ΑΛΕΚΑΤΡΙΔΕΣ / Η ΑΡΧΗ

~8~

Ο Ιωσήφ στεκόταν στην στενή είσοδο του ναού δίχως να δρασκελά το κατώφλι μιας δεν χόρταινε να κοιτάζει αυτό το λεπτεπίλεπτο πλάσμα που βρίσκονταν αφοσιωμένο απόλυτα στη δουλειά του τραβώντας λήψεις. Τον σαγήνευε ο τρόπος που το σώμα της έγερνε απαλά προς τα εμπρός, τα μάτια της που στένευαν ελαφριά καθώς εστίαζε σε κάποιο μικροσκοπικό χαρακτηριστικό της τοιχογραφίας και λάμβανε την πολυπόθητη λήψη. Αυτό που του κέντριζε περισσότερο την προσοχή ήταν όμως τα μακριά και λεπτά της δάχτυλα , η επιδεξιότητα που αυτά μεταχειρίζονταν την φωτογραφική μηχανή. Με προσοχή, ακρίβεια και σταθερότητα.

Χωρίς να έχει δώσει κάποιο ήχο ώστε να γίνει αντιληπτή η παρουσία του βρέθηκε ταχύτατα να αντικρίζει το βλέμμα της σταθερά. Σαν θήραμα που είχε αντιληφθεί αρκετά νωρίς τον θηρευτή του και τίθεται σε επιφυλακή. Εκείνη κατέβασε τη φωτογραφική μηχανή της και τον κοίταξε παγωμένα. Αντιλήφθηκε μια τσάντα που κράταγε με το ένα χέρι σφικτά στην αγκαλιά του. Ο καφετί σκύλος στεκόταν σε στάση προσοχής στα πόδια του κοιτώντας την με λαχτάρα. Το καρδιοχτύπι που ένοιωσε την ξάφνιασε και την τρόμαξε. Η παρουσία του προκαλούσε αναταραχή στον προγραμματισμένο κόσμο της.

«Δεν ήθελα να σε τρομάξω.»

«Δεν τρόμαξα.»

Η Ελβίνα πρώτη τράβηξε το βλέμμα της από πάνω του και έκανε μερικά βήματα ώστε να πλησιάσει το χαρτόκουτο που είχε κάνει αυτοσχέδιο τραπεζάκι όπου είχε αφήσει τον υπολογιστή της και την επαγγελματική της τσάντα με τα διάφορα, απαραίτητα για να δουλέψει εργαλεία της στη πρώτη φάση της συντήρησης που βρισκόταν.

«Μούργο εδώ εσύ. Εδώ. Δεν επιτρέπονται σκυλιά μέσα στον οίκο του Θεού. Αν μας τσακώσει πάλι ο παπάς Μηνάς να σουλατσάρουμε εδώ μέσα, είχε απειλήσει ότι θα μας τις βρέξει με την μαγκούρα του.» απευθύνθηκε ο Σήφης στο σκύλο του και συνέχισε προς εκείνη «Πέρασα από το σπίτι της Αργυρώς για να σε βρω να σε ρωτήσω αν όλα πήγαν καλά την πρώτη μέρα εργασίας σου και με ενημέρωσε ότι δεν είχες σχολάσει ακόμα.»

«Καθώς βλέπεις όχι ακόμα.»

«Με ενημέρωσε ακόμα ότι δεν σκόπευες να σχολάσεις για να σταματήσεις να κολατσίσεις, να ξεκουραστείς αλλά θα συνέχιζες ασταμάτητα όλη μέρα και είχε εντολή να σου ετοιμάσει κάτι ελαφρύ για βραδινό.» συνέχισε εκείνος αυστηρά πλησιάζοντας την στο αυτοσχέδιο γραφείο της.

«Ναι, έτσι συνηθίζω.» απάντησε στεγνά δίχως να του δίνει σημασία. Η Ελβίνα με έκπληξη ένοιωσε το χέρι του να της πιάνει το μπράτσο της και έστριψε το κεφάλι μόνο με απορία καθώς ήταν σκυμμένη απάνω από ανοικτό λάπτοπ της και εκείνη την στιγμή σύνδεε το καλώδιο της κάμερας ώστε να μεταφέρει τα αρχεία και να τα αναλύσει με το επαγγελματικό πρόγραμμα που βρίσκονταν εγκαταστημένο μέσα του.