LAVİNİA (Berfin)

9. BÖLÜM

Yeni bir günden merhabalar.
Müziğimiz:
Aydilge- sorma
Medya: Melek hanımın aldığı elbise
Keyifli okumalar diliyorum.
______________________________________
Kahvaltıdan sonra okula gitmiştik günüm güzel geçmişti sınıftakilerle aram iyiydi eski okulumdaki gibi değillerdi.

Günün sonunda eve gittiğimizde annem açtı kapıyı "hoş geldiniz" dedi ve geçmeniz için yol verdi içeriye girdiğinizde herkes oturuyordu. "Hadi hazırlanın dışarıda aile yemeğine gideceğiz" dedi babam annem hemen ekledi. "Kızım sana bir elbise aldım onu giyer misin?" Dediğinde başımı olumluca salladım

Dua ediyordum içimden umarım çok açık değildir diye. Annem elinde kutuyla gelmişti elinden alıp açtığımda. Gördüğüm şeyle döndüm sırtı açık göğüs dekolteli siyah kısa bir elbiseydi. Annemi üzmek istemiyordum ama yaralarımı nasıl kapatacaktım.

Ben konuşacakken bars konustu. "Olmaz anne b-" annem sözünü kesti "kes sesini bars terliği yersin kafana" dedi annem sinirle.

"Şey anne ben bunu giymesen hatta ben gelmesem olmaz mı?" Dedim çekingence annemi üzmek istemiyordum ama yaralarımı görmeleri de istemiyordum. Annem tam konuşacakken Aras konuştu "abla bir gelir misin sana bir şey diyeceğim" dediğinde kafamla onayladım dışarı çıktığımızda "abla anlat bence herkese daha ne kadar saklayacaksın geldiğin gün ben bile fark ettim. Anlat abla herşeyi kurtul bu yükten" dediğinde haklıydı ama ben kendimi hazır hissediyor muydum?

"Aras bilmiyorum korkuyorum" dediğimde bana sarıldı "korkma biz sana asla zarar vermeyiz asla hadi giy elbiseyi ve gel yüzündeki ve bileklerinde ki fondöteni de sil." Dediğinde bileklerime baktım. Nasıl fark etmişti ki. Tamam anlamında kafamı salladım ve sarıldım "teşekkür ederim küçüğüm" dediğimde o da karşılık verdi "her zaman yanındayım ablam" dedi ayrıldığımız da içeriye girdim elbiseyi alıp yukarı çıktım.

"Aras'dan"

Ablam yukarı çıkınca "abi Adeni yukarıya çıkarır mısın?" dediğimde sorgular gözlerle bana baktı "abi soru sorma ve dediğimi yap lütfen pişman olmayacaksın" dedim ve oturdum Barlas abim Adeni odasına çıkarıp geri gelmişti oturup ablamı bekliyorduk ve geldiğini ilk ben farkkettim.

"Lavinia'dan "

Yukarı çıkıp elbiseyi giydim üstüme tam oturmuştu sargı bezlerinin hepsini çıkarmıştım fondöteni silmiştim. Aynadan kendime baktım. Vücudum çürümüştü resmen sırtım daha kötü durumdaydı. Artık ince vakti herkesin herşeyi öğrenme vakti gelmişti.

Yavaş ve çekingen adımlarla odadan çıktım ve aşağıya indim her adımda kalbim daha hızlanıyordu. Salona girdiğimde Aras hariç herkes şok içinde vücuduma bakıyordu. Herkesin gözleri dolmuştu Barlas hemen ayağa kalkıp yanıma geldi etrafımda döndürdü sırtımı gördüklerinde annem hıçkırdı. Sessiz bir şekilde "an-ne a-aglama" dedim ama daha çok ağlamaya başladım. Abi tayfası şoku atlatmıştı. Yanımdaki tekli koltuğa oturdum başımı eydim kimseye bakmıyordum ellerimle oynamaya başladım. İlk konuşan Barlas olmuştu.

"Barlas'dan"

"Sen biliyor muydun" diye sorduğumda lavinia bana bakmıştı sonra arasa. Aras ilk lavinia ya sonra yüzüme baktı neyi kast ettiğimi anlamıştı kafasını olumlu anlamda salladı serhat hemen "neyi... biliyor Aras" diye sordu anlamamıştı. Tam konuşacakken Aras konuşmaya başladı.

"Ablam ilk geldiği günün akşamı" dedi ve hepimize göz gezdirdi. "Yemekten sonra bahçedeydi yanına gittiğimde ağlıyordu bende sırtına dokundum..." Dedi ve sertçe yutkundu. Derin bir nefes alıp devam etti "hızla arkasını döndüğünde canı yanmıştı. Ben ellerime bakıyordum ellerimde kan vardı" dedi ve durdu.

