Yeni bir günden merhabalar
Müziğimiz
Mavi gri - altüst olmuşum
Keyifli okumalar diliyorum
______________________________________
Hepsi şok içinde bizi izliyordu. İlk bars sonra Ferhat en sonda Barlas abim çıktı yukarı bir süre sonra hepsi giyinip gelmişti bu sefer gülen kişi ben ve annemdi.
Kapı çaldığında koşarak kapıyı açtım babam gelmişti "hoşgeldin babacığım" dediğimde "hoşbulduk kızım" dedi ve saçımdan öpüp içeri geçti.
Salona girer girmez kahkaha atması bir oldu. Herkes kahkaha atıyordu "ben acıktım hadi sofraya geçelim" dediğimde. Herkes sofraya geçmişti.
"Ramazan geldi gece kalkacağız değil mi?" Diye sordum çekingence ne kadar bu aileye alışmış olsam da hepsini tam tanımıyordum.
Ben hala o küçük kızdım.
Korkak ürkek o küçük kız.
"Tabikide tatlım kalkacağız" dedi annem. Kafamla onaylayıp yemeğe devam ettim. Yemek bittikten sonra oyun odasına geçmiştik. O kadar büyük yerdi ki her türlü oyun vardı.
Gece yarısına kadar oyun odasından çıkmamıştır sahura az bir vakit kalmıştı ben çıkıp mutfağa gittim. İlk sahur yemeğini ben hazırlamak istedim.
Bir saate kadar herşey hazırdı herkesi çağırdıktan sonra sahuru yaptık ezan okununca namazımı kılıp yatmıştım.
Sigara içmek dışında kötü bir alışkanlığım yoktu genelde Namazlarımı hep kılardım.
...
Uyandığımda saat bire geliyordu bugün okul tatildi dört hafta sonra okullar kapanıyordu. Kalkıp elimi yüzümü yıkadım birazdan ezan okunur du ihtiyaçlarımı karşılayıp abdest aldım. Ezan okunduktan sonra namazımı kıldım.
Aşağıya indiğimde Barlas abim bars abim ve babam dışında herkes salondaydı. Bende gidip emirin yanına oturdum "emirim ayakta uyuyorsun gidip yatsana" dediğimde bana döndü yorgun gözüküyordu.
"Yok lavinia'm iyiyim ben sen merak etme." Dediğinde yüzünü daha dikkatli inceledim. Gözleri kaymaya başlamıştı 5 saniye sonra bayılacaktı "emir kendine gel bayılacak-" sözümü bitiremeden emir bayılmıştı.
Salondaki herkes ayaklanıp yanımıza gelmişti ben kafasını dizime koymuş uyandırmaya çalışıyordum "emir aç gözlerini emir" göz yaşlarım akmaya başlamıştı "a-ambulansı a-arayın" dedim zorla bir yandan emiri uyandırmaya çalışıyordum.
Ferhat abim ambulansı çağırmıştı serhat abimde bars abimi arayıp olanları anlatmıştı. Annem babama ve Barlas abime haber vermişti Aras da Adeni salondan çıkarmıştı.
Ambulans dediğinde apar topar götürdüler emiri korkuyordum onu bir daha kaybetmekten deli gibi korkuyordum.
Hastaneye geldiğimizde emiri hemen acile aldılar bizi katmamışlardı. Duvarın dibine çöktüm ağlıyordum. Daha yeni bulmuştum bir daha kaybedemezdim onu...
İçeriden doktor çıktı hemen kalkıp yanına gittim. "Durumu nasıl" dedim endişeyle Barlas abim elini omzuma koymuştu güç verir gibi.
"Merak etmeyin iyi sadece şekeri düşmüş bir kaç ilaç yazacağım sonra taburcu olabilirsiniz" dedi ve gitti. Rahatlamıştım. İyiydi.
Bars abim ilaçları halletti bizde eve gelmiştik emir odasında yatıyordu. mutfağa gidip güzel bir çorba yaptım katıp Emire görürdüm.
Başta yemek istemiyordu "Emirim inat etme de ye" desemde "hayır" diyordu. Zorla yedirdikten sonra odadan çıktım kendi odama gittim iftara daha üç saat vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LAVİNİA (Berfin)
Teen Fiction16 yılı çöp olan kızın hayatı... korkak küçük kızımız adının anlamı gibi ölüm çiçeği gibi ruhunu öldürmüş bir kızın hayatı yeni aile? yeni hayat? yeni kişiler? nasıl alışacakti. yaşayıp öğrenecekti öğrenecektik. Peki yeni hayatına alıştım derken ba...
