KİRAZ AĞACI 🍒

BÖLÜM 57

Zeynep rüzgârı arkasına almışcasına hiç durmadan  yürüyordu. Evden çıktığından bu yana ne adımlarını yavaşlatmış nede soluklanmıştı. Kemal'in ölümünü hazmedemiyor inanmak istemiyordu . Ali'nin üstüne fazla gittiğini düşünsede bir yanı hâlâ onu suçlamaya devam ediyordu.  Gerçekleri saklayıp saklamadığından emin olamıyordu. Saklasada saklamasada ne değişecekti, olan olmuştu. Aslında baş suçlunun kendisi olduğunun farkındaydı. Fakat her zaman yaptığı gibi akıl baliğ davranmamış, kendi kafasında kurduklarına inanmıştı. Bu kadar duygusal ve kabul edilemez davranışının altında Kemal'in öldüğü gerçeği yatıyordu. Kayıp olduğunu sandığı günlerde bile içinde hep var olan yaşayabilme ihtimalini alıp götürmüştü Ali. Birebir  benzeyip kopyası olsada Kemal gibi olmayacağını biliyordu. Daha ilk günden onun gibi konuşmadığını onun gibi bakmadığını anlaması ve yadırgaması da bu yüzdendi. Aynı şarkı sözlerini iki farklı kişiden dinlemekti tecrübe ettiği. Sözler ne kadar aynı da olsa hissettirdiği duygular farklıydı. Kemal'i onu  bu dünyada yalnız bırakmıştı. Sadece gidiş bileti aldığı bir ülkedeydi artık, hemde birdaha gelmemek üzere.

İçinden sürekli, o gün kavga etmeyip o uçağa beraber binselerdi belki şimdi kendiside yanında olacak, sonsuzluğa birlikte varacaklardı diye düşünceler geçiriyordu.  Hızlı hızlı yürümesini dalağındaki şişmenin verdiği acıyla yavaşlattı. Elinin biriyle dalağının üstünü tutuyor diğeri ile telefonundaki rehberden Muradiye yengenin numarasını alelacele bulmaya çalışıyordu. Bir an evvel gerçeği söylemeli yükünü biraz olsun hafifletmeliydi. İlkinde açılmasada  ikinci çalmadan sonra telefon açılmıştı. Muradiye ince tiz sesiyle telefonun diğer ucundaydı.Karşıdan 'Alo' kelimesini duyar duymaz,  zaman kaybetmeden hızlıca konuşmaya başladı.
"Muradiye yenge benim Zeynep. Lafı fazla uzatmayacağım.Çok önemli birşey söylemek zorundayım sana."

Zeynep'in sesi bu andan itibaren dahada düşmüş ağlamasından ötürü  iyice çatallaşmıştı. Bir terslik olduğunu  anlayan Muradiye;
Kızım hayırdır! Ne söyleyeceksin korkutma insanı.  Niye ağlıyorsun?"
" Nereden başlayacağımı inan bilmiyorum."  "Kemal'le ilgili mi yoksa?"
Zeynep'in sessiz kalmaya devam etmesi Muradiye'yi daha da telaşlandırmıştı. Zeynep son bir gayretle  tekrar konuşmaya başladı.
"Kemal biricik Kemalimiz maalesef o uçak kazasında ölmüş Muradiye yenge."
"Ne! Ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu senin! Eşşek şakasının sırası değil!"
Bir yandan burnunu çekiyor bir yandan ağlayarak konuşmaya devam ediyordu. 
"Yemin ederim ki şaka yapmıyorum. Keşke şaka yapıyor olsam. Keşke bütün bu olanlar kötü bir senaryo yada korkulu bir rüyadan ibaret olsa." 

Muradiye duyduklarının etkisiyle şoka girmiş iyice afallamıştı. 
"İyide nasıl olur ? Daha düne kadar sapasağlam karşımda duran çocuk nasıl oluyorda uçak kazasında ölmüş oluyor?"
"Çünkü karşına Kemal sanıp yaşıyor diye getirdiğim kişi;  Kemal değil, onun ikiz kardeşiymiş."
"Ne ikiz kardeşi? Çıldırdın mı kızım?"
"Daha fazla soru sorma ne olur. Yetkililer  cenaze teslim ve defin işlemleri için Adli Tıp'a götürmek üzere seni almaya geliyor.  Tüm detayıyla anlatacaklar her şeyi."
"Neyi anlatacaklar? Allah'ım. neler söylüyorsun sen?"
"Bütün bu olanlardan ötürü üzgünüm. Çok üzgünüm Muradiye yenge. Ne olur affet beni ne olur.Şimdi kapatmak zorundayım dayanamıyorum daha fazla."
"Zeynep dur! Kapatma."

Muradiye'nin yakarışları boşunaydı. Telefon çoktan kapanmış meşgule düşmüştü bile. Kemal'in evlatlık olduğunu bilmesine rağmen, bir ikizinin olduğunu Muradiye'de şimdi öğrenmişti. Nazif'in kardeşi Nazire ve eşi Zafer'in çocukları uzun yıllar boyunca olmamıştı. Onlar da çareyi evlat edinmekte bulmuşlardı. Görümcesi ve eniştesinin evlat edinmeye resmi olarak karar verdikleri günü dün gibi hatırlıyordu. Özellikle anne ve babası olmayan  bir çocuk istemişler yıllar sonra gerçek anne ve babanın karşılarına çıkabilme olasılığından korktukları için iyice araştırma yaparak Kemal'i evlat edinmişlerdi. Kurum'un o dönem verdiği bilgilerde, Kemal için ne annesi nede babasının bilinmediği söylenmişti. İkiz kardeşinin olduğu gerçeğini öğrenmek bu kadar yıl sonra Muradiye'yi de bir hayli şaşırtmıştı. İkinci yıkımı yaşama sırası kendisindeydi. Biricik yeğeni bir kez daha ellerinden kayıp gitmişti...

***