LAVİNİA (Berfin)

7. BÖLÜM

Yeni bir günden merhabalar
Müziğimiz
Hirai Zerdüş - söyleyin ona
Keyifli okumalar diliyorum
______________________________________

"Barlas'dan"

Lavinia güzel kızdı ama korkaktı çekiniyordu.  Adenle iyi anlamışlardı ama pelin gibi olmasından çok korkuyordum. Sabah uyanıp aşağı indiğimde lavinia ve aden hariç herkes vardı.

"Günaydın oğlum" dedi annem ama sesi endişeliydi. "Günaydın annem de senin neyin var?" Dedim merakla. "Lavinia bu aralar hiç iyi değil çok yorgun sürekli uyuyor yemek yemiyor birşey olmasından korkuyorum." Dediğinde benimde içime bir şüphe düşmüştü. Saat 11 e geliyordu ve lavinia hala ortalıkta yoktu annem iyice telaşlanmıştı.

"Tamam Sultan'ın ben bakarım sen sakin ol" dedim ve asansörle üçüncü kata çıktım. Odanın önüne geldiğimde kapıyı tıklattım ama galiba uyuyordu. İçeri girdim uyuyordu yanına gittim ve yanı başına oturdum o kadar masum yatıyordu ki sanki yaşamıyor gibiydi elimi saçlarına götürdüm. Dokunur dokunmaz saç telleri elime döküldü. Saçları dökülüyordu ama niye.

Uyandırmaya çalıştım "lavinia uyan... Lavinia" uyanmamıştı uyanması için dürttüğümde eli yataktan düştü. Gözlerim faltaşı gibi açılmıştı. Nefesini kontrol ettim sanki nefes almıyor gibiydi.

Lavinia ölüyor gibiydi.

Kardeşim ölüyor gibiydi

Tam bağıracakken gözüme kağıt takıldı hemen elime alıp baktım bugünün tarihi atılıydı. 19/02/2020 intihar mı etmişti bu. Notu cebime koydum hemen bağırmaya başladım.

"ANNE BABA ÇABUK GELİN" diye bağırmaya başladım bir yandan da lavinia'yı uyandırmaya çalışıyordum ama tepki vermiyordu.

Herkes bir anda odaya daldı "baba uyanmıyor" dedim dolan gözlerimle bars hemen gelip kontrol etmeye başladı "nabzı çok yavaş hastaneye gitmesi gerekiyor hadi" bars'ın sözleriyle ayağa kalkıp kucağıma aldım hızla aşağıya inip arabaya bindirdim. "Lavinia uyan" arabayı bars kullanıyordu benim kucağımda yatıyordu yanımda da Aras vardı diğerleri arkadan geliyorlardı.

Hastaneye girdiğimde bağırdım "YARDIM EDİN KARDEŞİM ÖLÜYOR SEDYE GETİRİN" sedyeyi getirmişlerdi kucağımda alıp sedyeye yatırdılar. Ellerim bomboş kalmıştı sanki kayıp gitmişti ellerimden. Acile aldılar kimseyi almadılar içeriye kapının dibine çöktüm.

Babamgil gelmişti Adeni evde bırakmışlardı herkes ağlıyordu annem perişan olmuştu. Aklıma kağıt geldi cebimden çıkardım ve okumaya başladım.

19/02/2020

Öncelikle merhaba biyolojik ailem. Bu notu okuduğunuzda ben hayatta olmayacağım. Şunu bilin ki ben sizi çok sevdim küçükken hep abim ve kardeşim olsun isterdim annem saçımı okşasın babam beni parka götürsün isterdim ama nasip değilmiş. Bugün benim doğum günüm aynı zamanda da ölüm günüm... Annem ağlama tamam mı ben burada çok mutlu olacağım babam üzümle ben buradan sizi izliyor olacağım küçüğüm arasım dövüş kurslarına git koru kendini ben yanında olmayacağım ama seni çok seviyorum bana abla demeni çok isterdim ama duymak nasip değilmiş. Abilere gelecek olursak beni sevmiyorlar biliyorum ama ben onları sevmeye çalışmıştım keşke biraz iyi davransaydınız. Üzülmeyin sizde anneme dikkat edin... üzülmezsiniz biliyorum ama olsun ben demiş olayım.

Son olarak kendinizi suçlamayın intiharda etmiyorum. Sadece hastalığımın vücudumu ele geçirmesine izin veriyorum. Sizi seviyorum kendinize iyi bakın...