LAVİNİA (Berfin)

8. BÖLÜM

Yeni bur günden merhabalar.
Müziğimiz:
Emre Aydın - kırlangıç
Keyifli okumalar diliyorum.
______________________________________
Yavaş yavaş bilincim açılıyordu. Ölmüştüm galiba herşey bitmişti uğultu şeklinde sesler geliyordu.

"Ne zaman uyanacak güzel kızım" demişti bir ses bu annemdi. Oda mı benimle gelmişti.

"A-annem se-sende mi geldin b-benimle cen-cennete" dedim zorlukla dilim damağım kurumuştu çatallı çıkıyordu sesim.

Annem saçımı okşamaya başladı "burdayım annem yanındayım ölmedin sen bizi bırakmadın" dedi saçlarımı severken ölmemişmiydim. "Su" diye fısıldamıştım. Biri su içirtmişti kim olduğundan emin değildim. Gözüm açılmıyordu çok yorgundum. Daha fazla zorlamadan tekrar daldım uykuya.

"Barlas'dan"

Herkes lavinia'yı izliyordu. Ne zaman uyanacak diye merakla bekliyorduk. Annem endişeyle konuşuyordu "Ne zaman uyanacak güzel kızım" ilk babama sonra bize bakarak söylemişti. Tam babam cevap verecekken lavinia konuşmuştu zorla "A-annem se-sende mi geldin b-benimle cen-cennete" demişti.

Anne demişti aynı zamanda cennet demişti öldüğünü düşünüyordu. Gözümden yaşlar döküldü.

Annem ne yapacağını şaşırmıştı kızı ilk defa ona anne demişti ama bu halde demesini kimse istememişti annem toparlanamadan lavinia'nın saçını sevmeye başladı "burdayım annem yanındayım ölmedin sen bizi bırakmadın" dedi ağlayarak lavinia gözlerini açmıyordu sesi çok kısıktı su istemişti duymuştum hemen suyu içirdim. Yorgundu uyumuştu tekrardan.

İkinci defa boyle hissediyordum. Eşimi kaybederken de aynı his vardı içimde...

"Annem bak uyandı ağlama artık biraz dinlensin ben doktora haber verip geleceğim" dedim ve annemin saçını öpüp göz yaşlarını sildim sonra odadan çıkıp doktorun yanına gittim"lavinia uyandı su istedi içirdik ve tekrar uyudu" dedim. Doktor kafasıyla onaylayıp odaya girdi peşinden de ben girdim. İlk önce kontrolleri yaptı "vücudu çok yorgun düşmüş serum bitince taburcu olabilirsiniz en başta da dediğim gibi ilaçlarını aksatmasın. Geçmiş olsun" dedi ve çıktı. Babam konuşmaya başladı.

"Eve gidince kimse ön yargılı davranmayacak son kez uyarıyorum ölebilirdi kardeşiniz." Bekledi cümleleri toparlamaya çalıştı ama toparlayamadı konuşmaya başladım "merak etme baba kimse birşey demiyecek serum bitmek üzere ben çıkış işlemlerini yapayım gelirken hemşireyi çağırırım sizde yavaştan gidin annem yorgun düştü en geç bir saate getiririm ben eve" dedim itiraz istemeyen sesimle kimsenin birşey demesini beklemeden çıktım kapıyı kapatınca babamın sesi geldi.

"Barlas haklı hadi gidelim Barlas getirir güzel kızımı" dedi bana güveniyordu ve ben bu güveni boşa çıkarmayacaktım. Çıkış işlemlerini halledip hemşireden serumu çıkarmasını rica ettim. Odaya gittiğimde bars vardı sadece. "Abi?" Dedi içeri girdiğimde. "Söyle paşam" Lavinia'yı izliyordu.

"Abi çok güzel" dedi hayran dolu bakıyordu. "Evet paşam çok güzel hiç haketmedi o lafları ama affettireceğiz kendimizi" dedim elimi omzuna koyup yüzünü bana döndü "abi bize de abi diye seslenir mi?" Demişti hasret dolu sesle. Pelin hiç abi demezdi. "doğduğunda ilk ben almıştım kucağıma söz vermiştim onu koruyacağım demiştim. Ama sonra eve geldiklerinde benim kardeşim değil gibiydi hatırlıyor musun?" diye sordum barsa baktım sonra tekrar lavinia'ya baktım. "Hatırlamaz mıyım o benim kardeşim değil diye evi altını üstüne getirmiştin" dedi ve gülmeye başladı. Bende gülmüştüm.

"Neyse uzun uzun konuşuruz hadi gidelim artık bizi bekliyorlar" dedim. Lavinia'ya yaklaştım ve kucağıma aldım. Kucağımda kaybolmuştu resmen çok küçüktü.