο κολαστήριο για εκείνην. Πώς θα άντεχε άλλες δύο εβδομάδες σε αυτή τη κατάσταση;  Χρειαζόταν να σταθεί στα πόδια της. Άμεσα και κατεπειγόντως. Από πολλές απόψεις και πλευρές.

Από την στιγμή που είχε πάρει εξιτήριο μεταφέρθηκε στο σπίτι του κυρ Μανώλη και της Καλλιόπης όπου όχι μόνο δέχθηκε να φιλοξενήσει την Ελβίνα και τους γονείς της αλλά προθυμοποιήθηκε να φιλοξενήσει και τον Ιωσήφ που είχε βρει αστραπιαία άστεγος με το που έμαθε ο παπάς Μηνάς περί γάμου του ενός από τους δύο. Και έχοντας αφήσει το παπά Μηνά να ηρεμήσει και να αποφασίσει αν τους αφορίσει ή όχι, όλα κύλαγαν ομαλά και ο Ιωσήφ είχε ενστερνιστεί το ρόλο της νοσηλεύτριας τόσο αυστηρά που τα χάδια του περιορίζονταν σε μερικά φιλιά και φειδωλά χάδια προκαλώντας της αλλεπάλληλα εκνευριστικά επεισόδια. Δεν της έφτανε που βρίσκονταν ξαπλωμένη την περισσότερη ώρα της ημέρας και της νύχτας σε ένα κρεβάτι, είχε τόσο κόσμο να πηγαινοέρχεται στο δωμάτιο της, που είχε ως αποτέλεσμα οι δυο τους να μην βρίσκουν ποτέ ησυχία. Μια φορά που κατά περίεργο λόγο είχαν βρεθεί μόνοι στο σπίτι εκείνη δράττοντας της ευκαιρίας του είχε ζητήσει έξυπνα να της μαλάξει λιγάκι το γερό πόδι λόγω ακινησίας και ο Ιωσήφ ναι μεν το έκανε αλλά μόλις είχε αρχίσει να γίνεται απολαυστικό και η Ελβίνα έδειξε φωναχτά πόσο το απολάμβανε με τα άφθονα βογκητά και τους αναστεναγμούς ευχαρίστησης να ξεφεύγουν από το στόμα της εκείνος την είχε παρατήσει σύξυλη, έφυγε και επέτρεψε μετά από μία ώρα... μούσκεμα. Είχε πάει για τρέξιμο όπως της δικαιολογήθηκε. Μες στη μαύρη νύχτα. Και από τότε ούτε ξαφνικές κράμπες, ούτε απρόσμενα μουδιάσματα τον συγκινούσαν. Ειδικά όταν αυτά συνέβαιναν τις βραδινές ώρες. Ενώ το τρέξιμο συνεχίζονταν.