LAVİNİA (Berfin)

23. BÖLÜM

Yeni Bir günden merhabalar
Müziğimiz
Sezen aksu bir çocuk sevdim
Keyifli okumalar diliyorum
______________________________________
Karşımda emiri görmemle som olmuştum kendime gelemeden ona sarılıp ağladım. Aklım almıyordu. Emir ölmemiş karşımda kanlı canlı duruyordu. Ne kadar o şekilde kaldık bilmiyorum konuş beni rahatlatırken özlediğim kokusu burnuma doluyordu.

Ayrıldıktan sonra "sen... nasıl" dedim ve kaldım. "bebeğim anlatacağım gel hadi önceden olduğu gibi yerimize oturup dertleşelim. Dediğinde sadece kafamı salladım uçurumun kenarına oturduğumuz da "hadi anlat artık sen ölmüştün gözümün önünde gömdüler seni nasıl olur?" Dediğimde ilk abime sonra Emire baktım.

Anlatmaya başladı "biliyorsun senin yanına gelirken kaza yaptım. Karşı arabanın içinde Orhan ve selim iti vardı. Yanıma gelip beni arabadan çıkardılar. Benim bilincim kapanmıştı uyandığımda bir depodaydım seni sorduğumda 'senin öldüğünü sandığı için ağlıyor' dedi. Kaçmaya çalıştım hemde defalarca ama olmadı yanına gelmeye çalıştım olmadı yapamadım başaramadım. Senin mezarlığa giderken videolarını çekmiş bana izletti ağlıyordun hepsinde seni d-dövdüğü videoları izletti bana. Ben dayanamadım seni kurtarmaya çalıştım olmadı. Her geldinde dövüyordu ellerim bağlı olduğu için bir şey yapamıyordum. Öyle böyle iki yıl geçti. Bir gün bana gelip öldüğünü söyledi inanmadım. Sonra beni bir şekilde inandırdı. Mezarını gösterdi" dediğinde sustu. Tekrar Emire sarıldım. Ayrılınca devam etti.

"Sonra Barlas abi geldi. Senin iyi olduğunu söyledi. Ben tekrar bilincimi kaybettim. Uyandığımda başımda barlas abi ve bars abi vardı. Tüm olanları anlattılar bana senin gerçek abilerin olduğunu doğumda karıştığını falan ben iyileşmeden karşına çıkmak istemedim. Abilerine kızma ben ikna ettim onları ve bak şimdi yanındayım ve bir daha gitmiyecegim. " Dediğinde kalkıp abimin yanına gittim oda ayağa kalktı sessizce "teşekkür ederim." Deyip sarıldım. "Sana dünyanın en güzel hediyesini vermek istedim" dediğinde daha çok ağlamaya başladım.

Abim biliyordu emiri ne kadar çok özlediğimi ben emiri hep ona anlatmıştım.

Ayrıldıktan sonra emirin yanına geri gittim. "sen anlat bebeğim neler oldu bana herşeyi anlat eskisi gibi anlat.

"Anlatacağım ama şimdi değil" dedim ve abime döndüm "abi emir de bizle kalsın olur mu?" Dediğimde abim birşey demeden emir konuştu "lavinia'm güzelim ben kendime ev tutacağım" Dediğinde hızla ona döndüm. "olmaz benim yanımda kal ben sensiz bir dakika daha geçirmek istemiyorum" dediğim de abim konuştu "babamla konuştum emir artık bizimle yaşayacak." Dediğinde mutlulukla ilk abime sonra Emire sarıldım.

"Hadi eve gidelim ben çok yoruldum." Dedim hastalığım yoruyordu beni bunu ikiside çok iyi biliyordu. Eve gittiğimizde. Herkes tek tek tanıştı emirle. Annem beni mutfağa çekti.

"Noldu anneciğim" dediğim de "benim damadım bu oğlan mı?" Dedi heyecanla. "anne sstt emir duyacak hem biz daha arkadaşız" dediğimde gülüp koluma vurdu "bana bak sevgili olduğunuzda ilk bana söyle tamam mı?" dediğinde yüzü düştü.

"Anne niye yüzün düştü" dediğimde konuştu. "Ben hep kızımın sevgilisi olursa ilk bana anlatsın isterdim pelinle hiç yakın olmamıştık ve bana hiç bir şeyini anlatmazdı." Dedi ve sustu devam etmek istemedi bende zorlamadım. "asma suratını validem söz öyle bir şey olursa ilk sen öğrenirsin." Dediğimde tekrar güldü.

"Hadi içeriye geçelim" dediğimde annemde kafasını salladı ikimizde içeri girip oturduk babamla emir konuşuyordu. Kalbim küt küt atıyordu.

Sevdiğimle babam konuşuyor...

