නෙහාර වාහනයේ ඉදගෙන හතර වටේ කැරකෙමින් පාර බලමින් ගියේ ඇස් දෙකත් ලොකුකරන් කටත් ඇරගෙනය.
Highway එකට මත්තලින් ඇතුළු උනු තැන පටන් ඔහු එලෙසය.ප්‍රතාප් highway එකට ඇතුළු වෙන්නට පෙර කඩයකින් ස්නැක්ස් පැකට් කිහිපයක් හා sprite බෝතලයක්ද නෙහාරගේ ඔඩොක්කුවෙන් තැබුවත් තවමත් ඒවා එලෙසමය.නෙහාරට ඊට වඩා වැඩ තිබුණේ පාරේය.
"වූ...චූටි බේබි...අර බලන්නකෝ..බිමත් ලයිට් තියනෝ..උඩත් ලයිට් තියනෝ..."
"පළවෙනිවතාවද කොළඹ යන...?"
"අපෝ..මං අපේ ගමේ ටව්න් එකෙන් එහාට කොහෙවත් ගිහින් නෑ.."
"ඉස්කෝලේ ට්‍රිප් එක්කවත් කොහෙවත් ගියේ නැද්ද..?"
"අපේ අම්මාට මාව ඕවාගේ යවන්න සල්ලි තිබ්බේ නෑ.."
ප්‍රතාප්ට නෙහාර ගැන දැනුනේ අනුකම්පාවකි.අවුරුදු 21 වෙලත් ගමේ ටව්න් එකෙන් එහාට ගිහින් නැති කොල්ලෙක්..ප්‍රතාප් සෙමින් නෙහාරගේ හිස අතගෑවේය.
"අර බිම පත්තුවෙන ලයිට් ඇත්තටම ලස්සනයි නේද චූටි බේබි..."
"ඒ ලයිට් එකක් නෙවෙයි..පොඩි වීදුරුවක් ඔය තියෙන්නේ..ඕකට කාර් එකේ ලයිට් එළිය වැටුනම ලයිට් දාලා වගේ දිලිසෙනවා...මේ බලන්නකෝ...කෝ දැන් ලයිට්.." බිම අල්ලා තිබුණු පුංචි කැට ලයිට් යැයි සිතා සිටි නෙහාරට ඒවා මොනවාදැයි පැහැදිලි කල ප්‍රතාප් කාර් එකේ ලයිට් නිවා දමා තවදුරටත් පාරේ බිම ලයිට් නොදැල්වෙන බව පෙන්වා දුන්නේය.නැවත කාර් එකේ ලයිට් ඔන් කර ප්‍රතාප් කටත් ඇරගෙන එ දෙස බලා උන් නෙහාර දෙස බැලුවේය.
"මාරයි නේද..?"
"ඔව් ඔව් මාරයි...ඕවා කන්නකෝ දැන්...මොකුත්ම කාලා නැතිව ඇතිනේ දවසම..රෝල්ස් මොකුත් ගත්තේ නෑ ඒ කඩ ශුවර් නැති නිසා..සර්විස් සෙන්ටර් එකේදි මං අරන් දෙන්නම් තව මොනා හරි.."
"චූටි බේබි කන්නේ නැද්ද..?"
"ඩ්‍රයිව් කරන ගමන් කන්න බෑනේ.."
නිහඩවම Mr.pop ටිපි ටිප් පැකට් එකක් කැඩුව නෙහාර ඉන් එකක් ගෙන ප්‍රතාප්ගේ මුවට ලං කලේය.
නෙහාරගේ ප්‍රශ්න ඇසිල්ලේ මෙන්ම කැවිල්ලේද ඉවරයක් නොවූ අතර ප්‍රතාප් අසන අසන ප්‍රශ්නයට පිළිතුරු දීමේ ඉවරයක් නොවූවා මෙන්ම නෙහාර මුවට ලං කරන කරන චිප්ස් කෑමේ ඉවරයක්ද නොවීය.
