(သူတို့ conversation ကို အရသာမပျက်ဖို့ကိုယ်မြန်မာလိုပဲရေးပါမယ်)
"မဒမ် ကော်ဖီလားလက်ဖက်ရည်လား"
"လက်ဖက်ရည်"
မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်ကိုဖတ်နေသည့်အမျိုးသမီးသည် သူ့မဂ္ဂဇင်းကိုအောက်သို့လျှောချမလာပဲမြတ်သော၏အမေးကိုပုံမှန်လေသံအတိုင်းဖြေလိုက်သည်။ထိုအမျိုးသမီးသည် Timeမဂ္ဂဇင်းကိုဖတ်နေပြီးသူ့မျက်နှာသည်မဂ္ဂဇင်းဖြင့်ကွယ်နေသည်။
သူ့မျက်နှာဘယ်လိုရှိလဲမြတ်သောမသိရပေ။
"မဒမ် လက်ဖက်ရည်ရပါပြီ"
"အိုကေ"
မြတ်သောထံမှစကားသံထပ်ကြားလာရမှ ထိုအမျိုးသမီးသည်သူဖတ်နေသည့်မဂ္ဂဇင်းကိုအောက်သို့လျှောချလိုက်သည်။
လက်ဖက်ရည်ကမ်းပေးလာသည့်လေယာဉ်မောင်အားတချက်မော့ကြည့်လိုက်မိသည်။
သူ့အားမော့ကြည့်လာသည့်အမျိုးသမီးကို မြတ်သောသူ့တာဝန်အတိုင်းပင်အပြုံးမျက်နှာနှင့်တုံ့ပြန်လိုက်သည်။
"မဒမ် မြေပဲကွတ်ကီးယူအုန်းမလား"
"တော်ပြီ ကိုယ်ကမြေပဲနဲ့ဓာတ်မတည့်ဘူး"
"ကျွန်တော်တို့ဆီမှာချောကလက်ကွတ်ကီးလဲရှိပါတယ် သုံးဆောင်ချင်ပါသလား"
"ကိုယ်လိုချင်တယ်"
မြတ်သောသည်လက်တွန်းလှည်းပေါ်မှကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားသည့်ကွက်ကီးဗန်းထဲမှ ကွက်ကီးချပ်များကိုပန်းကန်ပြားထဲတွင်ထည့်ကာထိုဧည့်သည်အမျိုးသမီးရှေ့သို့ချပေးလိုက်သည်။
"မဒမ် လိုတာရှိရင်ပြောပါဗျ"
ပြောရင်းဖြင့်သောသည် အရှေ့မှခရီးသည်များဆီသွားရောက်ဝန်ဆောင်မှုပေးရန်စားစရာနှင့်ပန်းကန်ခွက်ယောက်များထည့်ထားသည့်လက်တွန်းလှည်းလေးကိုတွန်းရန်ဟန်ပြင်လိုက်သည်။ထိုအခိုက်
"ရိုင်းတယ်မထင်ရင် မင်းအသက်ဘယ်လောက်လဲသိလို့ရမလား"
"ကျွန်တော်လား??
"အင်း"
ရုတ်တရပ်သူစိမ်းအမျိုးသမီးကသူ့အသက်ကိုမေးလာ၍သောကြောင်စီစီဖြစ်သွားသည်။
စိတ်ထဲတွင်လဲအနည်းငယ်သက်တောင့်သက်သာမရှိဖြစ်သွားရသည်။
DU LIEST GERADE
My handsome Prime Minister
Romantikကိုကိုလို့ခေါ်သံချိုချိုလေးသည်မြတ်အတွက်နားထဲသံရည်ပူလောင်းချလိုက်သလိုပူလောင်လှသည်။ ဟိုကောင့်ကိုကျကိုကိုတဲ့လား ကလေးလေးရယ်။ ဒီကောင်ကဘယ်လိုခံစားရမလဲ။ ကိုကိုလို႔ေခၚသံခ်ိဳခ်ိဳေလးသည္ျမတ္အတြက္နားထဲသံရည္ပူေလာင္းခ်လိုက္သလိုပူေလာင္လွသည္။ ဟိုေကာင့္ကိုက်ကိုကိုတဲ...
