LAVİNİA (Berfin)

11. BÖLÜM

Yeni bir günden merhabalar
Müziğimiz:
Aydilge-sorma
Keyifli okumalar diliyorum
______________________________________
Herşeyi anlatmıştım rahatlamıştım üstümden yük kalkmıştı ama hâlâ sorun vardı. Ferhat onu affedemiyordum sözleri beynimde yankılanıyordu. Uyumak istiyordum artık. Ve ben bugün Barlas abimle uyumak istiyordum ama o benle uyumak istiyormuydu ki "şey..." Dedim abime bakarak "söyle gül kızım" dediğinde başımı eğip konuştum "b-bu gece b-benimle u-uyur mu-sun?" Bu halimden nefret ediyordum korkmaktan ezik olmaktan nefret ediyordum.

Bir şey deneyince tekrar konuştum "sormadım say ö-zür dile-rim" deyip odama gitmeye başladım. Odama çıktığımda ağlamaya başladım 'ben pis olduğum için mı benimle yatmak istemedi" diye düşünmüştüm. Yavaşça yatağa yattım o sırada kapı çaldı göz yaşlarımı silip "g-gel" dedim kısık sesimle. "Birileri benimle uyumak istiyordu galiba" dediğinde yataktan doğruldum. Kafamı yavaşça aşağı yukarı salladım. "Kay bakalım" dedi ve yatağa girdi.

Mutlu olmuştum. Hemen göğüsüne yatıp kendimi uykunun kollarına bıraktım. Sabah yüzümde hissettiğim sıcaklıkla uyandım. Aden beni öpüyordu. "Bebeğim?" Dediğinde bana baktı gülerek konuşmaya çalıştı "günaydıy haya babam hayayı öpeyek uyaydıy dedi" yanağından öpüp"günaydın bebeğim bekle ben hazırlanayım sonra aşağıya inelim olur mu?" Dediğimde kafasıyla onayladı. Yanağından öpüp yataktan kalktım. İçimde kötü bir his vardı eş geçipbanyoya gittim işlerimi halledip giyinme odasına gittim üstüme kapalı kıyafetlerimi giyip Adeni kucağıma aşağıya indik.

Herkes sofrada bizi bekliyordu. "Günaydın" dediğimde herkes günaydın demişti babama dönüp. "Baba bugün alışverişe gidebilir miyim?" Dediğimde cebinden kartı uzattı. "al bakalım kızım bu senin kartın artık alma vakti geldi" dediğinde gülümseyip aldım.

Bu çıkabilirsin anlamına geliyordu. Kahvaltıdan sonra annemi öpüp evden çıktım şoför beni çarşıya bıraktı. Bir kaç yeri gezmeye başladım.

Tam dördüncü mağazaya girecekken biri beni duvara çekti. "naber lavinia beni özledin mi?" Dediğinde burnuma bir bez tuttu ve kendimi karanlığa bıraktım.

~dört saat sonra aras'dan~

Bugün herkes evdeydi lavinia'yı beklerken abilerinle pes atmıştık tabikide Kazanan Barlas abim olmuştu. Tüm aile oturmuş ablamı bekliyorduk ama ne gelen vardı nede giden. "Nerde kaldı bu kız arasanıza tekrar" dedi annem endişeli sesiyle. "Anneciğim sakin ol telefonu kapalı gelir birazdan" dedi Barlas abim sakin kalmaya çalışarak. Herkes merak ediyordu. En sonunda babam dayanamayıp ayağa kalktı " ben çıkıp bakacağım etrafa belki yoldadır" dedi Barlas abimde ayaklandı "bende geliyorum" dedi "hadi oğlum" dedi salondan çıkacaklarken babamın telefonu çaldı.

Babam "bilinmeyen numara" deyip telefonu açtı. "Efendim" dedi ve karşı tarafı dinlemeye başladı.

"Lavinia'dan"

Gözlerimi açtığımda karşımda selim iti duruyordu bir sandalyeye bağlamıştı beni. "Uyandın sonunda güzelim" dedi pis pis sırıtırken. Tam konuşacakken içeriye Orhan girdi. İkiside sırıtıyordu. "Merhaba güzel kızım özledin mi babanı" deyip kahkaha atmaya başladı.

"Bende seni dövmeyi özledim" diye ekledi gözlerim dolmuştu. 'baba, abi kurtarın beni' dedim içimden yalvarırcasına.

Selim iti konuştu bu sefer "bu sefer sana dokunmayacağım ama bir dahaki sefere acısını çıkarırım haberin olsun." Dedi ve ekledi "neyse sana kolay gelsin amca banada bırakmayı unutma" deyip odadan çıktı.

Orhan ilk ayaklarımı çözdü sonra ayağa kaldırdı. "yürü bakalım" dedi kolumdan çekiştirip. Elinden kurtulmaya çalıştım bağırdım çağırdım ama sinirle tokat attı.