"S-sırtın dedim zorlukla ne olduğunu anlamaya çalıştım hızla ayağa kalktı ve kanı hırkayla sildi. Sonra 'Aras kimseye birşey deme lütfen tamam mı bak ben sana bir şey yapmadım yapmam da nolur lütfen kimseye birşey deme' dedi ağlıyordu ve korkuyordu. Kendime gelemeden konuşmuştum 'kan... Sırtında kan var... Neden? Niye' dediğimde konuşmaya başladı. 'Bak lütfen unut bunu kan yok tamam mı nolur lütfen kimseye bir şey deme' kendimi toplandığımda 'neden kanıyor sırtın bana gerçeği şöyle yoksa herkese söylerim?' dedim.

Direk 'Olmaz anlatamam bak nolur lütfen anlatma kimseye çeker giderim bir daha gelmem nolur kimseye bir şey deme' dedi çok korkuyordu titriyordu bende zorladım 'Ya bana anlatırsın yada bağırırım' aklına gelen şeyle gözleri kocaman açılmıştı ne geldi aklına bilmiyorum... 'Tamam tamam bağırma lütfen bağırma anlatacağım ama burda olmaz. Odama gidelim söz anlatacağım ama nolur bağırma' dedi bende onu onayladım. Odaya çıkınca koltuğa oturdum. Anlatmasını istedim" dedi ve tekrar durdu göz yaşlarını sildi ve bir yudum su içti.

"Hiç bir şey demeden gözlerini sımsıkı yumdu ve... Ve bluzunu çıkardı ve yavaş yavaş arkasını döndü" o an gözünün önüne gelmiş gibiydi hüngür hüngür ağlamaya başladı. "Abi çok kötüydü sırtından kanlar akıyordu. Benim canım yanmıştı abi" dedi ve kalkıp bana sarıldı.

Nasıl dayanmıştı bu kız bu kadar acıya. Aras biraz sakinkeşip devam etti anlatmaya.

"Arkasını gördüğünde ufak bir çığlık atacakken ağzımı kapattı 'bağırma nolur lütfen bağırma' dedi. Kafamla onaylayınca elini çekti. Şaşkınlıkla vücudundaki izlere baktım koltuğa oturdu yorgundu çok yorgundu" bunu kim yaptıysa o pisliği mahvedecektim. Lavinia yaptığının bin katını ödetecektim.

"Yaralarına dokundum canı acıyordu. Sorduğumda ise bana 'ağlama yakmadın canımı hem ben alıştım zaten ama ağlama lütfen iyiyim hiç bir şeyim yok benim hadi ağlama artık" dedi ve bluzu giymeye çalıştı daha fazla görmemi istemiyordu ama pansuman gerekiyordu yapalım deyince beni geçiştirmek istedi ama izin vermedim kendim yaptım pansuman'ını. Kapıyı kitleyip perdeleri kapatmıştı. Kimsenin bilmesini istemiyordu" dedi ve sustu anlatmaya da devam etmedi.

Lavinia'ya baktı. Hemen lavinia'nın yanına gittim önüne oturdum. "Lavinya'm gül kızım kim yaptı bunları söyle bana anlat bana güzelim" dedim deliriyorum onun bu hali canımı yakıyor. Babam geldi yanımıza. "K-kızım" dedi ve devam edemedi. Annem bayılmıştı bars hemen annemi alıp odaya çıkardı.

"B-baba" dedi ağlarken. Babam sıkıca sarıldı kızına ben de öylece izledim. Elimden bir şey gelmiyordu diğerleri izliyordu.

Bir süre sessizce oturdular lavinia elleriyle oynuyordu. "annem gelsin herşeyi anlatacağım ama üstümü değiştirebilir miyim?" Diye sormuştu hâlâ korkuyordu bizden rahatsız olmuştu kıyafetten babam hemen "tabiki kızın git değiştir dediğinde lavinia ayaklandı bende ayaga kalkıp kolundan tutum bana baktığında konuştum.

"Lavinya'm izin verir misin yaralarını sarmama?" Dedim biraz bekledikten sonra kafasıyla onayladi beraber odasına gittik giyinme odasına gitip kısa bir şortla yarım arlet giyip gelmişti. Koltuğa oturdu ilk yardım malzemelerini getirip arkasına oturdum. Yavaş yavaş yaralarını temizleyip sarıyordum.

"Bitti güzelim giymende yardım edeyim mi?" Demiştim çok yorgundu hastalığı onu çok yoruyordu. Kafasıyla onayladıktan sonra üstünde giydirdim. "Oldu... Lavinya'm hadi inelim aşağıya annem uyanmıştır" Dediğimde başıyla onaylamıştı tam kapıdan çıkacakken kolumdan tutup sarılmıştı başta şaşırsamda yavaşça karşılık verdim.

"Teşekkür ederim." Demişti kısık sesiyle. Diyecek bir şey bulamadım saçlarını öpüp ayrıldım. Aşağıya indigimizde herkes salondaydı. Lavinia tekli koltuğa oturmuştu.

"Anne iyimisin diye sormuştu" kendinden başka herkesi düşünüyordu. Kendi canı yanıyordu kendisi çok kötüydü ama yinede kendini düşünmüyordu. "İyiyim kızım iyiyim ama sen değilsin" dedi annem "iyiyim annem ben çok iyiyim" dedi ve odadaki herkese tek tek baktı
______________________________________
Gelecek bölümde görüşürüz.
Oylamayı unutmayın.