Bundan daha mutlu olamazdım. Annem içeri girip "sofra hazır hadi sofraya" dediğinde hepimiz ayaklandık. Sofraya oturduğumuz da emir benim yanıma oturmuştu. Babam konuşmaya başladı. "Emir oğlum sende bizim ailemizden sayılırsın sende lavinia'yla beraber koleje gitmeni istiyorum ikiniz birbirinize yardım edersiniz" dediğinde gülümseyip Emire baktım emir bana bakıyordu sonra babama dönüp "teşekkür ederim Fırat amca" dedi ve kafasıyla onayladı. "Yarın kaydını yaptırırız o zaman... Afiyet olsun" dediğinde yemeğe başladık.

Yemek boyunca emirin tabağını doldurup ben yedirdim o kadar özlemiştim ki. Bir dakika bile yanından ayrılmak istemiyordum.

Yemekten sonra müsade isteyip emirle benim odama gittik. Balkona çıkıp oturduk. Bir dal sigara yaktım. Ama daha içine bile çekmeden emir alıp söndürdü eski günlerdeki gibi.

"Hiç değişmemişsin" dedi gözlerine bakarken.

"Hiç değişmemişsin" dedim gözlerine bakarken.

İkimizde değişmemiştir tek değişen zaman ve yerdi ama biz hep aynıydık.

"Ee anlat bebeğim neler oldu iki yılda artık toprağa değil bana anlat" dediğinde gülümsedim ve iki yıl önceden anlatmaya başladım.

"Orhan senin kaza yaptığını söyledi başta inanmadım sonra fotoğraf gösterdi kafamdan kan akıyordu ve baygındın. Yanına gelmek istedim izin vermedi seni son kez göremedim. Cenazene bile katılamadım. Mezarının yerini öğrendim her fırsatta o mezarın başına gittim" dedigimde gözümden yaşlar akmaya başladı. Elleriyle göz yaşlarımı silip başımı öptü. Gülümseyip devam ettim

"Şiddete devam etti  gene komalık etti beni. Buraya gelmeden tam iki hafta önce komadan çıkınca her gün dövmeye başladı. Son gün yanıma geldi hazırlanmamı söyledi. Her şeyimi topladım. Aşağıya indiğimde gene dövdü gözümü açtığımda sabah olmuştu. Hazırlanıp hastaneye gittik kan aldılar. Sonuç çıktı Orhan kendi kızını almak istedi babamda onu onayladı. Ve bu eve geldim" dediğimde ayağa kalktım.

Emirde benle atağa kalktı ve odaya geçtik hava soğuktu. Yatağa yattığımda yanıma yattı. Kalbim çok hızlı atıyordu. "Sakin ol güzelim kalbin duracak" dedi ve burnumu öpüp güldü. Hiç bir şey demeden göğüsüne yattım. "ee sonra devam et neler oldu bu evde anlat" dedi

"Eve geldiğimde abilerim olduğunu bilmiyordum sadece arası görmüştüm  sonra annem beni odama getirdi akşam yemeğe indiğimde abi tayfası ve Aden sofradaydı boşta olan yere oturdum annem sırayla tanıttı herkesi adenle konuştum tek. Sonra işte yemeğe başladık. Ben gene bir şey yememiştim. Annem 'niye yemiyorsun diye sordu. Bende fazla yiyemiyorum dedim Ferhat abimde ordan bir şeyler dedi takmadım." Dediğimde susturdu beni.

"Neler dedi" dediğinde ona baktım sinirlenmişti oflayıp anlatmaya devam ettim öğün olanların hepsini tek anlattım. Biraz sinirlenmişti ama bir şey demedi sonra devam ettim anlatmaya başıma ne geldiyse hepsini en ince detayına kadar anlatmıştım çok yorulmuştum artık.

"Uyuyalım artık çok uykum var hem yarın okul var." Dediğimde saçımdan öptü "iyi geceler meleğim" dediğinde bende "iyi geceler emirim" dedim ve gözlerimi huzurla kapattım.

Sabah uyandığımda hala emirin göğüsün de yatıyordum. O kadar huzurluydu ki hiç kalkmak istemiyordum.

Emir uyanınca saçlarımdan öptü "günaydın güzelim" dediğinde "günaydın emirim" dedim ikimizde kalkıp hazırlanmak için giyinme odasına gittik. Benim gardırobum da erkek sweatleri ve pantolonları vardı Emire istediğini seçmesini söyledim bende siyah sweat ve siyah pantolon aldım banyoya geçip üstümü değiştirdim ihtiyaçlarımı karşılayıp banyodan çıktım emir giyinmişti bile "güzelim hadi ilaçlarını iç inelim aşağıya" dediğinde kafamla onayladım.

İlaçlarımı içip telefonumu alıp aşağıya indik. Herkes sofradaydı Aden koşarak gelip bacağıma sarıldı "günaydıy haya" dediğinde eğilip kucağıma aldım. "Günaydın balım" dediğimde sarılıp yanağımdan öptü bende onu öpüp sofraya geçtik.
Masaya oturduğumuz da babam konuşmaya başladı.
______________________________________
Gelecek bölümde görüşürüz.
Oylamayı unutmayın.